به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، کاراته را می توان در زمره فدراسیون هایی دانست که با روزهای درخشان گذشته، فاصله زیادی دارد. فدراسیونی که در دورانی در صدر توجهات بود، در سال های اخیر روزهای پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته تا بدینجا رسیده است.
اگر بخواهیم بررسی درباره عملکرد مدیریت فعلی و قبلی کاراته داشته باشیم، بهترین راه مقایسه نتایج کسب شده در انها است. در حقیقت، این مقایسه نتیجه ای می تواند ما را در به تفسیری نسبتا جامع از وضعیت این رشته برساند.

* از دست دادن قهرمانی در رده های پایه
رقابت های کاراته قهرمانی آسیا سال 2010در رده های سنی نوجوان و جوانان در هنگ کنگ برگزار شد. در این مسابقات تیم نوجوانان و جوانان از 10 فرصت ممکن در بخش آقایان موفق به کسب 6 مدال طلا شد. همین نیز موجب شد تا این تیم به مقام قهرمانی دست پیدا کند.
در سال 2011 و رقابت های چین، تیم ملی در رده سنی نوجوان و جوانان در دو بخش آقایان و بانوان قهرمان آسیا شد و با کسب 5 مدال طلا به سکوی نخست قاره کهن تکیه زد. از سویی، تیم ملی بزگسالان نیز صاحب 3 مدال طلا در بخش کومیته نیز شد.
اما امسال و در شرایطی که تیم های نوجوان و جوانان بیش از 7 ماه فرصت برای آماده سازی داشته اند، از 10 فرصت ممکن در بخش آقایان، تنها به 3 طلا بسنده و به عنوان نایب قهرمانی اکتفا کردند.  در واقع، قهرمانی را از دست داده و با یک پله نزول به عنوان دومی دست پیدا کردیم. این به معنای عدم تکرار نتایج کسب شده در دو سال گذشته بود.

* در جا زدن ایران و ارتقای ژاپن
در سال گذشته و در رقابت های آسیایی چین، تیم ملی در مجموع مدال های بانوان و آقایان، 11 طلا کسب کرد و تیم ژاپن هم موفق به کسب 14 مدال شد. در دوره امسال، کشورمان 11 طلای سال گذشته را تکرار کرد؛ اما ژاپن با افزایش سه مدال، تعداد طلاهایش را به عدد 17 ارتقا داد.
نتیجه هزینه های فدراسیون پرمربی افزایش اختلاف تعداد طلاهای ژاپن نسبت به ما شده است. این در حالیست که فدراسیون کاراته در بخش نوجوانان و جوانان نه تنها در جا زده؛ بلکه دچار نزول نیز شده است.

* نزول در کومیته تیمی و واقعیت نادیده کاتا
کومیته تیمی در رقابت های سال گذشته در شرایطی که با قرعه دشواری رو به رو شده بود و در گروه خود تیم های ژاپن، قزاقستان، کره جنوبی و مالزی را پیش رو می دید، راهی دیدار نهایی شد و در این مرحله با شکست میزبان یعنی چین، به سکوی نخست قهرمانی آسیا تکیه زد. این در شرایطی است که در مسابقات 2012 ازبکستان، کومیته تیمی با دو پله نزول نسبت به سال گذشته مقام سومی را از آن خود کرد.
در سه رده کاتای تیمی، موفق به کسب مدال های طلا شدیم؛ اما واقعیت ورای این اخبار است. در این دوره نوجوانان و جوانان (بخش های آقایان و بانوان)، تیم های شرکت کننده بیش از پنج عدد نبوده است. از سوی دیگر، ژاپن هم تیمی را در این رقابت ها شرکت نداده بود. اگر این تیم در این بخش تیمی می داد، بی تردید عنوان نخست را از آن خود می کرد. حریف اصلی ایران در بخش کاتا ژاپن است و زمانی که این کشور تیمی ندارد، تکلیف کاملا مشخص است.

* توقف روند حرکتی بانوان
با نگاهی اجمالی به جدول مسابقات در بخش بانوان ملاحظه می شود، در بعضی اوزان، تنها 5 ورزشکار در رقابت ها شرکت کرده اند. در مسابقاتی که این تعداد شرکت کننده دارد، کاراته کا با یک برد و یک باخت، مقام سومی را کسب می کند.
اگر نگاهی سطحی به تعداد مدال های کاروان کاراته ایران در این دوره از رقابت ها بیندازیم، کلکسیون مدال های برنز را می بینیم. تحلیل درست موجب می شود تا نمایی منطقی و واقع بینانه از این رشته و نتایج آن داشته باشیم و بداینم بانوان ما در کجای معادلات قرار دارند.
بانوان کاراته کا در رقابت های کومیته تیمی نیز در اولین حضور رسمی خود با حجاب کامل اسلامی در رقابت های سال 2011 چین به عنوان سومی دست پیدا کردند. اولین حضور استرس های خاص خود را دارد؛ اما کاراته کاهای بانو در رقابت های ازبکستان هم سوم شدند. این در حالیست که استرس سال اول را نداشته و در رقابت های خوبی همچون ترکیه و اندونزی شرکت کرده بودند. این موضوع نیز دلالت بر این دارد که اتفاقی شگرف در این عرصه روی نداده است.
 
* دو مربی 3 طلا، 7 مربی دو طلا!
فدراسیون کاراته در دوره تغییرات و به دلایلی سیاستی را در پیش گرفت که در راستای آن با جذب بیشتر افراد منتقد، فضای داخلی خود را آرام نشان دهد؛ اما این استراتژی با توجه به بار مالی تحمیلی سنگین، چندان دوام نخواهد داشت. این فدراسیون ماهیانه بالغ بر 50 میلیون تومان صرف حقوق مربیان خود می‌کند که اگر با این شرایط پیروزی حاصل نشود، سرمایه قابل توجهی در این مجموعه بر باد رفته است. این در شرایطی است که در چنین فدراسیون هایی، مبلغی مانند یک میلیون تومان نیز گره گشا و با ارزش است. تیم ملی کاراته کشورمان در بخش بزرگسالان در هر وزن یک مربی داشت. یعنی اگر 6 وزن در بخش آقایان داریم، 6 مربی به علاوه یک مسئول مربیان نیز در کادر فنی داریم. 7 مربی برای یک تیم 6 نفره!  
در رقابت های قهرمانی آسیا که در ازبکستان برگزار شد، دستاورد کادر فنی 7 نفره برای 6 ورزشکار، تنها 2 طلا شد. این در صورتی است که تیم ملی کاراته در سال گذشته موفق به کسب 3 طلا در بخش بزرگسالان شده بود؛ البته با دو مربی.

* فرافکنی در حد قهرمانی جهان
در رقابت های کاراته وان که در جاکارتای اندونزی برگزار شد، مسئولان فدراسیون عنوان کردند که تیم ملی به عنوان قهرمانی دست پیدا کرده است؛ اما مگر یک تیم با برد در یک هفته لیگ به قهرمانی دست پیدا می کند؟ قانون لیگ چیست؟ آیا استقلال و پرسپولیس با یک برد در لیگ برتر فوتبال، قهرمان می شوند؟ مفهوم لیگ کاملا مشخص است. در پایان لیگ امتیازات جمع آوری و قهرمان مشخص می شود.
فدراسیون فقط در یک مرحله و آن هم اندونزی شرکت کرده و خود را قهرمان جهان قلمداد می کند. اگر رقابت های کاراته وان خیلی اهمیت داشت، چرا فدراسیون در اندونزی شرکت کرد؟ چرا در اتریش و فرانسه که به صورت تقریبا همزمان با اندونزی برگزار شد، شرکت نکردیم؟ در آنجا که تیم های مطرح اروپایی شرکت می کردند. کاراته ما قهرمان جهان نشده؛ بلکه قهرمان یکی از مرحله های لیگ وان شده است. قهرمان در پایان لیگ مشخص می شود که هنوز با آن فاصله قابل توجهی وجود دارد.

* مزیت فدراسیون کنونی نسبت به فدراسیون قبلی
فدراسیون کنونی کاراته مزیت بارزی که نسبت به فدراسیون های دیگر خصوصا زمان ریاست احمدپناهی دارد، آرامش است. آرامشی که می تواند در آینده به رشد و ارتقای این فدراسیون پر حاشیه کمک شایانی کند؛ اگرچه این مقایسه آماری و نتیجه ای حکایت از آن دارد که نباید به آینده چندان امیدوار بود.