به گزارش مشرق، پرسپولیس یکی از مهمترین بازی های چند سال اخیرش را باخته و این روزها حال و هوای اردوگاه قرمز چه داخل تیم و چه هوادارانش خوب نیست.
تیمی که به پشتوانه عملکرد خوبش در چند سال اخیر در آسیا این توقع را برای همگان ایجاد کرده بود که همیشه خوش بدرخشد مقابل الهلال نمایشی بس ناامیدکننده از خود به جای گذاشت. عملکردی که جای دفاع ندارد. پرسپولیس در بعد فنی مقابل پرهوادارترین تیم سعودی به معنی واقعی از نظر فنی حرفی برای گفتن نداشت. گویی سرخ ها برای کمک به الهلال به عنوان حریف تدارکاتی به میدان رفته بودند.
هر چه از زمان بازی می گذشت بیشتر مشخص می شد که کادرفنی سرخپوشان برای تغییر شرایط تهی شده اند و در هنگی بسر می برند. صحبت ها در مورد نحوه بازی شاگردان گل محمدی زیاد است و سهم کادرفنی پرسپولیس در این بازی ضعیف و ناامیدکننده به جای خود باقی است.
اما آنچه که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد مسائلی است که در درون باشگاه گذشته و می گذرد. اگر بخواهیم واقع بینانه تر به مسائل تیم قهرمان ایران بنگریم نباید از این واقعیت گذشت که پرسپولیس روزی در آسیا پرونده اش بسته شد که سه بازیکن کلیدی خود را از دست داد. جایی که شهریار مغانلو درحالی که بازیکن پرسپولیس بود این باشگاه نتوانست باشگاه سانتا کلارای پرتغال را راضی کند تا رضایت کامل او را به سرخپوشان بدهند اما این کار توسط باشگاه سپاهان به راحتی انجام شد تا رقیب اصلی پرسپولیس در لیگ قوی تر شود و یحیی گل محمدی بماند و مهاجمی که از دست داد. در عوض با شرایط مالی افتضاح این باشگاه نصیب سرخ ها در نقل و انتقالات چه شد؟
نحوه جدایی احمد نوراللهی هم که جای بحثی باقی نمی گذارد. پرسپولیس بیانیه نوشت که ایستادگی مقابل پیشنهادهای دلاری سخت بود اما ننوشت که تجربه نداشتیم و بلد نبودیم که بازیکن چند ساله تیم را حفظ کنیم و راه مذاکره با او را نمی دانستیم تا باز هم در اینجا یکی از تاثیرگذارترین مهره های این تیم راهی کشور امارات شود.
بیشتر بخوانید:
آقای صدری! چرا شفاف‌سازی نمی‌کنید؟
ماجرای حسین کنعانی زادگان هم از آن دست ماجراهای جالب است. بازیکنی که هنوز با پرسپولیس قرارداد داشت و در اواسط فصل بی سروصدا و بدون هیچ مشکلی با تیم جدیدش در قطر به توافق رسید و بعد از پایان فصل هم به همین راحتی بدون اینکه حتی یک ریال عایدی نصیب سرخ ها شود از این تیم جدا شد و این روزها کری های سخیف او برای هواداران استقلال در فضای مجازی بیشتر از اینکه دل هواداران سرخ را ببرد روی اعصاب آنها است. بازیکنی که می توانست این روزها عصای دست کادرفنی باشد فکر می کند با چنین حمایت هایی کمک بزرگی به سرخپوشان می کند.
البته تک تک این بازیکنان حق داشتند برای آینده خود تصمیم بگیرند اما باید پرسید نقش جعفر سمیعی به عنوان مدیرعامل وقت سرخ ها چه بود؟ او علاوه بر ایجاد بدهی 100 میلیارد تومانی برای پرسپولیس در بدترین زمان ممکن و در روزی که باید به وعده خود برای پرداخت پول عمل می کرد در تاریخ 15 شهریور در آستانه بازی با استقلال تاجیکستان از سمت خود استعفا کرد.
بعد از او هم نوبت به مجید صدری رسید. اینکه چرا اساسا رئیس هیات مدیره باشگاه که در ایجاد بدهی برای این باشگاه نقش داشته باید دوباره به عنوان سرپرست انتخاب شود جای سوال دارد اما در نهایت صندلی مدیریت به وی رسید. سرپرست پرسپولیس بعد از اینکه جایگزین سمیعی شد با توجه به تحرکاتی که درون باشگاه دیده بود تصمیم به تغییر برخی از افراد گرفت و بعضی را هم حفظ کرد. مدیریت او در این باشگاه با توجه به تغییر و تحولات صورت گرفته درون باشگاه توام شد با سهم خواهی کسانی که دیگر دستشان از این باشگاه کوتاه شده بود و البته ضعف خود صدری در مدیریت در نهایت باعث شد تا بدترین گاف او قبل از بازی با الهلال نمایان شود و پرسپولیس در اتفاقی عجیب به دلیل دیر ارسال شدن لیست اعضای تیم به فدراسیون عربستان با تاخیر 24 ساعته به ریاض رسید.
خستگی حضور در فرودگاه، از دست دادن یک جلسه تمرینی مهم و حواشی ایجاد شده در این باره و البته ضعف های فنی در این تیم همگی باعث شد تا پرسپولیس بدترین روز خود را مقابل حریف عربستانی داشته باشد.
اکنون صدری که پیش از این وعده داده بود در مورد اتفاقات رخ داده شفاف سازی می کند همچنان سکوت کرده است. باشگاه پرسپولیس در روزی که موفق نشد به سمت عربستان پرواز کند، بابت مصاحبه های صورت گرفته از سوی چند مدیر فدراسیون مبنی بر اینکه باشگاه پرسپولیس خودش مقصر است که دیر اسامی را ارسال کرده، بیانیه ای داد که در آن نوشته شده بود به زودی بابت این صحبت ها واکنش نشان می دهد اما فردای آن روز که مشکلات پروازی تیم برطرف شد، این باشگاه از زبان صدری چنان تشکرنامه ای منتشر کرد که یادشان رفته بود روز قبل تهدید به افشاگری کرده بودند!
اتفاق رخ داده برای پرسپولیس در فرودگاه مهرآباد و تاثیر روانی این موضوع بر تیم یک فاجعه مدیریتی است که این سئوال را ایجاد می کند که آیا واقعا نظارتی بر این باشگاه و اتفاقاتی که درون آن رخ می دهد هست؟ چطور ممکن است مدیری که می داند مشکلات تیمش برای رسیدن به ریاض چیست این گونه بابت ارسال لیست تیمش اهمال کاری کند. به طور قطع عدم نظارت از سوی وی بر مجموعه زیر دستش باعث این مشکل شده است و جای هیچ گونه توجیهی هم نمی گذارد.
اکنون یک تیم شکست خورده از آسیا برگشته و این تیم با انبوهی از مشکلات مالی باید لیگ برتر را آغاز کند. صدری هنوز مطالبات فصل گذشته را تسویه نکرده و در پرداخت فصل جدید هم عقب است. آیا پرسپولیس هنوز فصل شروع نشده این شرایط را تاب می آورد؟