مشرق - فيلم مستند و سينمايي «...و آسمان آبي» که در باره زندگي استاد عزت الله انتظامي است را غزاله سلطاني ساخته. شايد ويژگي اين فيلم فقط دقايقي است که دوربين تنهايي هاي استاد را به خوبي نشان مي دهد و صحبت وي با عروسک خرسي اوج تنهايي اش را نشان مي دهد. زندگي بازيگر پرسابق هاي چون او خالي از هر اوج و فرودي است و اين آرامش به خوبي در ساخته سلطاني نمود پيدا کرده و استاد نيز اين را به خاطر نداشتن دختر مي داند. او معتقد است اگر دختر داشت، پنجشنبه ها و جمعه ها خانه شلوغي داشت و مجبور نبود با همسرش لحظات تنهايي را به سختي سپري کند.
اين مستند اگر چه مورد رضايت انتظامي قرار گرفت و وي درباره اش گفت: اين زندگي که در اينجا به تصوير کشيده شد، کاملا منطبق بر زندگي من بود، و بسياري از همکاران من هم همينگونه زندگي مي‌کنند ... ولي بيننده را راضي از سالن سينما خارج نمي کند. در «...و آسمان آبي» بسياري از زواياي زندگي اقاي بازيگر در حالي ناديده گرفته مي شود که انتظار مي رود يک کار بلند سينمايي در زمان 90 دقيقه اي اش تصوير نسبتا کامل و جامعي را به مخاطب ارائه بدهد.
غزاله سلطاني که افتخار دارد راش هاي زيادي را در زمان تنهايي استاد فيلمبرداري کرده است، از مهمترين نقش او يعني بازيگري غافل شده و مثلا به بهترين آثار او يا هيچ اشاره اي نمي کند و يا بسيار آرام از کنار آنها مي گذرد. او تنها به نمايش امير ارسلان نامدار در سال 44 و به کارگرداني علي نصيريان به خوبي مي پردازد و عکسهايي از اين نمايش را به همراه تکه اي از صفحه به جا مانده از صدايش براي مخاطب رو مي کند که گويا از پستو هاي هزار لايه کشف کرده است.
گمان مي رود «...و آسمان آبي» بيشتر از آنکه براي مخاطب ساخته شده باشد براي دل استاد ساخته شده! يعني کارگردان بيشتر از هر چيز به دنبال کسب نظر او بوده که گويا موفق هم شده.
به هر حال «...و آسمان آبي» ساخته اي معمولي درمورد يک بازيگر غير معمولي و شاخص در سينماي ايران است و اين عدم تناسب مخاطب را که به دنبال يک ساخته فوق العاده است، به شدت سرخورده مي کند. خيلي طبيعي اس تکه انتظامي ساخته سلطاني را با آن همه زحمت زير سوال نبرد و از آو تعريف هم بکند ولي نبايد از ياد برد که اين اثر وقتي روي پرده نقره اي مي رود، بايد طيف وسيعي از دوستداران استاد را راضي کند. کاري که «...و آسمان آبي» از عهده اش برنيامده است.