به گزارش مشرق به نقل از فارس، "موسسه صلح آمريکا " در گزارشي تأکيد کرد که ورزش، زبان مخصوص به خود را دارد و مي‌توان آن را به آساني از هر فرهنگي به هر فرهنگ ديگر ترجمه کرد.

با اين حال، به گفته گروه مشاوران "نشست ورزش و صلح‌آفريني " (Sports and Peacebuilding Symposium) متعلق به "موسسه صلح آمريکا "، گاهي سنجش ميزان تاثير آن دشوار است.

در همين راستا "سولماز ابوعلي " سازمان‌دهنده اين نشست مي‌گويد: "نشست ورزش و صلح‌آفريني از اين نظر رويدادي موفق بود که جامعه‌اي متنوع از افراد درگير و متخصصين در امر ورزش را براي بررسي مديريت تعارض گرد هم آورد و به آن‌ها اين فرصت را داد که گفتگويي متمرکز بر چالش‌ها و موفقيت‌هاي موجود در اين زمينه داشته باشند. "

شرکت‌کنندگان در ميزگرد نهايي اين نشست با عنوان "ارزيابي: رسيدن به صلح از طريق ورزش " در رابطه با چالش‌هاي موجود بر سر راه ارزيابي موفقيت ورزش و طرح‌هاي صلح‌آفريني به گفت‌وگو پرداختند.

"سارا هيلير " (Sarah Hillyer) عضو بنياد "جنريشن فور پيس " (Generations for Peace) در دانشگاه جرج‌تاون، "پيتر دانلي " (Peter Donnelly) استاد سياست‌گذاري ورزشي در دانشگاه تورنتو و نويسنده "درون ورزش " (Inside Sports)، و "مايکل شيپلر " (Michael Shipler) مشاور ارشد برنامه در بنياد "سرچ فور کامن گراند " (Search for Common Ground) و "دايانا چيگاس " (Diana Chigas) استاد حل مناقشه "مدرسه فلچر " (Fletcher School) در "دانشگاه تافتز " که مديريت اين ميزگرد را به عهده داشت، گروه مشاوران را تشکيل داده بودند.

به گفته چيگاس، مذاکرات اين نشست به بررسي ورزش به عنوان ابزاري براي حمايت اجتماعي، برقراري رابطه بين گروه‌هاي فرهنگي، و هم‌چنين روش‌هايي که طي آن‌ها ورزش بين مردم اتحاد برقرار مي‌کند، مي‌پرداخت. وي با مدنظر قرار دادن اين امر، از شرکت‌کنندگان خواست به بررسي تاثير فعاليت‌هاي ورزشي، اثر کوتاه‌مدت و بلندمدت آن‌ها تغييري که ورزش در مردم، نگرش و رفتار آن‌ها ايجاد مي‌کند، بپردازند.

چيگاس در اين زمينه گفت: "در سطوح خرد، ورزش همان چيزي است که شخص از آن مايه مي‌گذارد. " بسياري از مشاورين اين نشست درباره نحوه استفاده سازمان‌هاي مربوطه خود، از جمله سازمان بين‌المللي "پيس پليرز " و يونيسف، از ورزش براي ايجاد اعتماد، کار گروهي و انسجام اجتماعي در سطح جامعه و بين‌الملل توضيح دادند.

به گفته شيپلر، از ورزش مي‌توان به عنوان استعاره‌اي براي مسائل مختلف استفاده کرد. به گفته وي، در طول تاريخ چندين رويداد ورزشي خاص نشانگر جنبش‌هاي اجتماعي و سياسي بوده‌اند؛ از جمله نحوه انجام حرکات ورزشي توسط "جکي رابينسون " (Jackie Robinson) که جنبش حقوق مدني به دنبال آن شکل گرفت و هم‌چنين جام جهاني راگبي در آفريقاي جنوبي که به دنبال پبروزي "نلسون ماندلا " در انتخابات رياست جمهوري و پايان دوره آپارتايد برگزار شد.

وي ورزش را از طريق اين موقعيت‌ها و رويدادهاي مشابه به عنوان "پيام دگرگون‌شونده‌اي " مي‌داند که به مردم کمک مي‌کند با عبور از خطوط فرهنگي، با يکديگر رابطه برقرار کنند.

شيپلر در اين زمينه مي‌گويد: "راه‌حل، تنها در طراحي و برنامه‌ريزي خلاصه نمي‌شود. عوامل بالقوه براي مناقشه بسيار فراوانند و به خاطر عوامل بالقوه‌اي که در پروژه‌هاي ورزشي و صلح‌آفريني نقش دارند، ارزيابي تاثير آن‌ها دشوار به شمار مي‌آيد، اغلب نمي‌توان هم‌بستگي مستقيمي بين ورزش و نتايج صلح‌آميز آن برقرار کرد. " به گفته وي، پروژه‌هاي متمرکز بر صلح که شامل ورزش مي‌شوند، بايد جزئي از تلاش‌هاي گسترده‌تر براي ايجاد صلح باشند.

شيپلر در يک پروژه فيلم‌سازي درباره صلح‌آفريني به نام "تيم " (The Team) مشارکت دارد که از چند برنامه کوچک تلويزيوني درباره 19 تيم ورزشي مختلف در سراسر جهان تشکيل شده است.

اين برنامه‌ها از ورزش به عنوان راهي براي مشارکت دادن مردم در تلاش براي رسيدن به صلح در جوامع خود استفاده مي‌کنند. اين برنامه از تلويزيون و سينما در جوامع مختلف پخش خواهد شد.

به گفته دانلي استاد سياست‌گذاري ورزشي در دانشگاه تورنتو، صلح‌آفرينان بايد نسبت به انتظارات موجود از برنامه‌هاي ورزشي هوشيار باشند. ورزش نمي‌تواند به خودي خود راهي به صلح ايجاد کند، بلکه اين صلح‌آفرينان هستند که بايد متوجه باشند که ورزش چگونه مي‌تواند از مدل‌هايي که در ساير برنامه‌هاي صلح‌آفريني موفق بوده‌اند، بهره گيرد.

به گفته وي، همه مردم از ورزش لذت نمي‌برند يا در آن مهارت ندارند، بنابراين ممکن است اين احساس را به گروهي بدهد که براي ايجاد صلح مناسب نيستند يا ناديده گرفته شده‌اند، به همين دليل، ورزش، به تنهايي، همواره آرمان‌گرايانه‌ترين نگرش به سوي صلح‌آفريني محسوب نمي‌شود. به عقيده وي، براي جلوگيري از بروز چنين وضعيتي، بايد ورزش را با ساير برنامه‌هاي صلح درهم آميخت و به داوطلبان آموزش داد فرهنگ ورزش را درک کنند، نه صرفاً خود آن را.

دانلي در اين باره مي‌گويد: "نمي‌توان ورزش را تفکيک کرد؛ چرا که اغلب در ترکيب با چيزهاي ديگري کار مي‌کند. " به گفته وي، بدون درنظر گرفتن اين مسئله که کودکان تا چه اندازه از برنامه‌هاي ورزشي لذت مي‌برند، آن‌ها مجبورند با ساير چالش‌هاي موجود در فرهنگ و خانه خود رو به رو شوند. به عقيده وي، متاسفانه برنامه‌هاي ورزشي به کودکان مهارت لازم براي رويارويي با اين چالش‌ها را نمي‌دهد.

هيلر گفت با وجود چالش‌هايي که ورزش پيش مي‌آورد، وي همچنان آن را ابزاري قدرتمند مي‌داند. هنگامي که وي مربي يک تيم سافت‌بال در کالجي کوچک در کنتاکي بود، بنياد "ورزش براي صلح " (Sports for Peace) را پايه‌گذاري کرد. سازمان وي اين فرصت را به دست آورد که به ايران سفر کند و ورزش سافت‌بال را به زنان آموزش دهد.

وي در اين باره گفت: اين برنامه به ابزاري براي برقراي گفتگو بين زنان آمريکايي و زنان ايراني تبديل شد.
به گفته سارا هيلر عضو بنياد جنريشن فور پيس، سازمان وي با موانع بسياري از جمله توضيح تاثير برنامه به حاميان مالي آن مواجه است. وي براي حل اين چالش يک دوره آموزشي گذرانيد تا مهارت‌هاي لازم براي انجام تحقيقات علمي و ارزيابي برنامه ورزشي خود را به دست بياورد.
وي اميدوار است که با اعتباربخشي به برنامه عملي خود از طريق تحقيقات علمي بتواند به حاميان مالي و ساير صلح‌آفرينان تاثير برنامه‌هاي ورزشي را نشان دهد. هدف وي براي سال 2010، ايجاد يک جعبه‌ابزار براي صلح‌آفرينان مردمي است که از ورزش به عنوان وسيله‌اي براي گفتگو استفاده مي‌کنند تا بتوانند گرد هم آمده و درباره بهترين روش‌هاي ممکن براي بهره‌گيري از ورزش در مسير صلح گفتگو کنند.

ابوعلي سازمان‌دهنده اين نشست نيز تائيد کرد که مذاکرات اين نشست درباره صلح و ورزش مثبت و خلاقانه بوده است. وي پس از پايان اين نشست گفت: "پس از مذاکرات پرثمر امروز، من فقط اين امر را تصريح مي‌کنم که گروه مشاورين و ساير شرکت‌کنندگان به اين توافق رسيدند که براي آن که ورزش، تغييرات اجتماعي مثبت و پايداري به عنوان اساس صلح به وجود آورد، موسسات بايد هم‌زمان با فعاليت‌هاي عملي، تحقيقات، نظارت و ارزيابي مشترک صورت دهند.

"تئودور فايفر " (Theodore Feifer) مدير دانشجويان و مدير اجرايي بخش کمک‌رساني سازماني آکادمي (USIP) براي مديريت مناقشه و صلح‌آفريني، به دنبال گفته‌هاي شرکت‌کنندگان در اين نشست، ضمن تشکر از ابوعلي براي سازمان‌دهي اين رويداد چنين اظهار نظر کرد: "سوالات و ايده‌هاي جديدي در اين نشست ارائه شد که ارزش بررسي‌هاي عميق‌تر دارند. اين ايده‌ها عبارتند از: ورزش در سطوح بالا چه نقشي دارد و آيا ورزش مي‌تواند در صلح‌آفريني در سطوح متعدد موفق باشد؟ پايداري طولاني‌مدت برنامه‌هاي ورزشي، چه آموزش‌هايي براي افرادي که در اين زمينه کار مي‌کنند، لازم است؟ و اهميت برقراري رابطه بين جنبش‌هاي ورزشي براي رسيدن به صلح و نظريه‌هايي که در ساير طرح‌هاي صلح‌آفريني اعمال شده‌اند، چيست؟ "