به گزارش مشرق، حجةالاسلام علی مهدویان در رشته‌توییتی نوشت:
خوارج‌پلاس یعنی یک چیزی آن‌طرف‌تر از خارجیگری. طرف از همسر مرد عرب که آبستن بود، آن‌قدر سؤال می‌پرسید تا یک خطایی پیدا کند و حکم به کفرشان بدهد. پیدا هم کرد و حکم داد به کفر، و شکم زن آبستن را سفره کرد.
خوارج اول تهمت نمی‌زدند، اما حالا عده‌ای اول تهمت می‌زنند، بعد باید ثابت کند طرف. حالا اگر یکی پیدا بشود بگوید از این افشاگری اندرونی خانۀ ما، که لطف کردید گفتید، این‌قدرش که خطا بوده، آن‌قدرش را هم دروغ گفتید.
تازه سؤالات بعدیشان شروع می‌شود. خوب مادرت به پدرت چی گفت؟ توی چمدانتان چی داشتید؟ پدرت به مادرت چی جواب داد؟ چند کیلو بار آوردید؟ خواهرت که بارداره، بچه‌اش پسره یا دختر؟ چی براش خریدید؟
اگر پسرک توضیح بدهد یا ندهد، مهم نیست. مهم این است که متهم است، سؤال‌ها برای جواب‌گرفتن پرسیده نمی‌شوند، برای متهم‌کردن پرسیده می‌شوند.
خوارج‌پلاس یعنی چیزی آن‌طرف‌تر از خارجیگری. می‌گویند ابن‌ملجم بعد از ضربت‌زدن به علی (ع) از امام حسن (ع) خواست به او اجازه دهد برود معاویه را هم بزند، که دچار استانداردهای دوگانه نشود. اما این‌ها مأموریتشان عموم مردم نیست. بلکه حزب‌اللهی‌ها و انقلابی‌ها هستند. قالیباف اصلاً مهم نیست. بچه‌های بالا کمکشان می‌کنند یا نه، اصلاً مهم نیست. مجری‌های شبکۀ افق همراهشان هستند یا نه، اهمیتی ندارد. اصلاحاتچی و پایداری‌چی و بهاری‌چی از آن‌ها سود می‌برند یا نه، باز هم مهم نیست. چقدر از حرف‌هاشان راست است و چقدر دروغ، باز هم مهم نیست. مهم این است که این روش خریدار دارد. خوب هم خریدار دارد. یک عده لذت می‌برند: عدالت‌خواهی خوش‌مزه!
اشتری و صدرالساداتی و سلطانی و.. مهم نیستند. این خرده‌فرهنگ عدالتِ بی‌عقلانیت و بی‌معنویت، مهم است. می‌گویند موضعت دربارۀ قالیباف چیست. من که اطلاع ندارم. از هیچ چیزش اطلاع ندارم. این‌قدر می‌دانم که پسر یک مسئول در منظر عموم مردم، بدون هیچ ملاحظه‌ای، به بقیۀ خانواده‌اش تذکر جدی داده. بقیه‌اش را هم نمی‌دانم. شما هم نمی‌دانید. اما این را می‌دانم که فرهنگی وجود دارد، بدتر از فرهنگ خوارج. خوارج لااقل وقتی ضربت می‌زدند، پایش می‌ایستادند. خوارج‌پلاس توی چشم مردم نگاه می‌کنند، دروغ می‌گویند، بعد هم به روی خودشان نمی‌آورند. ماجرای خوداختفایی را یادتان نرفته که؟ قصۀ سیسمونی را هم به آن اضافه کنید. فرهنگ عدالت‌خواهی کثیف خوارجی خطرناک است، که نه عقلانیتی دارد و نه اخلاقی.