بازیکن فیلم ملکه در یادداشتی به بررسی وضعیت تیم فوتبال ملوان بندرانزلی پرداخت و آن را ‎شبیه‎ ‎اسپارتاکوس‎ دانست.

به گزارش مشرق به نقل از مهر، میلاد کی‌مرام بازیگر سینما و تلویزیون که یکی از هواداران تیم فوتبال ملوان بندرانزلی است، در مطلبی که آن را برای گروه ورزشی خبرگزاری مهر ارسال کرده ‌است، به بررسی وضعیت این تیم پرداخت:

« شاید‎ ‎کمی‎ ‎اغراق‎ ‎آمیز‎ ‎به‎ ‎نظر‎ ‎برسد‎ ‎اما‎ ‎به‎ ‎نظر‎ ‎من‎ ‎ملوان‎ ‎شبیه‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎است. ‎اسپارتاکوس‎ ‎را‎ ‎‎بیشتر‎ ‎فیلم‎ ‎بین‌‏‎های‎ ‎حرفه‌‏‎ای‎ ‎و‎ ‎اهل‎ ‎سینما‎ ‎می‎شناسند. ‎اسپارتاکوس‎ ‎یک‎ ‎گلادیاتور‎ ‎بود‎.‎ گلادیاتورها‎ ‎دسته‌ای‎ ‎از‎ ‎بردگان‎ ‎و‎ ‎جنگجویان‎ ‎حرفه‌‍ای‎ ‎در‎ ‎روم‎ ‎باستان‎ ‎بودند‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎یکدیگر‎ ‎و‎ ‎با‎ ‎‎حیوانات‎ ‎درنده‎ ‎جنگیده‎ ‎و‎ ‎دست‎ ‎و‎ ‎پنجه‎ ‎نرم‎ ‎می‎‎کردند‎ ‎تا‎ ‎موجبات‎ ‎تفریح‎ ‎تماشاگران‎ ‎را‎ ‎فراهم‎ ‎‎آورند.

این‎ ‎پیکارها‎ ‎که‎ ‎گاه‎ ‎به‎ ‎مرگ‎ ‎ایشان‎ ‎می‎‎انجامید‎ ،‎در‎ ‎میدانگاه‌های‎ ‎ویژه‌ای‎ ‎در‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎‎شهرهای‎ ‎امپراتوری‎ ‎روم،‎ ‎برای‎ ‎نمونه‎ ‎کولوسئوم‎ ‎رم،‎ ‎اجرا‎ ‎می‎‎شد اما‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎بر‎خلاف‎ ‎‎بردگان‎ ‎و‎ ‎گلادیاتورهاى‎ ‎عادى‎ ‎مردى‎ ‎بسیار‎ ‎باهوش‎ ‎و‎ ‎داراى‎ ‎قدرت‎ ‎رهبرى‎ ‎بود. چنانکه‎ ‎گفته‎ ‎مى‌‎‎شود،‎ ‎کینه‎ ‎این‎ ‎جنگجوى‎ ‎اسپارت‎ ‎زمانى‎ ‎به‎ ‎اوج‎ ‎مى‌‎رسد‎ ‎که‎ ‎براى‎ ‎نبرد‎ ‎با‎ ‎او‎ ‎مردى‎ ‎عظیم‎ ‎الجثه‎ ‎‎سیاهپوست‎ ‎از‎ ‎میان‎ ‎مردان‎ ‎آفریقایى‎ ‎را‎ ‎بر‎ ‎مى‎گزینند‎ ‎و‎ ‎این‎ ‎مرد‎ باتوجه ‎پیروزى‎ ‎در‎ ‎جنگ‎ ‎تن‎ ‎به‎ ‎‎تن‎ ‎با‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎از‎ ‎کشتن‎ ‎او‎ ‎امتناع‎ ‎مى‌‎کند‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎آمفى‎ ‎تئاتر‎ ‎بزرگ‎ ‎روم‎ ‎به‎ ‎دست‎ ‎نگهبانان‎ ‎کشته‎ ‎‎مى‎‌شود.

اسپارتاکوس‎ ‎در‎ ‎مدرسه‎ ‎ضد‎ ‎برده‎‎داری،‎ ‎رهبری‎ ‎قیامی‎ ‎را‎ ‎بر عهده‎ ‎گرفت‎ ‎و‎ ‎خبر‎ ‎آن‎ ‎به‎ ‎سرعت‎ ‎‎در‎ ‎سراسر‎ ‎ایتالیا‎ ‎پیچید،‎ ‎هزاران‎ ‎نفر‎ ‎برده‎ ‎از‎ ‎هر‎ ‎رنگ‎ ‎و‎ ‎نژاد‎ ‎تحت‎ ‎رهبری‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎قرار‎ ‎‎گرفتند. سنای‎ ‎روم‎ ‎چندین‎ ‎سپاه‎ ‎به‎ ‎مقابله‎ ‎آنها‎ ‎فرستاد،‎ ‎اما‎ ‎همه‎ ‎این‎ ‎سپاهیان‎ ‎بوسیله‎ ‎برده‌ها‎ ‎در‎ ‎هم‎ ‎‎شکسته‎ ‎شدند.

آنگاه‎ ‎"مارکس‎ ‎لیسی‎ ‎نیوس‎ ‎کراسوس"‎ ‎فرماندهی‎ ‎سپاهیان‎ ‎روم‎ ‎را‎ ‎برای‎ ‎درهم‎ ‎شکستن‎ ‎‎انقلاب‎ ‎بردگان‎ ‎در‎ ‎دست‎ ‎گرفت‎ ‎و‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎را‎ ‎در‎ ‎نبردی‎ ‎سهمگین‎ ‎شکست‎ ‎داد.‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎‎کشته‎ ‎شد‎ ‎و‎ ‎بردگان‎ ‎بسیار‎ ‎بخاک‎ ‎و‎ ‎خون‎ ‎درغلتیدند. پسر‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎هم‎ ‎به این‎ ‎نحو‎ ‎زندگی‎ ‎کرد‎ ‎و‎ ‎‎مرد: ‎مانند‎ ‎پدرش‎ ‎مرد؛‎ ‎رنج‎ ‎دید‎ ‎و‎ ‎ستم‎ ‎کشید‎ ‎و‎ ‎مبارزه‎ ‎کرد.

اسپارتاکوس‎ ‎رفته‎ ‎رفته‎ ‎تبدیل‎ ‎قصه‎ ‎شد‎ ‎و‎ ‎‎قصه‌‎ها‎ ‎افسانه‎ ‎شدند‎ ‎و‎ ‎افسانه‌ها‎ ‎به‎ ‎شکل‎ ‎تمثیل‎ ‎درآمد،‎ ‎اما‎ ‎جنگ‎ ‎ستم‌کشان‎ ‎علیه‎ ‎ستمگران‎ ‎همچنان‎ ‎‎ادامه‎ ‎داشت. شعل‌های‎ ‎بود که‎ ‎گاه‎ ‎بالا‎ ‎می‌گرفت‎ ‎و‎ ‎زمانی‎ ‎به‎ ‎پستی‎ ‎می‌گرایید،‎ ‎اما‎ ‎هرگز‎ ‎خاموش‎ ‎نمی‌ ‎‎شد،‎ ‎و‎ ‎نام‎ ‎اسپارتاکوس‎ ‎نیز‎ ‎هرگز‎ ‎از‎ ‎میان‎ ‎نرفت.

این‎ ‎نام‎ ‎نتیجه‎ ‎یک‎ ‎تبار‎ ‎عالی‎ ‎نبود،‎ ‎زائیده‎ ‎یک‎ ‎‎مبارزه‎ ‎مردانه‎ ‎بود. از‎ ‎همین‎ ‎روست‎ ‎که‎ ‎معتقدم‎ ‎تیم‎ ‎فوتبال‎ ‎ملوان‎ ‎بندر‎انزلی‎ ‎بی‌شباهت‎ ‎به‎ ‎‎اسپارتاکوس‎ ‎نیست،‎ ‎یک‎ ‎تیم‎ ‎بومی‎ ‎و‎ ‎با‎ ‎پایگاه‎ ‎مردمی‎ ‎که‎ ‎نزدیک‎ ‎به‎ ‎نیم‎ ‎قرن‎ ‎با‎ ‎دست‎ ‎خالی‎ ‎با‎ ‎همه‎ ‎‎کمبودها‎ ‎و‎ ‎فشارها‎ ‎کنار‎ ‎آمد‎ ‎تا‎ ‎نام‎ ‎و‎ ‎نشان‎ ‎قهرمانان‎ ‎و‎ ‎اساطیر‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎زنده‎ ‎نگه‎ ‎دارد‎ ‎و‎ ‎ثابت‎ ‎کند‎ ‎که‎ ‎‎بندر ‎انزلی‎ ‎جزو‎ ‎اولین‎ ‎شهرها ‎بوده‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎فوتبال‎ ‎روی‎ ‎آورده‎ ‎است.

ملوان‎ ‎هفته‎ ‎گذشته‎ ‎برابر‎ ‎‎پرسپولیسی‎ ‎که‎ ‎دنبال‎ ‎راهی‎ ‎برای‎ ‎خارج‎ ‎شدن‎ ‎از‎ ‎بحرانی‎ ‎ناخواسته‎ ‎بود،‎ ‎تن‎ ‎به‎ ‎شکستی‎ ‎داد‎ ‎که‎ ‎بی‎شک‎ ‎تلخ‌ترین‎ ‎شکست‎ ‎تاریخ‎ ‎باشگاه‎ ‎است. اما‎ ‎این‎ ‎شکست‎ ‎اولین‎ ‎شکست‎ ‎و‎ ‎آخرین‎ ‎شکست‎ ‎ملوان‎ ‎‎نبوده‎ ‎و‎ ‎نیست،‎ ‎ملوان‎ ‎روزهای‎ ‎تلخ‌‎تر‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎هم‎ ‎به‎ ‎خود‎ ‎دیده‎ ‎و‎ ‎چون‎ ‎برگی‎ ‎تکیده‎ ‎در‎ ‎باد‎ ‎بر‎ ‎جای‎ ‎و‎ ‎‎جایگاه‎ ‎خویش‎ ‎استوار‎ ‎مانده‎ و‎ ‎خواهد‎ ‎ماند.

شاید‎ ‎طرفداران‎ ‎پرشور‎ ‎ملوان‎ ‎با‎ ‎من‎ ‎هم‎ ‎عقیده‎ ‎باشند‎ ‎که‎ ‎‎سقوط‎ ‎چند‎ ‎فصل‎ ‎پیش‎ ‎ملوان‎ ‎تلخ‎ترین‎ ‎خاطره‎ ‎نزدیکی‎ ‎باشد‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎ذهن‌‎ها‎ ‎متبادر‎ ‎می‌ ‎شود، هر‎چند‎ ‎‎که‎ ‎علل‎ ‎معلوم‎ ‎و‎ ‎مشخص‎ ‎این‎ ‎شکست‎ ‎که‎ ‎نه‎ ‎در‎ ‎حدود‎ ‎اختیار‎ ‎من‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎نه‎ ‎لزومی‎ ‎بار‎ ‎باز‎ ‎گفتنش‎ ‎و‎ ‎‎می‌تواند‎ ‎آموزنده‎ ‎باشد. راهی‎ ‎است‎ ‎به‎ ‎سوی‎ ‎پیروزی‌‎های‎ ‎چشمگیرتر. پیروزی‎‌هایی‎ ‎که‎ ‎طی‎ ‎چند‎‎ماه‎ ‎گذشته‎ ‎با‎ ‎تلاش‎ ‎و‎ ‎تکاپوی‎ ‎بازیکنان‎ ‎و‎ ‎کادر‎ ‎فنی‎ ‎ملوان‎ ‎و‎ ‎تحت‎ ‎رهبری‎ ‎مدیریت‎ ‎این‎ ‎باشگاه‎ ‎‎حاصل‎ ‎شد.

ملوان‎ ‎در‎ سالیان‎ ‎گذشته‎ ‎همیشه‎ ‎زیر‎ ‎فشار‎های‎ ‎اقتصادی‎ ‎به‎ ‎مو‎ ‎رسید‎ ‎و‎ ‎پاره‎ ‎نشد‎ ‎امسال‎ ‎‎اما‎ ‎با‎ ‎حضور‎ ‎ثمر‎ ‎بخش‎ ‎حسین‎ ‎هدایتی‎ ‎این‎ ‎تهدید‎ ‎به‎ ‎فرصت‎ ‎بدل‎ ‎شد‎ ‎و‎ ‎پس‎ ‎از‎ ‎مدت‎‌‎های‎ ‎مدید‎ ‎آسایش‎ ‎‎به‎ ‎همراه‎ ‎داشت،‎ ‎برای‎ ‎هر‎کس‎ ‎که‎ ‎قلبش‎ ‎برای‎ ‎ملوان‎ ‎می‌‎تپید‎ ‎و‎ ‎می‎تپد. شاید‎ ‎این‎ ‎شکست‎ ‎ناشی‎ ‎از‎ ‎‎استرس‎ ‎شایعه‎ ‎جدایی‎ ‎غریب‎ ‎الوقوع‎ ‎هدایتی‎ ‎از‎ ‎فوتبال‎ ‎اتفاق‎ ‎افتاده‎ ‎باشد،‎ ‎هر‎ ‎چند‎ ‎که‎ ‎بعید‎ ‎می‌‎دانم‎ ‎این‎ ‎‎اتفاق‎ ‎عملی‎ ‎باشد‎ ‎و‎ ‎حسین‎ ‎هدایتی‎ ‎بیدی‎ ‎باشد‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎این‎ ‎نسیم‎ها‎ ‎تکانی‎ ‎بخورد‎ ‎چه‎ ‎برسد‎ ‎که‎ ‎لرزه‎ ‎بر‎ ‎‎اندامش‎ ‎بیوفتد...

‎هر‎ ‎چند‎ ‎جراحتی‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎مناسبات‎ ‎و‎ ‎کج‎ ‎رفتاری‌‎های‎ ‎نا‎ ‎اهلان‎ ‎غیر‎ ‎فوتبالی‎ ‎بر‎ ‎دلش‎ ‎‎نشسته‎ ‎او‎ ‎را‎ ‎آزرده‎ ‎است‎ ‎اما‎ ‎هدایتی‎ ‎شمعی‎ ‎است‎ ‎رو‎ ‎به‎ ‎باد‎ ‎که‎ ‎خاموشی‎ ‎در‎ ‎کارش‎ ‎نیست،‎ ‎هر‎ ‎چند‎ ‎‎تنهاست‎ ‎اما‎ ‎فروزنده‎ ‎است‎.

‎گلادیاتورهای‎ ‎رومی‎ ‎همیشه‎ ‎تنها‎ ‎بودند‎ ‎و‎ ‎تنها‎ ‎در‎ ‎مبارزات‎ ‎گروهی‎ ‎از‎ ‎‎هم‎ ‎تیمی‌های‎ ‎قدرتمند‎ ‎و‎ ‎فرمانبردار‎ ‎استفاده‎ ‎می‌کردند اما‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎میان‎ ‎استثناهایی‎ ‎نیز‎ ‎وجود‎ داشت...

‎همین‎ ‎وجه‎ ‎تمایز‎ ‎برای‎ ‎گلادیاتورهای‎ ‎وطنی‎ ‎هم‎ ‎وجود‎ ‎دارد‎...‎ حسین‎ ‎هدایتی‎ ‎و‎ ‎ملوان؛‎ ‎و‎ ‎هیچ‎ ‎‎شکستی‎ ‎پیوندشان‎ ‎را‎ ‎نخواهد‎ ‎توانست‎ ‎بگسلد‎….‎ان‎ ‎شا‎ ‎الله‎ .‎در‎ ‎آخر‎ ‎نگاه‎ ‎به‎ ‎جدول‎ ‎لیگ‎ ‎برتر نشانگر‎ ‎‎برتری‎ ‎تیم‌های‎ ‎برتراست‎، نه‎ ‎نتیجه‎ ‎یک‎ ‎بازی‎...