به گزارش مشرق، کار تخریب و بازسازی سکوهای استادیوم آزادی از چندی قبل و در شرایطی غافلگیر کننده استارت خورد. آن هم در آستانه شروع فصل جدید لیگ برتر، فصلی منتهی به جام ملت‌های آسیا. مسابقاتی که قطعاً برگزاری آنها در پایتخت بین تیم‌های سرخابی با رقبایشان، آنهم در حضور طرفداران فوتبال می‌توانست انگیزه و انرژی بازیکنان ملی پوش حاضر در زمین را افزایش دهد.
شور و حال عجیب موجود در استادیوم یادگار امام تبریز در هفته دوم لیگ برتر بین تیم‌های تراکتور و پرسپولیس، نمونه بارز تأثیر مهم حضور تماشاگران فوتبال کنار زمین بود.
سؤال مهم کاپیتان‌های سرخابی از فدراسیون
مرور دوباره مصاحبه‌های بازیکنان دو تیم سرخابی به ویژه کاپیتان‌های دو تیم پس از پایان دو دیدار خانگی تیم‌های پرسپولیس (در هفته اول) و استقلال (در هفته دوم) یک سوال مشترک را پیش روی مسئولان فدراسیون فوتبال قرار می‌دهد. سوالی کاملا منطقی و به جا با این مضمون که؛ «تماشاگران ما چرا نباید در تهران کنار تیم محبوبشان حضور پیدا کنند؟».
چرا کلانشهر تهران بعد از آزادی پلن B ندارد؟
اما شاید پاسخ مسئولان فدراسیون در رابطه با شرایط خطرناک سکوهای فرسودۀ استادیوم آزادی قابل تامل و تعمق باشد ولی چرا پایتخت شهر بزرگ تهران با جمعیتی معادل ۱۲ میلیون نفر، گزینه جایگزین برای استادیوم آزادی ندارد؟ چرا کلان شهر تهران، پایتخت بزرگ کشور ۸۵ میلیون نفری ایران پلن B برای برگزاری دیدارهای خانگی این دو تیم پرطرفدار ندارد!
دستگردی تأیید نشد، تختی ورزشگاه تهران نیست!
گرچه پیش از این اعلام شد چون ورزشگاه شهید دستگردی به لحاظ امنیتی امکان پذیرایی از طرفداران دو تیم استقلال و پرسپولیس را ندارد مورد تایید شورای تامین استان نیست پس چرا به فکر گزینه بعدی نبودید؟ آیا ورزشگاه تختی تهران هم چنین شرایطی داشت؟ آنجا که مورد تأیید شورای تأمین بود چرا امروز بدون استفاده مانده است؟ شاید این ورزشگاه اصلا برای تهران نیست.
ترمیم نه، ظاهراً فقط یاد تخریب بودند!
اگر واقعا از قبل می‌دانستید که قرار است در فلان تاریخ سکوهای استادیوم آزادی ترمیم شوند چرا زودتر به فکر رفع مشکلات چمن زمین جایگزینش نیفتادید تا مردم از ورزشگاه رفتن بازنمانند؟ مسئولان سازمان لیگ اعلام کرده‌اند که چمن ورزشگاه تختی مهیای برگزاری مسابقات لیگ برتر نیست! پس چرا همین مسئولان وقتی می‌دانستند قرار است از اواخر تیرماه کار تخریب سکوهای آزادی استارت بخورد از چند ماه قبل مقدمات ترمیم چمن استادیوم تختی را فراهم نکردند؟ آن که دیگر با غافلگیری همراه نبود! نباید همیشه فکر روزهای اینچنینی باشید؟
پیشنهاد میزبانی خارج از تهران ایدۀ چه کسی بود!
پیشنهاد برگزاری بازی‌های خانگی استقلال و پرسپولیس در شهرهای دیگر هم از آن دسته پیشنهادات عجیب و غریب و ایده‌های خلق الساعه بود! چطور ممکن است تیم‌هایی با چنین شرایطی با این همه طرفدار راضی بشوند مسابقات‌شان را در کرج، شهر قدس و یا حتی قزوین و قم برگزار کنند! باشگاه‌هایی با کوهی از بدهی‌های هنگفت که همین حالا هم تا خرخره درگیر معوقات مالی بازیکنان و طلبکارانشان هستند چطور می‌توانند برای برگزاری بازی‌های خانگی، هزینه اضافی جابجایی و اقامت در هتل‌های شهرهای دیگر را هم بپردازند! مشخص است که این پیشنهاد عحیب را نپذیرند.
پس باقیات الصالحات چه می‌شود؟
چطور آنهایی که تا این اندازه «ذهن خلاق» دارند به فکرشان نرسید چمن تختی را ترمیم کنند تا باقیات و صالحاتی هم از خودشان برجای بگذارند تا تهران هم از داشتن دو زمین مطلوب برخوردار شود.
میزبانی جام ملتها را هم می‌خواهیم؟
عجیب‌تر این است که در چنین وضعیتی شاهد ارائه پیشنهاد میزبانی جام ملت‌های آسیا از سوی فدراسیون فوتبال مان هم هستیم! ای کاش مهدی تاج و دست‌اندرکاران همراهش در هیئت رئیسه فدراسیون به این سوال پاسخ بدهند که چرا با وجود چند استادیوم در شهر تهران هیچ کدام شرایط پذیرایی از طرفداران استقلال و پرسپولیس را ندارند!
سوالاتی از این دست دور و بر لیگ برتر فوتبالمان کم نیست. نداشتن یک ورزشگاه جایگزین برای دو تیم با بیش از ۵۰ میلیون نفر طرفدار در نوع خود یک رکوردشکنی غیرقابل باور است.