اين عروس دريايي موسوم به medusoid پس از بررسي انقباضات عضلانی سریع كه حيوانات را در آب به جلو مي‌رانند، ايجاد شد.
آنها اين موجود را درون يك مخزن آب شور مشابه شرايط اقيانوس قرار دادند كه از يك جريان الكتريكي برخوردار بوده و براي ايجاد حركات هماهنگ شبيه به يك عروس دريايي واقعي استفاده مي‌شد.
به گفته دانشمندان، با كار بيشتر اين نمونه مصنوعي مي‌تواند مانند قلب انسان، خود به توليد ضربان بپردازد.
آنها افزودند كه مي‌توان از اين عروس دريايي براي توليد ضربان‌سازهاي بدون نياز به علائم الكتريكي يا حتي مهندسي اندام جديد پس از سكته قلبي استفاده كرد.
كوين كيت پاركر، استاد مهندسي زيستي و فيزيك كاربردي دانشگاه هاروارد در توضيح دليل ساخت اين موجود مصنوعي اظهار كرد اين تحقيقات را به دليل كمبود درك دانشمندان از كاركرد پمپاژ عضلات آغاز كرده است.
پاركر افزود: من كار بر روي موجودات دريايي را آغاز كردم كه براي زندگي كردن به پمپاژ مي‌پردازند. سپس متوجه يك عروس دريايي در آكواريوم نيوانگلند شدم و به سرعت شباهتها و تفاوتهايي ميان پمپاژ اين موجود با قلب انسان را شناسايي كردم.
Medusoid كه از هشت بازوي دوک وار برخوردار است، از يك ماده ژله مانند با الگوي مولكولهاي پروتئيني در يك عروس دريايي واقعي چاپ شده در بالاي آن ايجاد شده است. بافت موش نيز كه با يك جريان الكتريكي حتي پس از جداسازي از قلب قابل تحريك براي ايجاد ضربان بوده، در اين پژوهش گنجانده شده است.
به گفته دانشمندان اين پژوهش يك نگاه كوتاه به آينده مهندسي مجدد كل موجودات براي ارتقاي فناوري پزشكي است.
بيماري‌هاي قلبي يكي از بزرگترين عوامل مرگ و مير در جهان محسوب مي‌شوند. ضربان‌سازها كه عموما بين شش تا 10 سال عمر مي‌كنند، به ارسال علائم الكتريكي به قلب براي تحريك آن براي انقباض مي‌پردازند. اين امر منجر به ايجاد يك ضربان شده و پمپاژ خون را در بدن مداوم نگه مي‌دارد.
تصور مي‌شود كه عروس دريايي قديمي‌ترين حيوانات چند اندامي در جهان بوده كه احتمالا از 500 ميليون سال قبل بر روي زمين حضور داشته‌اند و طول عمر آنها از چند ساعت تا چند ماه متغير است.
نتايج اين پژوهش در مجله نيچر نانوتكنولوژي منتشر شده است.