سرویس ورزش مشرق _ یکی از تیم‌های پر ستاره ایتالیا، تیم ملی ایتالیای ۱۹۸۸ بود. آنها در آن سال به خوبی ظاهر شدند و پس از حذف اسپانیا و دانمارک در مرحله گروهی سرانجام در نیمه نهایی مقابل اتحادیه جماهیر شوروی شکست خوردند و از رسیدن به فینال بازماندند. ویدیویی از ترکیب ایتالیا ۱۹۸۸ منتشر شده است. به بهانه انتشار این فیلم، به سراغ سرگذشت ستارگان آن روزهای آتزوری رفته‌ایم.
جوزپه برگومی: اسطوره اینتر میلان بود و تمام دوران فوتبالش در این باشگاه بوده است. دوران مربی گری برگومی هم چون دوران بازیکنی‌اش با اینتر آغاز شد. وی در سال ۲۰۰۸ مربی جوانان اینتر شد. جولای سال ۲۰۰۹ برگومی هدایت تیم زیر ۱۷ سال مونزا را بر عهده گرفت و یک سال بعد به عنوان مربی تیم زیر ۱۹ سال های مونزا با جوزپه چیه پا همکار شد. وی هم‌اکنون فعالیتی مربی‌گری ندارد و به عنوان کارشناس فوتبال فعالیت می‌کند.
روبرتو دونادونی: از ستارگان باشگاه آث میلان بود که سابقه بازی در خاورمیانه برای الاتحاد عربستان را هم در کارنامه دارد. دونادونی بعد از خداحافظی از فوتبال؛ در ژوئیه ۲۰۰۶ بعد از استعفای مارچلو لیپی از هدایت تیم ملی ایتالیا، دونادونی به عنوان سرمربی جدید انتخاب شد. او سابقه مربی‌گری برای تیم‌های ناپولی، کالیاری، پارما و بولونیا را هم داشته ولی در حال حاضر بیکار است و هدایت هیچ تیمی را به عهده ندارد.
کارلو آنچلوتی: پس از بازی برای تیم‌های رم و آث میلان، کارلتو دوران مربی‌گری درخشانی در تیم‌های میلان و رئال مادرید داشت. آنچلوتی با چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا موفق‌ترین مربی اروپا محسوب می‌شود. او دو بار با میلان در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ و دو بار هم با رئال مادرید در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۲ به این جام رسید. کارلتو همچنان در سمت سرمربی‌گری رئال به کار خود ادامه می‌دهد.
پائولو مالدینی: از اسطورهای باشگاه آث میلان است که برخی از کارشناسان او را بهترین مدافع تاریخ می‌دانند. او با پیراهن میلان هفت بار قهرمان سری آ شد و ۵ بار هم لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر برد. پائولو پس از بازنشستگی اعلام کرد که به عنوان مربی به فوتبال بازنخواهد گشت. مالدینی سر حرفش ماند و هم‌اکنون مدیر فنی و مسئول نقل و انتقالات روسونری است.
فرانکو بارزی: فرانکو پس از مالدینی بیشترین بازی را برای آث میلان انجام داده است و به عنوان کاپیتان، موفق به فتح پنج اسکودتو شده است. این مدافع بازی‌ساز همراه فرانس بکر بائر آلمانی، از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال می‌باشد. یک بازیکن کامل با خصوصیات توأم دفاعی، هجومی، بازی‌سازی، رهبری و هدایت‌کننده تیم که در قلب تیم میلان در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ قرار داشت. بارزی پس از اتمام دوران حرفه‌ای خود در مقطعی به عنوان مربی جوانان میلان فعالیت کرد. سپس او دیگر به سمت مربی‌گری نرفت و در حال حاضر هم فعالیت فوتبالی ندارد.
جوزپه جیانینی: از اسطوره‌های باشگاه آاس رم محسوب می‌شود که سابقه بازی برای ناپولی و لچه را هم در کارنامه دارد. جیانینی بر خلاف دوران خوبش به عنوان بازیکن، در زمان مربی‌گری عملکرد خوبی نداشت. از معروف تیم‌هایی که جیانینی در مربی‌گری کرده ورونای ایتالیا و تیم ملی لبنان است. او در سال ۲۰۱۷ از تیم فوندی که در سری سی قرار داشت، به دلیل نتایج ضعیف اخراج شد و بعد از آن دیگر بر روی نیمکت تیمی ننشست.
روبرتو مانچینی: از اسطوره‌های باشگاه سمپدوریا و لاتزیو است. مانچینی بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۷ برای تیم سمپدوریا بازی کرد و موفق شد یک اسکودتو و یک کوپا ایتالیا و همچنین رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا را با این تیم به ارمغان آورد. او پس از آن در لاتزیو هم فاتح اسکودتو و جام در جام اروپا شد تا شگفتی‌ها را کامل کند. اما ماجراجویی‌های مانچینی در اینجا به پایان نرسید و دوران مربی‌گری خوبی را پشت سر گذاشت.
مانچینی سابقه مربی‌گری برای تیم‌های اینترمیلان، لاتزیو، فیورنتینا و منچسترسیتی را در کارنامه دارد. اوج درخشان مربی‌گری او به زمان منچسترسیتی باز می‌گردد. روبرتو موفق شد در سال ۲۰۱۲ پس از ۴۴ سال دوباره منچسترسیتی را به قهرمانی لیگ برتر انگلیس برساند. وی هم‌اکنون سرمربی تیم ملی ایتالیا است. حضور مانچینی روی نیمکت ایتالیا جان تازه‌ای به آتزوری دمیده است.
ریکاردو فرری: از بازیکنان ایتالیایی اینترمیلان بود که از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲ به تیم ملی ایتالیا هم دعوت شد. فرری هیچگونه سابقه مربی‌گری ندارد ولی در سال ۲۰۲۲ به عنوان مدیر باشگاه اینتر میامی معرفی شد.
فرناندو د ناپولی: فرناندو بازیکن تیم رویایی ناپولی در دهه ۸۰ میلادی بود که موفق شد با این تیم دو بار اسکودتو را فتح و یک بار هم قهرمان کوپا ایتالیا شود. د ناپولی در سال ۱۹۹۲ به آث میلان پیوست و موفق شد با این تیم هم دو بار قهرمان ایتالیا و یک بار هم قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود. وی که میلان بازی زیادی نمی کرد، پس از دو فصل تصمیم گرفت به رجینا رود و تا سال ۱۹۹۷ در این باشگاه ماندنی شد و پس از آن هم به کادرفنی این تیم اضافه شد. وی تا سال ۲۰۰۵ عضو کارفنی رجینا ماند و پس ازآن فعالیت فوتبالی چندانی از وی مشاهده نشد.
جان لوکا ویالی: دوست محبوب مانچینی و از بازیکنان سمپدوریا، یوونتوس و چلسی بود. بدون شک ویالی یکی از ارکان اصلی آبی‌های لندن برای تبدیل شدن به قدرت در فوتبال بود. وی جز پدیده‌های سمپدوریا بود و دوستیش با مانچینی هم به آن دوران بازمی‌گردد. ویالی در ۱۹۹۸ به عنوان بازیکن_مربی در تیم چلسی به فعالیت خود ادامه داد و سرانجام به دلیل درگیری با چند بازیکن در فصل ۲۰۰۰ اخراج شد. ویالی پس از یک دوره مدیریت کوتاه در واتفورد، تقریبا نزدیک به یک دهه از مربی‌گری فاصله گرفت و به عنوان کارشناس فوتبال فعالیت کرد. سپس با انتقال مانچینی به تیم ملی ایتالیا، ویالی با او به کادر آتزوری اضافه شد. در سال ۲۰۱۷ رسانه‌ها، خبر از ابتلای ویالی به سرطان پانکراس را دادند ولی یک سال بعد وی اعلام کرد که با موفقیت بر بیماری خود غلبه کرده است. او بار دیگر در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که بیماری‌اش بازگشته است و سرانجام در ژانویه ۲۰۲۳ در سن ۵۸ سالگی درگذشت.
والتر زنگا: یکی از بهترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال است که عضو باشگاه اینتر میلان و تیم ملی ایتالیا بود. زنگا سه سال پیاپی در بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ به عنوان بهترین دروازه‌بان جهان شناخته شد. زنگا پس از بازنشستگی برای مدت کوتاهی به بازیگری در یک سریال تلویزیونی ایتالیایی پرداخت. وی همچنین کارشناس تلویزیونی نیز بوده است. او از سال ۱۹۹۸ در باشگاه‌هایی در آمریکا، ترکیه، رومانی، صربستان، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و انگلیس به عنوان سرمربی کار کرده است. او آخرین بار سال ۲۰۲۰ برای تیم کالیاری سرمربی کرد ولی پس از ۱۴ بازی از سمت خود برکنار شد و در حال حاضر وظیفه هدایت تیمی را به عهده ندارد.