***

* انتخاب عکس: تعیین کننده برداشت مخاطب از یک خبر است. چنانچه تصویر علاوه بر پیام های نهفته در خود، نوع برداشت از یک خبر را نیز تعیین می نماید. از این روست که باید گفت نسبت عکس به  متن در خبر دیداری همانند لحن به لفظ است در خبر شنیداری.

























* پیام خبر: گاهی در ورای آنچه بیان می شود، پیامی نهفته است که ضمیر ناخودآگاهِ مخاطب را هدف گرفته است.

«محصولات ما را فقط از نمایندگی های معتبر آن هم با نشان مخصوص خریداری نمایید» در این جا "خبر"، متن فوق است و "پیامِ" آن، این نکته که این محصولات آنقدر مشتری دارد که عده ای سود جو سعی در سوء استفاده از اعتبار شرکت دارند. همچنین در مواقعی در خصوص ارائه ی اخبار و اطلاعاتی در خصوص افراد، ممکن است از حروف ابتدایی نام و نام خانوادگی وی استفاده شود تا مشابهتی باشد با آنچه که در ذکر نام "متهمان" لازم به استفاده می باشد. به تعبیر دیگر پیام به کار بردن حرف اول، متهم و مجرم بودن فرد مورد اشاره است.







* همنشینی: دو حامل پیام (صوت، تصویر، کلمه) وقتی به صورت مکرر در کنار هم قرار گیرند، بار مفهومی و معنایی آن به پیام همنشین تسری می یابد.

رسانه های غربی با هم نشین کردن "اسلام با تروریسم" و "ایران با بمب اتم" و تکرار پی در پی آن، سبب شده اند تا با دیدن یا شنیدن هر کدام از واژه های "اسلام" و "ایران"، مفاهیم "تروریسم" و "بمب اتم" خود به خود در ذهن مخاطب تداعی شود.





* مفروض انگاری: مسلم دانستن چیزی و ارائه ی خبر یا تحلیل بر مبنای آن.

«همانطور که می دانیم...»، «از آنجایی که...»، «پر واضح است...»، «آیا جزایر فارکلند متعلق به انگلستان است؟»، «مقاله: بررسی مشروعیت یا عدم مشروعیت حق وتو»، «کریستف کلمب چگونه آمریکا را کشف کرد؟».











* سوالات القایی: سؤالاتی که عموماً با "چرا" و "چگونه" پرسیده می شود و در نظر سنجی ها هم بسیار کاربرد دارد. این مفهوم از مهم ترین شقوق "مفروض انگاری" است که به دلیل اهمیت آن به طور مجزا آورده شده.

«چرا باید با آمریکا رابطه داشت؟»، «آیا با وجود فزونی هزینه بر فایده ی برنامه ی هسته ای، باز هم باید آن را ادامه داد؟».















* تعدی: اصطلاحی است در ریاضی، معطوف به این قضیه ی منطقی که اگر B = A و C =B باشد، پس C = A است.

آفتاب یزد: «سید حسن خمینی، بیت امام است پس انتقاد به سید حسن، توهین به امام است» (نقل به مضمون).