به گزارش مشرق، فارس به نقل از شبکه فاکس‌نیوز نوشت: در اول ماه ژوئیه سال جاری میلادی، اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را بر خرید نفت ایران تحمیل کرد. در حالیکه مقامات ایران این تحریم‌ها را گزنده دانستند اما موثر و کارآمد بودن این تحریم‌ها را به استهزاء گرفتند به طوریکه "محمود احمدی‌نژاد" رئیس‌جمهور ایران در 3 ژوئیه در خصوص ناکارآمدی تحریم‌ها علیه ایران گفت: این عقیده دشمن که آنها قادر به تضعیف ایران هستند، قطعاً اشتباه و تنها در نتیجه محاسبات مادی‌گرایانه آنها است.
با اینحال، دولت "باراک اوباما" رئیس‌جمهوری آمریکا بر این عقیده است که راهبرد افزایش تدریجی تحریم‌ها کارساز است و "هیلاری کلینتون" وزیر خارجه آمریکا یک روز پس از آنکه تحریم‌های یکجانبه علیه ایران را تشدید کرد، گفت: ما معتقدیم که تحریم‌های اقتصادی، ایران را به میز مذاکرات می‌آورد.
این گزارش سپس با اشاره به اظهارات مقامات ایرانی و آمریکایی در خصوص تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه داد که هر دو نگرش اشتباه است و علیرغم اظهارات احمدی‌نژاد، تحریم‌ها می‌تواند کارساز باشد اما با اینحال، تیم اوباما هنوز نتواسته به سطح مورد نیاز تحریم‌ها برای وادار کردن تهران به توقف برنامه هسته‌ای اش برسد.
فاکس‌نیوز ادامه داد، از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، مقامات این کشور دو مرتبه مواضع افراطی آمریکا را تحت نظر قرار داده‌اند تا جریان را وارونه کنند.
بر اساس این گزارش،مقامات ایران، گروگان‌های آمریکا را پس از 444 روز در اولین روز از ریاست‌جمهوری "رونالد ریگان" آزاد کردند. در هفته‌ها و ماههای بعد از آن، مقامات دولت کارتر مصاحبه‌هایی را انجام دادند و مقاله‌ها و کتاب‌هایی نوشتند که در آنها مدعی شدند که مسئله کلیدی در آزادی گروگان‌ها در واقع پافشاری بر دیپلماسی بوده است. تیم کارتر هرگز از اصرار بر دیپلماسی کوتاه نیامدند.
فاکس نیوز سپس در خصوص تأثیر دیپلماسی و دیگر اقدامات در آزادی گروگان‌های آمریکا نوشت که "پیتر رادمن" مشاور سابق "هنری کیسینجر" دید متفاوتی به این قضیه داشت و در مقاله‌ای در سال 1981 تصریح کرد که "پافشاری بر دیپلماسی" نقش اندکی در آزادی گروگان‌ها داشت و آنچه که محاسبات ایران را تغییر داد، حمله عراق به ایران بود زیرا هزینه ادامه انزوای ایران با نگه داشتن گروگان‌های آمریکا بسیار سنگین می‌شد.
بر اساس این گزارش، پس از گذشت بیش از 30 سال از انقلاب اسلامی ایران، هیچ گونه تحریم‌های یکجانبه یا چندجانبه نتوانسته ایران را به اندازه سال 1981 که ایران گروگان‌های آمریکا را آزاد کرد، منزوی کند. در واقع دولت اوباما از تحریم 20 تن از شرکای تجاری برتر ایران چشم‌پوشی کرد تا تحریم‌های آمریکا بیشتر حالت نمادین داشته باشد.
برای مثال تجارت ترکیه با ایران در یک دهه گذشته، 10 برابر شده است. این ایده که "رجب طیب اردوغان" نخست‌وزیر ترکیه که اوباما او را یکی از نزدیک ترین و صمیمی‌ترین دوستان بین‌المللی خود می‌داند، به یک مقدار زمان بیشتر نیاز دارد تا منافع ترکیه در ایران را کمتر کند، کاملاً اشتباه است. هرگونه روزنه‌ای که اوباما و کلینتون برای تسکین همپیمانان خود با آن موافقت می‌کنند، این احتمال را افزایش می‌دهد که ایران جریان را (به نفع خود) وارونه کند.
بر اساس این گزارش، تحریم‌ها در طیف گسترده تا طیف محدود وجود دارد. سیاستمداران غربی به دنبال هدف قرار دادن شرکت‌ها و افراد خاص در ایران هستند و ایران می‌تواند عملیات‌هایی برای مقابله با این تحریم‌ها انجام دهد و تنها راه مناسب این است که تمامی صنعت ایران و تنها بخش‌های خاصی از آن تحریم شود که البته اوباما و شرکای اروپایی آن و سازمان ملل تمایلی به چنین کاری ندارند.
فاکس‌نیوز با اشاره به ناکارآمدی این تحریم‌ها تصریح کرد که به منظور کارآمدی تحریم‌ها، انزوای ایران باید به طور مطلق باشد و هزینه‌های تحمیلی به دولت ایران باید خیلی بیشتر از هزینه‌هایی باشد که تحریم‌های کنونی برای ایران دارد.
این گزارش با اشاره به عدم تأثیر تحریم‌های کنونی علیه ایران تصریح کرد که باید این پیام به مقامات ایران القا شود که آنها نمی‌توانند دردی را که آمریکا و همپیمانان این کشور برای ایران می توانند به وجود آورند، تصور کنند و اگر سیاستگذاران در خصوص جلوگیری از یک نزاع نظامی طولانی‌مدت با ایران و همچنین نادیده گرفتن قابلیت هسته‌ای ایران جدی باشند، آن زمان دیگر گزینه‌ای جز توجه به اظهارات مقامات ایرانی در خصوص ناکارآمد بودن تحریم‌ها ندارند.
فاکس‌نیوز با اشاره به موارد بالا نتیجه‌گیری کرد که اگر تاریخ به عنوان یک راهنما باشد و این مسئله به ایران القا شود که هزینه اقدامات خود را می‌پردازد، آن زمان است که ایران اول چراغ سبز نشان می‌دهد.