به گزارش مشرق به نقل از شبکه ايران، معظم له مطابق برنامه هميشگي قبل از شروع درس به بيان حديثي از امام صادق(ع) درباره خدمت مؤمنان به يکديگر پرداختند.
متن حديث به همراه بخشي از توضيحات معظم له به شرح ذيل است:
في‌الکافي عن‌الصادق عليه‌السلام مي‌فرمايد: «المؤمنون خدم بعضهم لبعض»
مؤمنين خدمتکاران يکديگرند، خدم جمع خادم است. يعني با همين تعبيري که در فارسي مي‌گوييم خدمتکار، محترمانه‌اش خدمتکار است و غير محترمانه و عوامانه‌اش نوکر است نه خدمتگذار که معني‌اش متفاوت است.
قيل: (گفته شد، شخصي که نزد حضرت بود سؤال کرد)
خب تعجب کردم چطور همه خدمتکار همديگرند، به تعبير عرفي يعني همه نوکر هم‌اند!؟
وکيف يکون خدمٌ بعضُهُم لِبَعض؟
اين چه جوري مي‌شود يعني مثلاً بروند خانه‌هاي هم خدمتکاري کنند!؟
قال: يفيد بعضهم بعضاً
به يکديگر فايده برسانند؛ پس فايده رساندن مؤمنين به خدمتکاري است، منتي نيست، نکته اين است. چه در عرض هم باشيم مثل مردم کوچه و بازار و چه آن کسي که به حسب جايگاه اجتماعي پست و منصبي دارد اگر فايده‌اي داشت خدمتکار است و ديگر منتي ندارد بر مردم. نکته اين حديث به نظر ما فقط اين نيست که فايده برساند بلکه بايد منتي هم نباشد و خدمت و فايده‌اش را با منت گذاشتن باطل نکند. (1)
1- درباره شيخ رجبعلي خياط نوشته‌اند: وي معتقد بود که، ما بايد همان‌گونه در خدمت مردم باشيم که امامان ما و اولياي الهي بودند. آنان هدفي در خدمت جز خداوند متعال نداشتند. خدمت آنان به مردم، براي خدا و به عشق او بود» (تنديس اخلاص، ص 78) وي در پاسخ کسي که نصيحتي خواسته بود، گوشش را گرفت و فرمود: خدمت به خلق! خدمت به مردم! (18) شيخ رجبعلي خياط معتقد بود: راه محبت خدا، محبت به خلق خدا و خدمت به مردم، بخصوص انسان‌هاي مستضعف و گرفتار است. (کيمياي محبت، ص 218، تنديس اخلاق ص 78)
سعدي عليه‌الرحمه مي‌گويد:
صاحبدلي به مدرسه آمد زخانقاه بشکست عهد صحبت اهل طريق را
گفتم ميان عالم و عابد چه فرق بود تا اختيار کردي از آن، اين فريق را
گفت: آن گليم خويش به در مي‌برد ز موج و اين جهد مي‌کند که بگيرد غريق را