به گزارش خبرنگار جنگ نرم مشرق؛ وال استریت (Wall Street)  که يك واژه با ريشه هلندي-آلماني است؛ نام خیابان بسیار معروفی در محله منهتن کلان‌شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا است كه ساختمان اصلی‌ترين بورس‌های فعال در اين كشور را در خود جای داده است. به همين دليل  به مرور زمان واژه "وال استريت" به بازارهاي مالي ايالات متحده اطلاق شد.

بزرگ‌ترین مراکز اقتصادی ایالات متحده آمریکا و چند بورس مهم اقتصادی این کشور از جمله بازار بورس نیویورک (NYSE)، بازار بورس نزدک (NASDAQ)، بازار بورس آمریکا (AMEX)، بازار بورس تجاری نیویورک (NYMEX) و میز بازرگانی نیویورک (NYBOT) نیز در این منطقه قرار دارند.

در طول زمان، نام وال‌استریت به عنوان "مکان افراد دارای نفوذ اقتصادی در آمریکا" شهرت گرفته‌است. واژه وال احتمالا از نخستين مهاجران هلندي‌تباري كه در اين منطقه ساكن شدند، يعني والون‌ها (Walloon) نشات گرفته است.

البته روایات دیگری نیز در مورد عنوان وال‌استریت دهان به دهان می‌چرخد. در سپتامبر 1653 ساکنان محلی که اکنون نیویورک نامیده می‌شود خود را در معرض تهدید بومیان محلی و تهاجم ارتش اولیور کرامول (Oliver Cromwell) می‌دیدند و به منظور حفاظت از خود یک دیوار (Wall) بزرگ به طول حدود 800 متر در جزیره منهتن احداث کردند. با گذشت زمان و توسعه منهتن خیابانی در امتداد آن دیوار با همان نام کشیده شد (Wall st) و بعدها این نام روی آن باقی ماند.

 

از اواخر قرن 17 ميلادي تاجران و معامله‌گران و بورس‌بازان، زير يك درخت چنار در خيابان وال استريت را پاتوق خود کرده و در آن محل به خريد و فروش می‌پرداختند. در سال 1792 اين معامله‌گران با امضاي موافقتنامه چنار (Buttonwood Agreement) به فعاليت خود رسميت بخشيدند، تشكلي كه سرمنشا تشکیل بازار سهام نيويورك (New York Stock Exchange) شد.

در سال 1789 جرج واشنگتن، اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در عمارت فدرال (Federal Hall) در خیابان وال‌استریت، به عنوان اولین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، قسم یاد کرد. در اين مكان همچنين واقعه تاريخي تصويب لايحه حقوق ( Bill of Right) رخ داده و در قبرستان كليساي ترينيتی (Trinity Church) نيز جسد الكساندر هميلتون نخستين وزير خزانه‌داري و معمار نظام مالي ايالات متحده دفن شده است.کلیسای تاریخی در تقاطع خیابان برادوی و وال‌استریت در دان‌تاون منهتن قرار دارد.

از اوايل قرن نوزدهم ميلادي به تدريج ساكنان بومي خيابان وال استريت جاي خود را به تجار و معامله‌گران دادند. به تدريج وال‌استريت به مركز پولي آمريكا تبديل شد؛ مركزي كه منافع فعالان آن به لحاظ تاريخي در تقابل با منافع دولت آمريكا بوده است. جنگ‌هاي داخلي آمريكا نيز در توسعه شهر نيويورك از لحاظ اقتصادي نقش مهمي داشت كه وال‌استريت نيز از اين مزيت، بهره‌مند شد. تشكيل شركت‌هاي انحصاري جي.پي. مورگان و جان راكفلر در نيويورك در همين دوره رخ داد.
روزنامه مشهور اقتصادی وال استریت ژورنال، نام خود را از "خیابان وال استریت" وام گرفته‌است كه در سال 1889 جايگزين بولتن گزارش معاملات سهام گردید كه تا آن زمان منتشر مي‌شد. وال‌استريت ژورنال از سال 1896 انتشار فهرست قيمت سهام شركت‌هاي مهم را آغاز كرد كه يك قرن بعد به ميانگين قيمت 30 سهام مهم بدل گشت.

 نخستین شماره روزنامه وال‌استریت ژورنال به تاریخ 8 جولای 1889

 

مردمی که پس از شوک 1929 در خیابان‌های وال‌استریت و براد تجمع کرده‌اند.

در میان حوزه‌های اقتصادی که یهودیان و صهیونیست‌ها در آن به فعالیت جدی مشغول هستند، باید به وال‌استریت اشاره کرد. جائیکه نه تنها دستی در اقتصاد و شبکه‌های اقتصادی پیچیده دارد، بلکه حتی بر هالیوود و رسانه‌های جمعی نیز مسلط می‌باشد.
داستان به سال‌ها پیش بازمی‌گردد؛ از قرن 1800 جمعی از خانواده‌های بانکدار آلمانی- یهودی مهاجر در آمریکا - خانواده‌های سلیگمنز(Seligmans)، لیمانز(Lehmans)، گلدمنز(Goldmans)، ساکس(Sachs)، واربرگز(Warburgs)، شیفز(Schiffs) و لوئبز(Loebs) و غیره – تسلط و نفوذ خود را در حوزه‌های اقتصادی گسترانیده بودند.

نسل جدید این خانواده‌ها نیز راه پیشینیان خود را ادامه داده و همچنان تسلط خود بر اقتصاد آمریکا را حفظ کردند. گفتنی است نسل تازه خانواده‌های مهاجر یهودی، پس از جنگ جهانی دوم، همان نوادگان ایتالیایی، ایرلندی، لهستانی و دیگر اروپائیان یهودی و غیرآنگلوساکسون بودند.

چنین گذشته‌ای نزد یهودیان آمریکایی آنان را بیش از پیش به گسترش نفوذشان در جهان ترغیب نمود. در سال 1999، برای مثال، گلدمن و ساکس حوزه نفوذ خود در جهان را گسترش داده و به بزرگترین و در عین حال تنها سهامدار اصلی بزرگترین بانک کره جنوبی به نام "کوکمین"(Kookmin) تبدیل شدند. مثال‌های اینچنینی بسیارند که در اینجا مجال پرداختن به آنها وجود ندارد. اما نکته‌ حائز اهمیت، نفوذ فوق‌العاده این گروه یهودیان در شریان‌های اصلی اقتصادی آمریکا و‌ جهان همچون وال‌استریت است. این گروه به شدت دارای نفوذ بوده و تعیین‌کننده بسیاری از اتفاقات در جهان هستند.

یهودیانی که در وال‌استریت صاحب نفوذ هستند، بیشمارند. از آن جمله: "سنفورد آی. ویل (Sanford I. Weill)" که یک امپراطوری دلالی به را انداخت و در نهایت نیز رئیس آمریکن اکسپرس گردید؛ "جان گاتفروند(John Gutfreund)" که بعدها رئیس شرکت سولومون – یکی از بزرگترین شرکت‌های فعال در زمینه خرید و فروش اوراق بهادار در غرب – شد؛ "فلیکس روهاتین (Felix Rohatyn)" که ظهورش را باید محصول ادغام‌‌های بسیار متعدد شرکت‌ها در آمریکا – که منجر به شکل‌دهی دوباره به تجارت در این کشور برای دهه‌ها گردید – دانست؛ سنفورد سی. برن‌اشتاین (Sanford C. Bernstein)، که شرکتی به همین نام و به ارزش 3.5 میلیارد دلار، با دارایی 90 میلیارد دلار دارد و یکی از نزدیک‌ترین افراد به مدیران پولی آمریکا می‌باشد. مدیریت 55 میلیارد دلاری موسساتی چون بنیادها و صندوق‌های بازنشستگی مختلف برعهده این شرکت است. این شرکت همچنین مدیریت 35 میلیارد دلار پول افراد ثروتمند را نیز برعهده دارد.

            

نقش‌آفرینان یهودی بانفوذ در وال‌استریت در نقش‌های دیگری نیز ظاهر می‌شوند؛ همچون کارشناس مالی، وام‌دهنده، قرض‌گیرنده، مشاور، وکیل و غیره.
از جمله این افراد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: آلن گرینبرگ (Alan Greenberg)، آیرا هریس (Ira Harris)، بروس واسراشتاین (Bruce Wasserstein)، جرومه کولبرگ (Jerome Kohlberg)، هنری کراویس (Henry Kravis)، پیتر کوهن (Peter Cohen)، جوزف فلوم (Joseph Flom)، مارتین لیپتون (Martin Lipton)، ویکتور پوسنر (Victor Posner)، نلسون پلتز (Nelson Peltz)، بلزبرگ‌ها (the Belzbergs) و بسیاری دیگر.

آلن گرینبرگ رئیس شرکت سهامی بیراستیرنز (Bear Stearns) بود. استفان شوارزمان موسس گروه بلک‌استون (Blackstone Group) می‌باشد که یک شرکت سرمایه‌گذاری عمده است.
 از بانک‌های قدیمی یهودی باید به لیمانز برادرز (Lehman Brothers)، لازارد فررس (Lazard Freres)، گلدمن ساکس (GoldmanSachs)، سالومون برادرز (Salomon Brothers)، شرکت باک (Bache & Co) و کانتور-فیتزجرالد (Cantor/Fitzgerald) اشاره کرد.

یهودیان در دهه 60 پیشروترین گروه از لحاظ اقتصادی در آمریکا شدند. آنها توانستند با استفاده از تکنیک‌های نوین در زمینه سرمایه‌گذاری‌ و بانکداری به ادغام شرکت‌ها بپردازند. ادغام شرکت‌های یهودی در صنعت بیمه این امکان را فراهم ساخت که در تمام سطوح این صنعت، فرصت‌های شغلی با درآمد بالا ایجاد کنند: تحلیل‌گری بیمه، مدیریت مالی، سهام، اوراق قرضه و واسطه‌گری بازرگانی. به همین دلیل هم‌اینک در وال‌استریت شاهد میلیونرهای یهودی و متنفذ بسیاری هستیم.

از کتاب‌های مفید چاپ شده دراین حوزه‌ها باید به کتابی تحت عنوان "ماشین پول" (The Money Machine) که درباره ادغام سه شرکت بزرگ یهودی است، اشاره کرد. این شرکت وال‌استریتی هم‌اینک و پس از ادغام، یکی از امپراطوری‌های مالی در جهان می‌باشد.
نام این شرکت "کلبرگ، کراویس و رابرتس" (KKR) بوده و در سال 1976 توسط سه یهودی و تنها با چند میلیون دلار شکل گرفت.

 این شرکت تنها پس از گذشت ده سال از تاریخ تاسیس خود، به حکمرانی در جهان پرداخت. تا 1999 شرکت مذکور کنترل 23 شرکت دیگر را در اختیار داشت.

از جمله این شرکت‌ها می‌توان به شرکت آمفنول (Amphenol Corporation)، شرکت بوید (Boyd's Collection Inc.)، شرکت آیدکس (Idex Corporation)، مراکز آموزشی کایندرکر (Kindercare Learning Centers)، شرکت پریمدیا (Primedhia Inc) و ژیلت (Gillette) اشاره کرد. شرکت مادر، در طول 12 سال از فروشگاه‌های زنجیره‌ای غذایی خود که در آمریکا رتبه دوم را دارد، 5.9 میلیارد دلار سود کرد.

تا دهه 1980 این هیولای یهودی قدرت خریدی معادل 45 میلیارد دلار داشت؛ یعنی بالاتر از کل تولید ناخالص داخلی پاکستان یا یونان.

یهودیانی که هم‌اینک در وال‌استریت مشغول فعالیت هستند، به شدت نسبت به همبستگی یهودیان و تداوم نفوذ اقتصادی‌شان حساس هستند. این مساله برای آنها فراتر از مساله حتی اسرائیل است و درست به همین دلیل هم هیچ‌گاه اسرائیل را رها نخواهند کرد.
استفان آیزاکس در کتاب خود در سال 1974 چنین می‌نویسد:
"گوستاو لوی یکی از مدیران گلدمن‌ساکس است. بسیاری وی را که یک یهودی است، متنفذترین شخص حال‌حاضر وال‌استریت می‌دانند. وی می‌تواند شرکتی را درهم‌بشکند و یا به اوج برساند. او به تنهایی مدیریت میلیاردها دلار را در دست دارد. او نسبت به مساله یهودیان به شدت حساس است. او در جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، دیوانه‌وار برای اسرائیل پول می‌فرستاد. وی قادر بود به تنهایی هزینه کل جنگ را بپردازد. او در آن زمان می‌گفت "اگر به گلدمن‌ساکس نیاز دارید باید بگویم که من هم امروز به شما نیاز دارم. اگر امروز به من کمک نکنید، من هم فردا به یاری شما نخواهم شتافت. به همین سادگی!"

تا 1999 پروژه "حق تولد" هزینه‌ای بالغ بر 210 میلیون دلار دربرداشت. هدف انتقال 50000 یهودی در سال به اسرائیل بود تا آنها با اعتقادات و انگاره‌های صهیونیسم آشنا شوند.


*"طمع"؛ بیماری وال‌استریت 

اما از نکات دیگری که در مورد وال‌استریت باید بدان توجه کرد مساله "طمع" است. به قول رئیس کمیسیون سهام نیویورک در سال 1986 "طمع هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد." ساموئل کلاگزبان، روان‌پزشکی در نیویورک معتقد است کلیه مشاوران و وکلای فعال در وال‌استریت "بیمار" هستند. برای آنها "تجارت نقش خدا را بازی می‌کند." بانک‌های سرمایه‌گذاری، معادن طلای عصر حاضر هستند. ادغام‌های گوناگون و بی‌حدوحصر با استفاده از تاکتیک‌های متنوع، سودهای کلانی را نصیب این وکلا و بانکداران سرمایه‌گذار کرده است. اما همانطور که در اقتصاد همه می‌دانند سودهایی که در بلندمدت تنها نصیب یک سری افراد خاص و محدود بشود، در نهایت به ضرر سیستم اقتصادی کشور خواهد بود.
در سال 1986 دنیس لوین، دلالی که در درکسل بورنهام لمپارت فعالیت می‌کرد و به دلیل سوءاستفاده از اطلاعات محرمانه شرکت‌ها به نفع خود، دستگیر شد منجر به افشای بزرگترین رسوایی تاریخ وال‌استریت گردید. رسوایی‌ای که در بین جامعه یهودی باعث ایجاد نگرانی‌های جدی گردید.
کمی بعد، فردی به نام مارتین سیگل نیز دستگیر شد و هرچه پیش می‌رفت حضور پررنگ و باورنکردنی یهودیان در آن رسوایی بیشتر مشخص می‌شد. جنایت‌کاران ثروتمند این رسوایی، در اکثر موارد یهودی بودند.
یکی از بزرگترین متهمانی که در طول رسیدگی به این رسوایی دستگیر شد، سوپر میلیاردر یهودی، مایکل میلکن (Michael Milken)، "شاه کثیف اوراق قرضه" بود که به اخاذی و فریب‌کاری در زمینه بیمه متهم شده بود. داستان این شخص خود حکایتی جدا می‌طلبد که در این مقال نمی‌گنجد.

مایکل میلکن؛ سوپر میلیاردر یهودی ملقب به "شاه کثیف اوراق قرضه"

در دهه 1980 نام یک تاجر یهودی آمریکایی دیگر اهل وال‌استریت نیز بر سر زبان‌ها افتاد.

 این فرد مارک ریچ (Marc Rich) نام داشت. البته نام پدری او مارک رایش بود. او سرمایه‌داری ظالم، تاجری کینه‌توز و درعین حال فروشنده‌ای فریبنده بود. از او غالبا تحت عنوان فاسدترین مرد در میان کاپیتالیست‌ها نام برده می‌شد. اما مهم‌ترین ویژگی وی مرموز بودن و داشتن روابطی خاص با سرویس‌های اطلاعاتی بود. ریچ با اسرائیل روابط بسیار عمیقی داشته و در مذاکراتی که برای بازگرداندن سربازان به گروگان گرفته‌شده اسرائیلی صورت می‌گرفت، شرکت داشت. نفوذ این فرد تاحدی بود که بیل کلینتون در سال 2001 و بهنگام ترک کاخ سفید، تمام جرائم ریچ را مورد بخشش قرار داد. این اقدام اعتراض بسیاری را در آن زمان برانگیخت اما برخی از مقامات اسرائیل اقدام کلینتون را ستودند.