اين تحقيق كه در مجله Biological Reviews منتشر شده، به حل مباحث پيشين در مورد امكان ارتباط اين حيوان با خانواده طنابداران پرداخته است.
طنابداران از يك طناب پشتي برخوردار بوده كه در حقيقت يك نوار منعطف محافظ عصب در پشت آنهاست و احتمالا طي ميليونها سال به ستون فقرات در نسل‌هاي پيشرفته آنها تبديل شده است.
در دو طرف اين طناب پشتي در طرحهاي ريز زيگ‌زاگي شكل حدود 100 تكه ريز بافتهاي عضلاني موسوم به مهره‌هاي ابتدايي وجود دارند كه تصور مي‌شود به حيوان در حركت سريع آن در درون آب و پيچ و تاب دادن اندام در جهات مختلف كمك مي‌كند.
اين موجود چشم و دندان نداشته؛ اما از يك سر كاملا مشخص، آبشش‌هايي براي تنفس و دو شاخك ريز داراي حسگر براي شناسايي مواد شيميايي مغذي در آب برخوردار است.
به گفته محققان، اكنون با شناسايي اين مهره‌هاي ابتدايي، يك طناب عصبي و يك سيستم عروقي، اين نمونه به وضوح در ميان ابتدايي‌ترين طنابداران قرار مي‌گيرد.
دليل تكامل ستون فقرات در Pikaia هنوز مشخص نشده اما احتمالا با افزايش شكارچيان، نياز به قدرت بيشتري براي فرار سريع داشته است.