مشرق - صحبت‌هایی که مدیر عامل باشگاه پرسپولیس طی چند روز اخیر درباره فسخ قرارداد مانوئل ژوزه کرده، هر روزنامه‌نگاری را وسوسه می‌کند که او را به نقد بکشد. ادبیات آمرانه و غیرحرفه‌ای او نشان می‌دهد علیرغم سفرهای اروپایی‌اش، همچنان با فضای حرفه‌ای فوتبال فاصله دارد و به همین دلیل اشتباهات زیادی را مرتکب می‌شود. کمی آنطرف‌تر در باشگاه رقیب نیز شوالیه‌ای وجود دارد که از سردار عقب نمی‌ماند و در غیرحرفه‌ای گری و مصاحبه‌های سطحی و بی‌محتوا گوی سبقت را از رقبش ربوده است. هر دوی آنها اما مدعی مدیریت نوین هستند و از اول فصل تا به حال دهها شعار بدون فکر داده‌اند که عملی شدن آنها به رویایی می‌ماند که هیچ وقت تعبیر نمی‌شود.

این البته ویژگی مدیران فوتبال ایران است که به غیر از دو سه نفر استثنا، سایر آنها ادبیاتی نامانوس دارند و ترجیح می‌دهند به جای صحبت درباره اصول و مبانی حرفه‌ای فوتبال، سر مردم و هوادارانشان را با صحبت‌های صدمن یک غاز گرم کنند تا مشکلات مدیریتی‌شان پنهان شود. یکی از مهم‌ترین دلایل عقب افتادگی فوتبال ایران هم همین نگاه سطحی و سخیف مدیران آن به این صنعت مدرن است که متاسفانه در حال حاضر پرچم‌دار این نهضت نیز مدیران دو باشگاه پرطرفدار فوتبال کشور هستند.

اینها مقدمه‌ای بود برای رسیدن به اصل مطلب. دیروز مصاحبه‌ای از باربارا برلوسکونی مدیر شماره 2 باشگاه میلان در روزنامه اکیپ فرانسه چاپ شده بود که آدم را میخکوب می‌کرد. اشتباه نکنید. باربارا برلوسکونی نه، سیلویو برلوسکونی مالک اصلی باشگاه و سیاستمدار کهنه کار ایتالیا. باربارا دختر جوان سیلویو است که پدرش تقریبا هم سن و سال مدیران دو باشگاه پرسپولیس و استقلال تهران است. در واقع او جای فرزند سردار و شوالیه ایران است اما مدل صحبت کردن و نگاهش به فوتبال، مثل یک دیپلمات یا اقتصاددان برجسته است که آدم را به وجد می‌آورد. جالب اینکه آقای رویانیان همین هفته قبل در باشگاه همین خانم مهمان بود و با مرد شماره یک آن چند تا عکس یادگاری هم گرفت. البته مرد شماره یک میلان در حقیقت خود برلوسکونی پدر است ولی او مدیریت را به گالیانی سپرده و دخترش هم حکم جانشین گالیانی را دارد. چند سال قبل که بحث مدیریت باربارا در میلان مطرح شد خیلی‌ها می‌گفتند او فقط به خاطر پدرش چنین پستی را تصاحب کرده و حضورش در این باشگاه سمبلیک و تشریفاتی است اما از صحبت‌های اخیر او می‌توان فهمید که در فوتبال روز دنیا به غیر از مواردی استثنا، برای به عهده گرفتن مدیریت یک باشگاه به ویژه باشگاهی بزرگ و پرطرفدار، فاکتورهایی فراتر از رفاقت و رانت و فریبکاری لازم است که حتی اگر دختر جوان برلوسکونی هم باشی، مجبوری آنها را کسب کنی.

دختر جوان برلوسکونی در طول مصاحبه‌اش فقط به مسائل کلان فوتبال پرداخته و حتی در پاسخ به سوالاتی که درباره جدایی زلاتان یا چهره شدن استفان الشراوی شده هم تلاش کرده به بهترین شکل ممکن جواب دهد و از صحبت‌های جنجالی و توهین‌آمیز بپرهیزد. نقطه عطف صحبت‌های او آن جایی است که وقتی می‌خواهد درباره پیش افتادن باشگاههای دیگر از میلان صحبت کند به شکلی کاملا محترمانه از بزرگی باشگاهش حرف می زند و در ادامه سعی می‌کند از باشگاه بایرن مونیخ به خاطر مدیریت خوبش تعریف کند:« به هیچ تیمی حسودی نمی‌کنیم. بیش از تمام باشگاههای جهان جام برده‌ایم. تنها بابت داشتن وضعیت سالم اقتصادی، باشگاهی مانند بایرن مونیخ را می‌ستایم، نه به هیچ دلیل دیگری» او در بخش دیگری از صحبت‌هایش به مشکلات فوتبال ایتالیا هم اشاره کرده و با انتقاد از تفرق موجود در لیگ این کشور، از اتحاد فوتبال انگلیس تمجید کرده است:« سری آ باید متحدتر از این باشد. ما ایتالیایی‌ها غالبا در توافق بر سر یک موضوع مهم و حیاتی که می‌تواند به نفع همه ما باشد، مشکل داریم اما لیگ برتر انگلیس مثال کاملی از اتحاد است. آنجا نقش ها تعریف شده و همه می‌دانند باید چه کاری انجام دهند.»

اینها تنها بخشی از صحبت‌های پخته و سنجیده باربارا برلوسکونی جوان است که می‌توان به جرات گفت در فوتبال ایران مثل کیمیا می‌ماند. اینجا مدیران فوتبال تلاش می‌کنند یا در خرید بازیکن و حیف و میل کردن پول مردم از هم سبقت بگیرند یا برای هم کری های سخیف بخوانند و دل هوادارنشان را با شعارهای توخالی و حرفهای عامه پسند و بعضا تحریک‌آمیز خوش کنند. ای کاش رویانیان در سفری که به ایتالیا داشت کمی از این روحیه حرفه‌ای الهام بگیرد و رویه‌اش را در آینده تغییر دهد هر چند که مرور سابقه رقیبش آدم را ناامید می‌کند.رقیبی که صدها سفر مشابه داشته اما هیچ تغییری با ده سال قبلش نکرده است. 

* جهان ورزش