کد خبر 173303
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۳۹۱ - ۱۸:۳۵

کودکان با نقالی پدران و مادران در صحرای بزرگ کربلا و میان خیمه ها و قتلگاه که بازسازی شده است قدم می زنند تا با واقعیت عاشورای سال 61 هجری آشنا شوند. واقعیتی که زندگی هر مسلمانی به درک آن گره خورده است.

به گزارش مشرق به نقل از مهر، سالیان سال است که در کنار مداحی و مرثیه سرایی برگزاری آیین های عاشورایی مانند تعزیه نقش بسیار موثری در ترویج فرهنگ عاشورا و روایت مظلومیت سید الشهدا (ع) و یاران شهید داشته است.

 روایتی بصری از حادثه ای بزرگ که مخاطب را مبهوت کرده و عزادار حسینی را در موقعیت حضور و شاهد واقعه عاشورای حسینی قرار می دهد.

هر چند در دهه اخیر تعزیه مورد بی مهری قرار گرفته و امکان برگزاری آن به صورت وسیع امکان ندارد ولی در کنار تعزیه بازسازی حرم و خیمه گاه امام حسین (ع) و 72 تن در روزهای سخت محاصره و تاسوعا و عاشورای حسینی و صف کشی لشکر ابن زیاد و عمر ابن سعد در این سالها توانسته است نقش به سزایی در انتقال واقعیت های عاشورای سال 61 هجری را ایفا کند.

بر اساس این گزارش گروهی از جوانان عاشق اهل بیت(ع) هر ساله در زمینی وسیع در جنوب تهران (شهرری) اقدام به بازسازی کاروان سید الهشدا(ع) در نینوا می کنند. در این بازسازی بصری زمین با نی و کاه پوشانده شده و خیمه هایی به نام خیمه حضرت علی اصغر(ع)، حضرت عباس(ع) و ... برپا می شود.

بازسازی شط فرات، مشک تیرخوره قمر بنی هاشم، پیکر غرقه به خون و دستان بریده حضرت عباس(ع) و رقیه 3 ساله که با کوزه ای خالی از آب در میان خیمه ها چشم انتظار عموی خود است و شترهای واقعی که فضا را برای مخاطب بیشتر مجسم می کند حائز اهمیت است.

نقطه عطف بازسازی زمین کربلا و کاروان امام حسن(ع) در روز عاشورا تل زینبیه و ایستادن بانو زینب کبری (س) بر بلندای تل و نگاه کردن به گودال قتلگاه است. گودالی که در آن شمرابن ذی الجوشن بر سینه فرزند پیامبر نشته و سر از بدن ثار الله جدا می کند.

نکته قابل تامل حضور خانواده ها در این سوگواره بصری است. کودکانی که در صحرای کربلای باز سازی شده قدم زده و از زبان مادر و پدر و دیدن صحنه های عاشورا پی به حقیقتی بزرگ می برند.

و اما عصر عاشورای حسینی در این صحرای بزرگ ناله های شهروندان تهرانی از غربت حسین(ع) بلند می شود. هنگام غروب خورشید عاشورا خیمه های ابا عبدلله (ع) به آتش کشیده می شود و دخترکان هراسان از دست یزیدیان فرار می کنند. این صحنه های بازسازی شده تاثیر بسیار زیادی از انتقال واقعیت های کربلای سال 61 هجری داشته است.

دفتر بزرگی که در کنار این سوگواره بصری گذاشته شده گواه این مدعا است. مردم هر یک خواسته های خود را برای مولا حسین(ع) می نویسند و با اشک چشمانشان امضا می کنند. مسئولان این سوگواره می گویند: چندین مورد شفا و باز شدن گره از کار مردم را شاهد بودیم و این برای ما بزرگترین هدیه است.