کد خبر 18637
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۳۸۹ - ۱۱:۳۰

وزير اسبق آموزش و پرورش با اشاره به ماده 28 مکرر سه برنامه پنجم مبني بر ادغام سازمان نهضت سواد آموزي در آموزش و پرورش گفت: اين اقدام اشتباه است و به نفع نظام تعليم و تربيت نيست.

به گزارش مشرق، محمود فرشيدي در گفتگو با مهر با بيان اين مطلب افزود: آموزش و پرورش يک کشتي اقيانوس پيما و نهضت سواد آموزي همچون يک قايق تندور است که کاملا متفاوت از هم عمل مي کنند و اهداف مختلفي دارند.

طبق ماده 28 مکرر سه برنامه پنجم توسعه، دولت موظف است نهضت سواد آموزي را در معاونت ذي ربط وزارت آموزش و پرورش ادغام کند و نيروي انساني مازاد همراه با اعتبارات و منابع مربوط به سازمان خدمات عمومي ماده 62 اين قانون انتقال مي يابند.

وزير اسبق آموزش و پرورش با اشاره به ارتباطي که در سالهاي گذشته بين سازمان نهضت سواد آموزي و آموزش و پرورش ايجاد شد گفت: حتي ارتباط کنوني نيز دست و پاگير است و موضوعيت ندارد و مانع از تحرک و پويايي در نهضت شده است.

پيش از اين حجت الاسلام قرائتي عنوان کرده بود که ادغام نهضت سواد آموزي با وزارت آموزش و پرورش به نفع اين سازمان نيست.

فرشيدي ادامه داد: سازمان نهضت سواد آموزي وظيفه دارد به افراد بي سواد، آموزشهاي ابتدايي را بياموزد که براي آن نياز به معلمان خبره و مجرب ندارد و مي تواند از افراد با مدرکهاي غير مرتبط هم استفاده کند اين در حالي است که آموزش در مدارس خاص است و بايد معلمان از سطح علمي بالايي برخوردار باشند. اما ادغام اين دو با يکديگر موجب مي شود که استانداردهاي لازم در آموزش و پرورش کاهش يابد.

وزير اسبق آموزش و پرورش ادامه داد: هر چقدر که نهادهاي اجتماعي همچون نهضت سواد آموزي را به بدنه وزارتخانه مرتبط کنيم انعطاف و قدرت فعاليت آن را کاهش مي دهيم.

فرشيدي در پاسخ به اين پرسش که آيا با توجه به شرايط امروز جامعه ادامه فعاليت نهضت سواد آموزي ضرورت دارد؟ گفت: به دلايل شرايط جغرافيايي و گستردگي کشور هنوز هم افراد بازمانده از تحصيل در کشور وجود دارند که نهضت سواد آموزي بايد آنها را تحت پوشش قرار دهد بنابراين نمي توان درباره ادامه پايان کار اين سازمان به سرعت تصميم گرفت.

وزير اسبق آموزش و پرورش ادامه داد: متاسفانه هنوز يک يا دو درصد از کودکان واجب التعليم از تحصيل باز مي مانند.

فرشيدي تاکيد کرد: اين سازمان بايد به شکلي عمل کند که فرد بي سواد براي تحصيل احساس ضرورت کند نه اينکه از روي اجبار به کلاس درس برود.