به گزارش مشرق، دهه فجر اوج شکوه ملتی است که مردان و زنان ایران اسلامی از کوچک و بزرگ، پیر و جوان در تبلور آن پا به پای هم آمدند و همراه و همدل با گذر از فراز و نشیب های روزگار در برابر طاغوت ایستادند.
مردمی که با صلابت خود کوه ها را به رشک واداشته و با لبیک به پیر مرادشان به جهانیان ثابت کردند که با نثار جان خویش پایبند همه ارزش های اسلامی و انقلابی هستند که امام خمینی(ره) آن را به زیبایی از فرهنگ عاشورا وام گرفت و به امت خویش آموخت که هرگز زیر لوای جور و ستم سرخم نکنند.
ما به بهانه گرامیداشت یاد و خاطره این دلاور مردان و شیرزنان ایرانی، در وسع خود در این ماه برگی از تقویم زندگی شهدا را ورق می زنیم که در اعتلای انقلاب اسلامی با نثار خون خود، حیات دوباره به تاریخ پر افتخارمان بخشیدند.
شهید فیروز هابیل امیرخیز، به سال ۱۳۳۶ در محله قره آغاج تبریز به دنیا آمد، دوران کودکیش را به علت کار پدرش در ارومیه سپری و از آنجا بالیدن آغاز کرد و هم پای با درس، قرآن آموخت و در کنار آن از مزارع کشاورزان و سختی کار آنها فیلم گرفت.
وی پس از طی دوران تحصیلات راهنمایی و دبیرستان وارد انستیتو تکنولوژی ارومیه شد و همزمان با تحصیل در رشته برق از هیچ کمکی برای کارگران کوره‌های آجرپزی دریغ نکرد و برای بازتاب دردهای مردم زحمت کش و زجر دیده سه فیلم با نام‌های توشه، با هم و نیاز را ساخت که فیلم هشت میلی متری «توشه» ساخته وی توانست از کاخ جوانان اورمیه لوح سپاس دریافت کند.
شهید امیرخیز پس از پایان دانشگاه به خدمت سربازی رفت و همراه با آن فعالیت های سیاسی اش رنگ دیگری یافت و بارها به خاطر پخش اعلامیه حضرت امام خمینی(ره) دستگیر شد اما دست از مبارزه برنداشت تا این که وقتی شنید امام راحل فرموده «سربازخانه ها را خالی کنید» خدمت را ترک کرد و به تبریز آمد.
شهید هابیل بیستم بهمن در تظاهرات مردم تبریز توانست تانکی را از دست ماموران رژیم طاغوت گرفته و خود رانندگی آن را به دست بگیرد که پس از پیاده شدن از تانک، مقابل کلانتری ناحیه شش(ترمینال قدیم) با گلوله ای که به طحال او اصابت کرد به بیمارستان امام(پهلوی) منتقل و عاقبت در اثر خونریزی شدید روز ۲۰ بهمن به شهادت رسید که پیکرش روز ۲۳ بهمن با تشییع نیروی هوایی تبریز در مزارستان امامیه آرام گرفت.