به گزارش مشرق به نقل از قانون ،بر اساس اخرین آمارها که از سوی رییس کل گمرک جمهوری اسلامی ایران منتشر شده است طی سال 1390 صادرات کشور 7/43 میلیون دلار بوده است و در مقابل واردات کشور 7/61 میلیون دلار بوده است که در بعد وزینی نیز صادرات ایران را نصف واردات کشور کرده است.
این وضعیت در سال 1389 نیز تا حدودی برقرار است و واردات 64 میلیون دلاری این سال در مقایسه با صادرات 33 میلیون دلاری رقمی نازل را نشان می دهد تا باور کنیم رویکرد وارداتی دولت یک اصل بوده است.
هر چند که در این میان مقایسه آمارهای رسمی برای این دو سال از بهبود نسبی وضعیت این دو سال خبر می دهد اما اگر در یک سیکل کلی به این شرایط نظر بیفکنیم رشد 29 درصدی صادرات و کاهش 4 درصدی واردات در سال 90 را کمرنگ شده خواهیم یافت.
چرا که در این سالها واردات کالاهای غیر ضرور و عجیب و غریب در کشور ادامه داشته و این موضوع را تایید کرده که واردات سیستم و روند صحیحی ندارد.
چرا که حتی در تخصیص ارز دولتی به واردات دیده می شد که خودرو های لوکس خارجی برای قشر مرفه جامعه و میز بیلیارد و چیپس اجازه واردات با ارز دولتی را می یابند و در مقابل برخی کالاهای مورد نیاز تولید و مردم به عنوان کالای لوکس باید با ارز 1900 تومانی وارد کشور شوند.
اما اوج این شاهکارهای وارداتی در سالهای اخیر موضوع واردات دسته بیل از اندونزی بود که در سالهای اخیر سر و صدای زیادی هم به همراه داشت.
در این خصوص تصویر سندی که در ادامه می بینید نشان دهنده واردات 54 هزار دسته بیل نو از اندنزی و از اطریق امارات به بندرعباس است که خود مشتی است از خروار واردات کالاهایی که شاید تصور واردات آن ها را نیز نداشته باشیم.چرا که بررسی ها طی سه دهه گذشته نشان می دهد که مجموعا 703 میلیارد و 550 میلیون و 671 هزار و 100 دلار کالا واردات شده است و در این خصوص میانگین ارزش واردات سالانه در دولت های پس از انقلاب سال 57 به واردات 23 میلیارد و 451 میلیون و 689 هزار دلار تا سال 90 رسیده است.در این رابطه مرورآمارها گویاست که ارزش واردات در دوران 6 ساله احمدی نژاد با بیش از 304 میلیارد و 607 میلیون و 321 هزار و 100 دلار،به تنهایی با ارزش واردات تمام سه دولت 8 ساله دیگر برابربوده است و در این میان واردات عجیب هم متداول شده است.
در ادامه سند واردات دسته بیل را می بینید:
این وضعیت در سال 1389 نیز تا حدودی برقرار است و واردات 64 میلیون دلاری این سال در مقایسه با صادرات 33 میلیون دلاری رقمی نازل را نشان می دهد تا باور کنیم رویکرد وارداتی دولت یک اصل بوده است.
هر چند که در این میان مقایسه آمارهای رسمی برای این دو سال از بهبود نسبی وضعیت این دو سال خبر می دهد اما اگر در یک سیکل کلی به این شرایط نظر بیفکنیم رشد 29 درصدی صادرات و کاهش 4 درصدی واردات در سال 90 را کمرنگ شده خواهیم یافت.
چرا که در این سالها واردات کالاهای غیر ضرور و عجیب و غریب در کشور ادامه داشته و این موضوع را تایید کرده که واردات سیستم و روند صحیحی ندارد.
چرا که حتی در تخصیص ارز دولتی به واردات دیده می شد که خودرو های لوکس خارجی برای قشر مرفه جامعه و میز بیلیارد و چیپس اجازه واردات با ارز دولتی را می یابند و در مقابل برخی کالاهای مورد نیاز تولید و مردم به عنوان کالای لوکس باید با ارز 1900 تومانی وارد کشور شوند.
اما اوج این شاهکارهای وارداتی در سالهای اخیر موضوع واردات دسته بیل از اندونزی بود که در سالهای اخیر سر و صدای زیادی هم به همراه داشت.
در این خصوص تصویر سندی که در ادامه می بینید نشان دهنده واردات 54 هزار دسته بیل نو از اندنزی و از اطریق امارات به بندرعباس است که خود مشتی است از خروار واردات کالاهایی که شاید تصور واردات آن ها را نیز نداشته باشیم.چرا که بررسی ها طی سه دهه گذشته نشان می دهد که مجموعا 703 میلیارد و 550 میلیون و 671 هزار و 100 دلار کالا واردات شده است و در این خصوص میانگین ارزش واردات سالانه در دولت های پس از انقلاب سال 57 به واردات 23 میلیارد و 451 میلیون و 689 هزار دلار تا سال 90 رسیده است.در این رابطه مرورآمارها گویاست که ارزش واردات در دوران 6 ساله احمدی نژاد با بیش از 304 میلیارد و 607 میلیون و 321 هزار و 100 دلار،به تنهایی با ارزش واردات تمام سه دولت 8 ساله دیگر برابربوده است و در این میان واردات عجیب هم متداول شده است.
در ادامه سند واردات دسته بیل را می بینید: