به گزارش گروه خواندنی اهی مشرق، هميشه براي والدين تماشاي اولين تلاش هاي نوزاد براي مطابقت پيدا کردن با محيط زندگي لذت بخش است. اولين لبخند، اولين چنگ زدن و اولين غلت زدن ممکن است به ظاهر بسيار ساده و طبيعي به نظر برسد اما در واقع جزو اصلي ترين پايه هاي رشدي نوزاد محسوب مي شود.

به گفته کارشناسان ۹ فعاليت اساسي نوزادان که از هفته هاي اول تولد آغاز مي شود زيربناي سلامت جسمي و رواني کودک را تشکيل مي دهد.

۱ - خنديدن: کودک بايد قادر باشد از ۸ هفتگي بخندد. ممکن است در هفته هاي اول تولد تغيير چهره کودک را به خنده تعبير کنيد اما در واقع او تا ۸ هفتگي قادر نيست بخندد. سيستم عصبي و بينايي وي حداقل ۸ هفته زمان نياز دارد تا کودک بتواند در واکنش به محيط پيرامون بخندد. خنده اولين مهارت اجتماعي است که کودک فرامي گيرد و اولين نشانه رشد عاطفي وي نيز هست. در اين سن کودک مي تواند تفاوت بين احساس غم و شادي را درک کند.

۲ - غلت زدن: نوزاد از ۲ تا ۳ ماهگي غلت زدن را تجربه مي کند. او دست ها و پاهايش را به اطراف حرکت مي دهد و کم کم دامنه تقريبي حرکت خود را مي آزمايد. سپس اگر قدرت بدني خوبي داشته باشد حرکت هاي مداوم دست و پا باعث غلت خوردن او مي شود. ممکن است بار اول از اين کار به وحشت بيفتد و گريه کند.

بهتر است در اين مرحله همواره مراقب يا پرستاري کنار او باشد. غلت زدن از پشت به شکم تا ۵ ماهگي طول مي کشد زيرا به هماهنگي بيشتري بين اعضاي بدن نياز دارد. لازم نيست در اين کار به او کمک کنيد فقط مطمئن شويد که جاي امني دارد.

۳ - چنگ زدن: طي ماه هاي اول زندگي، نوزاد سعي مي کند مکان اشيا در محيط را تخمين بزند و براي دست يافتن به آن برنامه اي مي ريزد. مانند تلاشي که براي گرفتن پستانک از دست شما مي کند. شما مي توانيد با انداختن و برداشتن شيء در مقابل او نشان دهيد که چگونه مي تواند از دستانش استفاده کند و اشيا را در دست بگيرد.

در طول زمان او ياد مي گيرد جغجغه را طوري به دست بگيرد که صدايش بلند شود. اين مرحله يعني ياد گرفتن چنگ زدن يکي از مهم ترين قابليت هايي است که کودک فرامي گيرد زيرا از طريق آن مي تواند اولين گام ها را در بازي کردن با خود و يا ديگران بردارد.

۴ - آغوش گرفتن: از ۵ ماهگي نوزاد به راحتي براي مادر و اطرافياني که آن ها را مي شناسد آغوش باز مي کند. او مي تواند عروسک هايش را بغل کند و از شما در بازي و بغل کردن اسباب بازي ها چيزي ياد بگيرد. البته همه بچه ها به يک اندازه بغل کردن را دوست ندارند. بعضي از نوزادان احساساتي تر هستند و برخي ديگر چنان سرگرم محيط و بازي مي شوند که تمايلي به در آغوش گرفته شدن ندارند. بنابراين اگر کودکتان تمايل زيادي ندارد که او را در آغوش بگيريد نگران نشويد.

۵ - قايم باشک: اين بازي را مي توان از ۶ ماهگي با بچه ها انجام داد و مهم نيست چند بار در روز اين بازي را با او انجام مي دهيد چون کودک از آن خسته نمي شود. پنهان شدن چهره زير دست ها و تماشاي صورت خندان مادر اصلا براي نوزاد تکرارشونده نخواهد بود و او هر بار از اين بازي لذت مي برد.

بهتر است به هنگام بازي تا جايي که ممکن است نزديک او بنشينيد، از او بپرسيد من کجا هستم. شنيدن صداي مادر براي نوزاد لذت بخش است. سپس سعي کنيد زمان پنهان شدن و آشکار شدن را طولاني تر کنيد و از صداي خود در طول بازي بيشتر استفاده کنيد.

۶ - نشستن: بيشتر کودکان از ۸ ماهگي قادر به نشستن هستند. وقتي آن ها قدرت تعادل، توان پاها و دست ها، کنترل سر، گردن و اعضاي تحتاني بدن را پيدا کنند، مي توانند بنشينند در اين مرحله نوزاد مي تواند اشيا را نه به حالت افقي بلکه در راستاي بدن خود ببيند.

در ابتدا قادر نيست به مدت طولاني تعادل خود را حفظ کند و نياز دارد براي ثابت ماندن از دست مادر استفاده کند. براي اين که اورا تشويق کنيم به مدت طولاني بنشيند يک اسباب بازي دوست داشتني در مقابل او قرار دهيد و از او بخواهيد آن را بردارد. چيزي نمي گذرد که مي تواند بدون کمک شما بنشيند.

۷ - سينه خيز کردن: کودک در ۸ تا ۱۰ ماهگي مي تواند سينه خيز کند. او مي تواند با نشستن و سينه خيز کردن پس از آن موقعيت خود را تغيير دهد و زاويه ديد خود را بيشتر کند. او نحوه استفاده از دست هايش را ياد مي گيرد و درمي يابد که مي تواند وزن بدنش را روي دست ها بگذارد. نوزاد به سرعت با استفاده از دست و پا حرکت مي کند و خود را روي زمين مي کشد. براي اين که به او کمک کنيد محيط پيرامونش را خالي کنيد، از او دور شويد و بخواهيد به طرفتان حرکت کند.

۸ - ايستادن: تا ۸ ماهگي پاهاي کودک آن قدر توان پيدا مي کند که بتواند بدن را نگه دارد. قبل از آن کودک فقط با کمک ديگران مي توانست راه برود، او حالا با اعتماد به نفسي که پيدا کرده است مي تواند بنشيند، سينه خيز برود و بايستد. از تشويق کردن او دست برنداريد و بگذاريد با کمک اشياي ايمن اطراف مانند مبل، صندلي و تخت بايستد. وسايل خطرناک و تيز را از دسترس او دور کنيد.

۹ - راه رفتن: اولين قدم هاي کودک در ۱۰ تا ۱4 ماهگي برداشته مي شود که پيشرفت قابل ملاحظه اي است. راه رفتن با قدرت ماهيچه ها، هماهنگي بين اعضاي بدن، حفظ تعادل و هوش هيجاني ارتباط دارد. کودک براي راه رفتن بايد اعتماد به نفس زيادي داشته باشد تا مطمئن باشد وقتي پايش را بلند مي کند هنوز زمين زير پايش است!

براي همين است که مدت ها کودک با کمک دست و گرفتن اشياي پيرامون راه مي رود. سپس ياد مي گيرد به تنهايي راه برود و هم زمان از دست هايش هم استفاده کند. به عنوان مثال کودک مي تواند با عروسک به بغل از اين اتاق به اتاق بعدي برود. راه رفتن به عنوان يک فعاليت فيزيکي براي کودک به سرعت به يک بازي تبديل مي شود.