به گزارش مشرق، کیهان به اظهارات حسن روحانی در برنامه گفت و گوی ویژه خبری، واکنش نشان داد. این روزنامه در ستون خبر ویژه خود نوشت:
اظهارات حسن روحاني در برنامه تبليغاتي تلويزيوني تعجب ناظران مطلع را برانگيخت.وي در برنامه گفت‌وگوي ويژه خبري که با تک‌گويي، بداخلاقي و تحريف واقعيات همراه بود، از دوره امتياز دادن‌هاي يک سويه به غرب بر سر چالش هسته‌اي تصويري طلايي به نمايش گذاشت و به مجري برنامه نيز با تندخويي حمله کرد.
اين در حالي است که به عنوان مثال سيدمحمد خاتمي در تاريخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ و در جمع خبرنگاران از پيمان‌شکني‌هاي ۳ دولت اروپايي انتقاد کرد و گفت: ما تأييد البرادعي را داشتيم که گازدهي به دستگاه سانتريفيوژ، قطعه‌سازي و مسايل ديگري که مربوط به آن مي‌شود و مونتاژ، اصلا جزو غني‌سازي نيست. حال يا بهانه‌گيري کردند يا نظرشان عوض شد و يا مسئله غني‌سازي را تعميم دادند و ما با حسن‌نيت اين را پذيرفتيم و عملي هم کرديم و مسير را پيش مي‌رفتيم که سوال کردند، به آنها اجازه داديم حتي از تشکيلات نظامي ما بازرسي کنند.
خاتمي تصريح کرد:در مقابل، اروپايي‌ها تعهداتي داشتند که زمينه انتقال تکنولوژي و همکاري‌هاي گسترده را بوجود آورند و هم در زمينه منطقه‌اي، دو جانبه و هم با اتحاديه اروپايي همکاري کنند که با بهانه‌هاي مختلف در اين مسير حرکت نکردند. پس از بحث‌هاي فراوان بالاخره در بروکسل اين بحث‌ها ادامه داشت و بنابراين بود که پرونده هسته‌اي ايران در اجلاس ژوئن عادي بشود، يعني از يک مسئله فوق‌العاده بيرون برود. امروز با وجود بازرسي‌ها و همکاري‌هايي که شده، پرونده ايران از حالت فوق‌العاده خارج نشده است.
رويکرد تسليم‌طلبانه باعث شد که علي‌اکبر محتشمي‌پور ۱۱ تيرماه ۱۳۸۳ ضمن سخنراني در حسينيه جماران اعلام کند: در جريان مباحثي که سال گذشته ميان ايران و آژانس انرژي اتمي مطرح شد، ناگهان وزراي کشورهاي انگليس، آلمان و فرانسه به ايران آمده و قراردادي را با دبير شوراي عالي امنيت ملي (روحاني) امضاء کردند که يکي از مفاد آن تعليق موقت غني‌سازي اورانيوم بود.
در حالي که اين اقدام ربطي به کشورهاي اروپايي نداشت و اگر ايران با آژانس انرژي اتمي مسئله‌اي دارد، اروپايي‌ها حق نداشتند از موضع قيم‌مابانه با ملت ايران رفتار کنند. آقاي روحاني مجاز نبود در سفر به بروکسل با وزراي خارجه کشورهاي فرانسه، آلمان و انگليس قراردادي را امضاء کند که به موجب آن متعهد شود ايران ساخت قطعات دستگاه‌هاي سانتريفيوژ را متوقف کرده و در مقابل اروپائي‌ها هم قول بستن پرونده هسته‌اي ايران در آژانس بين‌المللي اتمي را بدهند، در حالي که اين کار از عهده آنها برنمي‌آيد.
همچنين کمال خرازي وزير وقت خارجه در تاريخ ۱۸/۲/۱۳۸۴ و در جريان سفر نيويورک به واحد مرکزي خبر گفت: ما براساس جدول‌بندي که داشتيم از آغاز پس از مذاکرات پاريس قرار بود در مدت سه ماه مسايل ارزيابي شود و تصميم بگيريم که اگر مذاکرات نتيجه‌بخش است ادامه دهيم و اگر نتيجه‌بخش نيست و تنها وقت گذراني است آنرا ادامه ندهيم.
خرازي در پاسخ به اين سوال که آنچه در مذاکرات گذشته اتفاق افتاده امتيازدهي از جانب ايران بوده آيا باز هم مصلحت است که مذاکرات ادامه يابد، گفت ما نيز احساس مي‌کنيم که اروپايي‌ها در حال وقت‌کشي هستند و ما اکنون به مقطعي رسيده‌ايم که تصميم خواهيم گرفت.
يادآور مي‌شود رهبرمعظم انقلاب سوم مرداد ۱۳۹۱ در ديدار مسئولان و کارگزاران نظام اعلام کردند:« در هر برهه‌اي که ما در مقابل جبهه دشمن انعطاف نشان داديم و عقب‌نشيني کرديم با توجيه‌هايي؛ مثلا گفتيم بگذاريد بهانه را از دست دشمن بگيريم، يک وقت گفتيم سوءظن دشمن را از خودمان زايل بکنيم، به اين بهانه‌ها انعطاف نشان داديم، دشمن مواضع گستاخانه‌تر عليه ما گرفت. در آن روز ادبيات مسئولين ما آلوده شد به حرف‌ها و تعبيرهاي تملق‌آميز نسبت به غرب و فرهنگ غربي، در آن روز اينها ما را محور شرارت معرفي کردند. کي؟ آن کسي که خودش مجسمه شرارت بود، رئيس‌جمهور قبلي آمريکا مجسمه شرارت، ايران اسلامي را محور شرارت معرفي کرد.
اين کي بود؟ آن وقتي که ما در ادبيات خودمان در اظهارات خودمان حرف‌هاي تملق‌آميز نسبت به غرب و نسبت به آمريکا را تکرار مي‌کرديم. اين جوري‌اند اينها. در همين قضيه هسته‌اي، آن وقتي که ما با اينها همراهي کرديم، عقب‌نشيني کرديم، البته تجربه‌اي بود براي ما، اما اين واقعيت است. آن روزي که عقب‌نشيني کرديم، اينها جلو آمدند اين قدر جلو آمدند که من توي همين حسينيه گفتم که اگر بنا باشد اين روال از سوي آنها ادامه پيدا کند من خودم وارد قضيه خواهم شد و وارد قضيه شدم. عقب‌نشيني‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد.
يک روزي بود که مسئولين ما قانع بودند که اجازه بدهند که ۲۵ سانتريفيوژ ما توي کشور داشته باشيم؛ ۲۵ تا سانتريفيوژ! آنها گفتند نمي‌شود اينها قانع شدند که ۵ تا داشته باشيم، باز هم گفتند نمي‌شود. مسئولان ما قانع شدند که ۳ تا سانتريفيوژ داشته باشيم باز هم گفتند نمي‌شود. امروز گزارش را شنيديم. ۱۱ هزار سانتريفيوژ داريم. اگر قرار بود ما آن عقب‌نشيني‌ها را، آن انعطاف‌ها را ادامه مي‌داديم، امروز از پيشرفت هسته‌اي که هيچ خبري نبود- من مي‌خواهم عرض کنم- اين نشاط علمي هم در کشور قطعا لطمه مي‌خورد. اين نشاط علمي که اين چند سال اخير در کشور به وجود آمده، اين حرکت علمي اين جوانها، اين ابتکارات، اختراعات، پيشرفت‌هاي گوناگون در بخش‌هاي مختلف اين هم لطمه مي‌خورد».
بايد از آقاي روحاني که با افتخار ادعا مي‌کند ايشان مانع ارسال پرونده هسته‌اي کشورمان به شوراي امنيت شده بودند، پرسيد؛ در حالي که تمامي فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران به حالت تعليق درآمده بود، چه بهانه‌اي براي ارسال پرونده به شوراي امنيت سازمان ملل وجود داشت؟! و اين چه افتخاري است که به آن اشاره مي‌کنيد؟!
اظهارات حسن روحاني در برنامه تبليغاتي تلويزيوني تعجب ناظران مطلع را برانگيخت.وي در برنامه گفت‌وگوي ويژه خبري که با تک‌گويي، بداخلاقي و تحريف واقعيات همراه بود، از دوره امتياز دادن‌هاي يک سويه به غرب بر سر چالش هسته‌اي تصويري طلايي به نمايش گذاشت و به مجري برنامه نيز با تندخويي حمله کرد.
اين در حالي است که به عنوان مثال سيدمحمد خاتمي در تاريخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ و در جمع خبرنگاران از پيمان‌شکني‌هاي ۳ دولت اروپايي انتقاد کرد و گفت: ما تأييد البرادعي را داشتيم که گازدهي به دستگاه سانتريفيوژ، قطعه‌سازي و مسايل ديگري که مربوط به آن مي‌شود و مونتاژ، اصلا جزو غني‌سازي نيست. حال يا بهانه‌گيري کردند يا نظرشان عوض شد و يا مسئله غني‌سازي را تعميم دادند و ما با حسن‌نيت اين را پذيرفتيم و عملي هم کرديم و مسير را پيش مي‌رفتيم که سوال کردند، به آنها اجازه داديم حتي از تشکيلات نظامي ما بازرسي کنند.
خاتمي تصريح کرد:در مقابل، اروپايي‌ها تعهداتي داشتند که زمينه انتقال تکنولوژي و همکاري‌هاي گسترده را بوجود آورند و هم در زمينه منطقه‌اي، دو جانبه و هم با اتحاديه اروپايي همکاري کنند که با بهانه‌هاي مختلف در اين مسير حرکت نکردند. پس از بحث‌هاي فراوان بالاخره در بروکسل اين بحث‌ها ادامه داشت و بنابراين بود که پرونده هسته‌اي ايران در اجلاس ژوئن عادي بشود، يعني از يک مسئله فوق‌العاده بيرون برود. امروز با وجود بازرسي‌ها و همکاري‌هايي که شده، پرونده ايران از حالت فوق‌العاده خارج نشده است.
رويکرد تسليم‌طلبانه باعث شد که علي‌اکبر محتشمي‌پور ۱۱ تيرماه ۱۳۸۳ ضمن سخنراني در حسينيه جماران اعلام کند: در جريان مباحثي که سال گذشته ميان ايران و آژانس انرژي اتمي مطرح شد، ناگهان وزراي کشورهاي انگليس، آلمان و فرانسه به ايران آمده و قراردادي را با دبير شوراي عالي امنيت ملي (روحاني) امضاء کردند که يکي از مفاد آن تعليق موقت غني‌سازي اورانيوم بود.
در حالي که اين اقدام ربطي به کشورهاي اروپايي نداشت و اگر ايران با آژانس انرژي اتمي مسئله‌اي دارد، اروپايي‌ها حق نداشتند از موضع قيم‌مابانه با ملت ايران رفتار کنند. آقاي روحاني مجاز نبود در سفر به بروکسل با وزراي خارجه کشورهاي فرانسه، آلمان و انگليس قراردادي را امضاء کند که به موجب آن متعهد شود ايران ساخت قطعات دستگاه‌هاي سانتريفيوژ را متوقف کرده و در مقابل اروپائي‌ها هم قول بستن پرونده هسته‌اي ايران در آژانس بين‌المللي اتمي را بدهند، در حالي که اين کار از عهده آنها برنمي‌آيد.
همچنين کمال خرازي وزير وقت خارجه در تاريخ ۱۸/۲/۱۳۸۴ و در جريان سفر نيويورک به واحد مرکزي خبر گفت: ما براساس جدول‌بندي که داشتيم از آغاز پس از مذاکرات پاريس قرار بود در مدت سه ماه مسايل ارزيابي شود و تصميم بگيريم که اگر مذاکرات نتيجه‌بخش است ادامه دهيم و اگر نتيجه‌بخش نيست و تنها وقت گذراني است آنرا ادامه ندهيم.
خرازي در پاسخ به اين سوال که آنچه در مذاکرات گذشته اتفاق افتاده امتيازدهي از جانب ايران بوده آيا باز هم مصلحت است که مذاکرات ادامه يابد، گفت ما نيز احساس مي‌کنيم که اروپايي‌ها در حال وقت‌کشي هستند و ما اکنون به مقطعي رسيده‌ايم که تصميم خواهيم گرفت.
يادآور مي‌شود رهبرمعظم انقلاب سوم مرداد ۱۳۹۱ در ديدار مسئولان و کارگزاران نظام اعلام کردند:« در هر برهه‌اي که ما در مقابل جبهه دشمن انعطاف نشان داديم و عقب‌نشيني کرديم با توجيه‌هايي؛ مثلا گفتيم بگذاريد بهانه را از دست دشمن بگيريم، يک وقت گفتيم سوءظن دشمن را از خودمان زايل بکنيم، به اين بهانه‌ها انعطاف نشان داديم، دشمن مواضع گستاخانه‌تر عليه ما گرفت. در آن روز ادبيات مسئولين ما آلوده شد به حرف‌ها و تعبيرهاي تملق‌آميز نسبت به غرب و فرهنگ غربي، در آن روز اينها ما را محور شرارت معرفي کردند. کي؟ آن کسي که خودش مجسمه شرارت بود، رئيس‌جمهور قبلي آمريکا مجسمه شرارت، ايران اسلامي را محور شرارت معرفي کرد.
اين کي بود؟ آن وقتي که ما در ادبيات خودمان در اظهارات خودمان حرف‌هاي تملق‌آميز نسبت به غرب و نسبت به آمريکا را تکرار مي‌کرديم. اين جوري‌اند اينها. در همين قضيه هسته‌اي، آن وقتي که ما با اينها همراهي کرديم، عقب‌نشيني کرديم، البته تجربه‌اي بود براي ما، اما اين واقعيت است. آن روزي که عقب‌نشيني کرديم، اينها جلو آمدند اين قدر جلو آمدند که من توي همين حسينيه گفتم که اگر بنا باشد اين روال از سوي آنها ادامه پيدا کند من خودم وارد قضيه خواهم شد و وارد قضيه شدم. عقب‌نشيني‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد.
يک روزي بود که مسئولين ما قانع بودند که اجازه بدهند که ۲۵ سانتريفيوژ ما توي کشور داشته باشيم؛ ۲۵ تا سانتريفيوژ! آنها گفتند نمي‌شود اينها قانع شدند که ۵ تا داشته باشيم، باز هم گفتند نمي‌شود. مسئولان ما قانع شدند که ۳ تا سانتريفيوژ داشته باشيم باز هم گفتند نمي‌شود. امروز گزارش را شنيديم. ۱۱ هزار سانتريفيوژ داريم. اگر قرار بود ما آن عقب‌نشيني‌ها را، آن انعطاف‌ها را ادامه مي‌داديم، امروز از پيشرفت هسته‌اي که هيچ خبري نبود- من مي‌خواهم عرض کنم- اين نشاط علمي هم در کشور قطعا لطمه مي‌خورد. اين نشاط علمي که اين چند سال اخير در کشور به وجود آمده، اين حرکت علمي اين جوانها، اين ابتکارات، اختراعات، پيشرفت‌هاي گوناگون در بخش‌هاي مختلف اين هم لطمه مي‌خورد».
بايد از آقاي روحاني که با افتخار ادعا مي‌کند ايشان مانع ارسال پرونده هسته‌اي کشورمان به شوراي امنيت شده بودند، پرسيد؛ در حالي که تمامي فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران به حالت تعليق درآمده بود، چه بهانه‌اي براي ارسال پرونده به شوراي امنيت سازمان ملل وجود داشت؟! و اين چه افتخاري است که به آن اشاره مي‌کنيد؟!