سرویس جهان مشرق- پایگاه تحلیلی «وترنز تودی» در مقاله‌ای به قلم «فابیو جوزپه کارلو کاریسیو»، به اعلام نام برندگان جایزه صلح نوبل واکنش نشان داد. نویسنده مقاله چنین استدلال می کند که وقتی نگاهی عمیق‌تر به پشت پرده‌ی گزینش برندگان جایزه «صلح» نوبل می اندازیم، به روشنی دستور کار سیاسی و حتی نظامی-امنیتی پشت آن خودنمایی می کند.

***

روایت جریان اصلی که توسط نظم نوین جهانی تحت کنترل لابی تسلیحات، که بیست سال است در هر گوشه از کره زمین جنگ به راه انداخته است، منتشر می شود، کارزار خود را در ارایه حقایق نادرست، به عنوان جایگزین   «واقعیت» متوقف نمی کند.

کمیته نوبل نروژ تصمیم گرفته است که جایزه صلح نوبل ۲۰۲۲ را به یک فرد و دو سازمان اعطا کند:

"جایزه صلح امسال به آلس بیالیاتسکی مدافع حقوق بشر از بلاروس، سازمان حقوق بشری روسیه به نام Memorial و سازمان حقوق بشر اوکراینی به نام  مرکز آزادی‌های مدنی اهدا می شود. "

در وبسایت رسمی جایزه نوبل آمده است:

"کمیته نوبل نروژ با اعطای جایزه صلح نوبل ۲۰۲۲ به آلس بیالیاتسکی، مموریال و مرکز آزادی‌های مدنی، قصد دارد از سه قهرمان برجسته‌ی حقوق بشر، دموکراسی و همزیستی مسالمت‌آمیز در سه کشور همسایه بلاروس، روسیه و اوکراین تقدیر کند. . برندگان امسال از طریق تلاش‌های مداوم خود در راستای ارزش‌های انسان‌گرا، ضد نظامی‌گری و اصول قانون، دیدگاه آلفرد نوبل را در مورد صلح و برادری بین ملت‌ها احیا کرده و به آن ارج نهادند - چشم‌اندازی که در جهان امروز بیش از همه مورد نیاز است. "[۱]

بریت ریس اندرسن، رییس کمیته نوبل در بیانیه خود نوشت:

"این جایزه صلح نوبل پیامی برای پوتین، به مناسبت تولدش یا به هر دلیل دیگری نیست. جایزه صلح هرگز علیه کسی نیست، بلکه برای تبلیغ کسانی است که از جامعه مدنی و حقوق بشر دفاع می کنند. مسلم است که دولت پوتین و دولت بلاروس نماینده یک دولت استبدادی هستند که فعالان حقوق بشر را سرکوب می کند. "

رییس کمیته احتمالا فراموش کرده که روزنامه نگاران طرفدار روسیه را دولت ایتالیا در فهرست سیاه خود قرار داد و رسانه های روسی توسط کمیسیون اتحادیه اروپا، که برای اوکراین اسلحه می فرستد، سانسور می شوند.

رییس کمیته نوبل نروژ در ادامه افزود:

"پس از تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، مرکز آزادی‌های مدنی در تلاش برای شناسایی و مستندسازی جنایات جنگی روسیه علیه جمعیت غیرنظامی اوکراینی است. با همکاری شرکای بین‌المللی، این مرکز نقش پیشگامی را ایفا می‌کند تا احزاب مجرم را در قبال جنایات خود مسئول بداند. "

ظاهرا او این مطلب را هم فراموش کرده است که ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین،  که نامش به عنوان یکی از نامزدهای اصلی جایزه صلح نوبل مطرح بود و از سوی فعالان آزادی مدنی و همچنین نئونازی‌ها حمایت می شود، یک نماینده برای مذاکرات صلح را توسط سرویس امنیتی SBU کشته است، بدون آن که تاوانی دهد  و به نظر می رسد، همانطور که در گزارش‌های اخیر نیویورک تایمز آمده، در حمله مرگبار به دریا دوگینا، دختر الکساندر فیلسوف روسی نیز زلنسکی مسوول است. [۲]

ما به شایستگی قهرمان بلاروسی که به خاطر همکاری با مرکز حقوق بشر Viasna  معروف است و کمیته نوبل درخواست آزادی او را از دولت  بلاروس کرده است، نمی پردازیم، اگرچه او در ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۱ به دلیل ... فرار مالیاتی زندانی شد!

سازمان غیردولتی درکیف، ایجاد شده توسط جورج سوروس

من می‌خواهم بر جنبش ادعایی حقوق بشر که در سال ۲۰۰۷(سه سال پس از انقلاب نارنجی که با افتخار توسط جرج سوروس پشتیبانی مالی شد) در کیف به وجود آمد، تمرکز کنم، در همان سالی که در آن جلسات ژئوپلیتیک مجمع امنیت کیف، با هدایت سرمایه‌داران برجسته ایالات متحده و حضور شخصیت های مختلف NGO های نوظهور، برگزار شد.

در این میان، مرکز آزادی‌های مدنی، روی کاغذ ادعا کرد که یک مأموریت «نجیبانه» دارد، هرچند بعداً ثابت شد که برای کودتای ۲۰۱۴ و جنگ داخلی متعاقب آن در اوکراین، نقشی اساسی ایفاء کرد.

«مرکز آزادی‌های مدنی» (CCL) در سال ۲۰۰۷ برای ترویج ارزش‌های حقوق بشر تأسیس شد. در وبسایت این مرکز می خوانیم:

"استقرار حقوق بشر، دموکراسی و همبستگی در اوکراین و منطقه OSCE برای تأیید کرامت انسانی. CCL یکی از بازیگران پیشرو در اوکراین است که بر شکل‌گیری افکار عمومی و سیاست عمومی تأثیر می‌گذارد، از توسعه فعالیت‌های مدنی حمایت می‌کند و فعالانه در شبکه‌های بین‌المللی و اقدامات همبستگی برای ارتقای حقوق بشر در منطقه OSCE شرکت می‌کند. "

 جایی که به راحتی می توان فهمید چه کسی این NGO را ایجاد کرده است. پشتیبان مالی شامل بنیاد جامعه باز جورج سوروس، کمیسیون اروپا، وزارت امور خارجه ایالات متحده و NED، یک سازمان تبلیغات سیاسی آمریکایی هستند. [۳]

آنها همان نهادهایی  هستند که انجمن امنیتی کیف را اختراع و با نقش‌های متفاوت، قیام را در اوکراین ایجاد کردند که بعداً منجر به کودتای خونین در میدان یورومیدان کیف شد، زمانی که تک‌تیراندازان مزدور به جمعیت و پلیس شلیک کردند و بیش از ۱۰۰ کشته برجای گذاشتند و شعله‌های آتش اعتراض را برافروختند.

جایزه نوبل صلح توسط کشور ستیزه‌جو

کمیته نوبل نروژ، به نروژی Den norske Nobelkomité نهادی است که برنده جایزه صلح نوبل را تعیین می کند. این نهاد شامل پنج عضو است که توسط استورتینگ، پارلمان نروژ انتخاب می شوند. این کمیته در موسسه نوبل نروژ مستقر است.

همانطور که در وب سایت رسمی این موسسه می خوانیم "هیچ کس به طور قطع نمی داند که چرا آلفرد نوبل می خواست جایزه صلح به طور خاص توسط یک کمیته نروژی اعطا شود - یا چه چیزی او را وادار کرد که نروژ را اصلاً در روند جایزه نوبل قرار دهد".

واقعیت این است که ینس استولتنبرگ، سیاستمدار نروژی، دبیرکل فعلی ناتو(اما مهم‌تر از همه، مدیر اتحاد گاوی که توسط بیل گیتس برای تحمیل طرح واکسیناسیون جهانی تأسیس شده بود) [۴]، پس از منصب  نخست‌وزیری نروژ(۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳)، در این سمت حساس منصوب شد.

استولتنبرگ، در جایگاه دبیرکل ناتو، به واسطه‌ی تحریکات مستمر علیه مسکو برای ورود احتمالی اوکراین به ناتو، دقیقاً در لحظات بزرگ‌ترین تنش‌های ژئوپلیتیکی و نظامی در دونباس، مورد توجه قرار گرفت.

در پایان دوره ماموریت خود (در سال ۲۰۲۳) او رئیس Norges Bank می شود، یکی از موسسات اعتباری در کل اروپا و کشورهای ناتو که بیشترین سرمایه گذاری را بر روی شرکت‌های عضو لابی تسلیحات انجام داده است، همانطور که در پرونده قبلی ما نشان داده شده است.

 برخی از مهم‌ترین صنایع جنگی، طرح «مرکز تحلیل سیاست اروپا» ( CEPA)  را برای نظامی‌سازی کشورهای اروپایی هم مرز با روسیه تامین مالی کرده‌اند که تنش‌های ژئوپلیتیکی را تشدید کرده است. [۵]

فقط این نیست. کمیته نوبل نروژ در سال ۲۰۰۹ جایزه صلح را به باراک  اوباما "به دلیل تلاش های فوق العاده او برای تقویت دیپلماسی بین المللی و همکاری بین مردم" اعطا کرد.

دو سال بعد از آن،  رئیس جمهور آمریکا بهارهای عربی را در لیبی، عراق و سوریه آغاز کرد که کل خاورمیانه را بی ثبات کرد و صدها هزار کشته برجای گذاشت. کشتاری که به دلیل تحریم های اتحادیه اروپا و آمریکا علیه دولت سوریه که باعث مرگ بر اثر گرسنگی و کمبود دارو می شود، متوقف نمی شود.