به گزارش مشرق به نقل از فارس، 25 روز تا المپیک لندن فرصت باقی است. در روزهایی که تمام المپیکی‌های دنیا در آرامش تنها و تنها به ورزش و کسب مدال در بزرگترین رویداد دنیا فکر می‌کنند در ایران همچنان اخبار نگران‌کننده به گوش می‌رسد.
هنوز از شوک خبر تعلیق قایقرانی خارج نشده‌ایم که شنیدیم ملی‌پوشان المپیکی تیراندازی با کمان اردو را ترک کرده‌اند و با قبول شرطشان حاضر به تمرین هستند که همان بازگشت مربیان کره‌ای است.
اخبار نگران‌کننده تنها به ورزشکاران محدود نمی‌شود و فدراسیون‌ها از نظر بودجه و شرایط مالی وضعیت مساعدی ندارند و همان‌طور که بهرام افشارزاده، دبیر کل کمیته ملی المپیک اعلام کرده بود نوش دارو پس از مرگ سهراب دردی دوا نمی‌کند. از بودجه اختصاصی کمیته ملی المپیک هنوز پولی در اختیار کمیته قرار نگرفته و همین به یکی از دغدغه‌های اهالی ورزش تبدیل شده است.
بدون شک این اتفاقات رخ داده بی ارتباط با تغییر روسای فدراسیون‌ها نیست و به نظر می‌رسد تغییر 5 رئیس فدراسیون آن هم در آستانه المپیک بیشترین ضربه را به ورزش کشور وارد کرده به طوری که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز به تکاپو افتاده‌اند تا با دعوت وزیر ورزش به مجلس توضیحاتی را بشنوند.
اولین تغییر در فدراسیون‌های المپیکی پس از حضور عباسی به عنوان وزیر و تغییر سازمان تربیت‌بدنی به وزارت ورزش در فدراسیون کشتی اتفاق افتاد؛ یزدانی‌خرم در فاصله حدود 10 ماه مانده به المپیک کنار رفت و خطیب سکان هدایت فدراسیون را برعهده گرفت. البته این تغییرات تنها به رئیس اختصاص نداشت بلکه شاهد جابه‌جایی‌ها در کادر فنی تیم ملی آزاد بودیم. به این ترتیب سنگ بنای تغییر گذاشته شد به طوری که امروز شاهد تغییرات در فدراسیون‌های دیگر هستیم.
آن زمان که بدترین نتیجه را در المپیک پکن کسب کردیم همان روز عزممان را جزم کردیم تا 4 سال بعد یعنی در لندن جبران کنیم و در شرایطی که همه چیز مساعد بود تا انتظار بهترین نتیجه را داشته باشیم ناگهان ورزشکاران حرف‌هایشان را مبنی بر کسب مدال پس گرفتند و کمبود بودجه و مشکلات مالی باعث شد تا اعتراضات ورزشکاران در وزنه‌برداری، کشتی و سایر رشته‌ها بلند شود.
حال این سوال اساسی را باید بپرسیم که اگر شرایط مادی ورزشکاران مهیا نشود آیا می‌توان به کسب مدال خوشبین بود؟ همیشه کارشناسان از کشتی و وزنه‌برداری به عنوان بخت اول کسب مدال نام می‌برند اما آیا برای کسب مدال به همان اندازه به شرایط مادی و معنوی ورزشکاران توجه کرده‌اند؟ آیا به درخواست‌هایشان گوش سپرده‌اند و در پی برآورده کردن آن برآمده‌اند؟
مسئولان ورزش کشور در همه مصاحبه‌ها اعلام کردند همه چیز آرام است و بهتر است رسانه‌ها به ورزشکاران استرس وارد نکنند و آرامش آنها را برهم نزنند اما آیا آنها به این نکته توجه کرده‌اند که خودشان با تغییرات در کادر فنی تیم‌های ملی، مربیان و روسای فدراسیون‌ها باعث ایجاد ناآرامی در تیم‌های ملی هستند؟
در شرایطی که بارها رسانه ها به مسئولان ورزش در خصوص تغییرات بی موقع هشدار دادند، همواره از اقدام خود دفاع و تاکید کردند هیچ خطری ورزش ایران را تهدید نمی کند و نامه های پیاپی مسئولان بین المللی را نیز یا انکار کرده و یا از عدم تهدید به تعلیق بودن آنها خبر دادند اما امروز کار را به جایی رسانده اند که نه تنها ورزشکاران چند رشته که کل کاروان ایران با خطر تعلیق و عدم حضور در لندن مواجه است.
امیدوارم با وجود تمام کج سلیقگی ها و تصمیمات غیر ورزشی که برای ورزش اتخاذ شده و می شود، بدون مشکل عازم لندن شویم و البته شاهد تکرار نتایج پکن نباشیم.