به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، باور عمومي بر اين است كه قسمت اعظم حس چشايي از زبان ناشي مي‌شود، اما اين قضيه صحت نداشته و زبان در رابطه با طعم بسيار ابتدايي عمل مي‌كند.

به ادعاي اين محققان، قسمت اعظم تجربه افراد از طعم از سيستم بويايي ناشي مي‌شود. پروفسور باري اسميت از دانشگاه لندن به اين نكته پي برده است كه چگونه طعم غذا به صدا، مناظر و همچنين محيط مرتبط است.

طعم يكي از معمايي‌ترين حس‌هاي موجود است، درست به اين دليل كه از همكاري بين ديگر حس‌ها ناشي مي‌شود.

زبان قادر به تعيين طعم شيرين، شور، تلخ، ترش و يومامي (umami) مزه دريافتي از گوشت و همچنين مونو سديم گلوتامات) است.

متخصصان همچنين نوعي طعم جديد را شناسايي كرده‌‌اند كه در خون وجود دارد.

اين طعم "جديد" پس از شناسايي گيرنده‌هاي ناشناخته بر روي زبان انسان كه به طور گزينشي به يك طعم پاسخ مي‌دهند، كشف شد؛ در نتيجه هم‌اكنون نقشه بهتري از زبان در دسترس است.

به گفته اسميت و همكارش تجربه فرد از طعم يك غذا بستگي به مكان خوردن، موقعيت و حتي بهاي پرداخت‌شده براي آن و همچنين وضعيت سلامت و شاداب يا ناراحت بودن وي دارد.

يك مولفه قطعي براي مزه يك غذا سيستم بويايي فرد است. به گفته اسميت حدود 80 درصد تجربه يك مزه، بويايي است. زبان شايد موتور اصلي طعم نباشد اما حسگرهاي واقع بر روي اين عضو فرايند كلي چشايي را تقويت مي‌كنند.

عصب‌هاي بويايي ما همواره در حال نابودي و جايگزين‌كردن خودشان هستند و اين روند تا هنگام سالمندي طول مي‌كشد. به هنگام بالا رفتن سن اين عصب‌ها اغلب اوقات فرايند جايگزيني را متوقف مي‌كنند، بنابراين افراد سالخورده معمولا از بي‌طعمي غذاها شكايت دارند.

صنعت غذايي علاقه‌مند به درك ماهيت حس چشايي و چگونگي تغيير آن هستند و كشفيات جديد در پيشرفت اين صنعت نقش مهمي را ايفا خواهند كرد.