1- در چند روز پس از انتخابات، پیامک هایی با مضامین فوق در بین بعضی از هواداران یکی از نامزدها رد و بدل شد و آنها که برای پیروزی او نماز امام زمان و حدیث کساء خوانده بودند با خواندن این پیامک ها وجودشان از خشم و غصه و... مالا مال شد و چراهای زیادی ذهنشان را بر آشفت: چرا شورای نگهبان فلانی را تائید کرد تا رئیس جمهور شود؟ چرا مردم به ما رای ندادند؟ چرا مردم از مقاومت روی گردان شدند و ...
2- آن که باد می کارد ، طوفان درو خواهد کرد! آنهایی که از وضع موجود شکوه دارند باید اندکی(فقط اندکی) تامل کنند که در گذشته چه کاشته اند که اکنون میوه (به گمان آنها) تلخ 24 خرداد نصیبشان شده است؟ مردم کجا درس مقاومت خوانده اند که دوستان توقع داشتند در 24 خرداد درس مقاومت پس بدهند؟ کجا، چگونه و کی به مردم مقاومت آموخته اید که حالا از آنها توقع پایداری و مقاومت دارید؟ در هشت سال گذشته سینما به مردم درس مقاومت داده یا تئاتر؟ نکند فیلم های خیانت محور چند سال اخیر به مردم درس مقاومت داده؟ یا تئاتر هایی مانند "هدا گابلر" مردم باید از مکتب ایرانی و فضائل کورش و بهار و... درس مقاومت می گرفتند یا از گدایی مذاکره با آمریکا توسط برخی مسوولان؟ مگر می شود مردم از پیش خود و همین جوری به مقاومت علاقه مند شوند ؟ فلان نماینده شاخص مجلس که با افتخار اعلام می کند که رفع توقیف فیلم مبتذل «من مادر هستم» کار اوست، الگوی مقاومت مردم بود یا بهمان جریان سیاسی کار یا مروجان بیداری انسانی؟؟
3- آیا در سال های اخیر حتی یک سرود حماسی برای ترویج مقاومت ساخته شد که مردم را به مقاومت تشویق کند؟ صدا و سیما فیلم یا مجموعه برای ترویج فرهنگ مقاومت ساخته و نمایش داده است؟
آیا چیزی جز رفاه طلبی و دنیا خواهی به مردم آموزش داده شده است ؟ آیا جز اشرافیت و مصرف گرایی برای مردم الگویی پرداخته و ارائه شده که حالا دوستان توقع مقاومت از مردم دارند؟ نکند دوستان توقع دارند که مردم از پیش خود با مقاومت و فرهنگ آن آشنا شده باشند؟ آیا از خیابانهایی که بی حجابی و بی حیایی در آن موج می زند توقع تراوش مقاومت دارید؟
4- از سوی دیگر دوستان مذاکره کننده هسته ای در چند سال اخیر به چه میزان دغدغه آشنا سازی مردم با فرایند مقاومت را داشته و چه قدر به مردم گزارش کار داده اند که اکنون توقع دارند جامعه متوجه حساسیت مقاومت در این مسیر باشد و به آن رای بدهد؟ وقتی دولت در دوسال اخیر تحریم ها را ریشه و علت تمام معضلات اقتصادی جامعه معرفی می کند و مردم با گوشت و پوستتان فشار های اقتصادی را لمس می کنند و از آن عذاب می کشند طبیعی است که سخنان «روحانی» برای این قشر از جامعه جذاب باشد!
وقتی که روحانی از زبان همین مردم می گوید چرخ سانتریفوژها باید بچرخد به شرطی که چرخ کارخانه ها و چرخ معیشت مردم نیز بچرخد! وقتی تیم مذاکره کنند هیچ تلاشی برای تبیین و توصیف ماهیت تحریم ها برای جامعه انجام نمی دهد چگونه مسئله این تیم (یا حامیان ایشان) توقع دارند که مردم میان تحریم ها و معضلات اقتصادی ناشی از اقدامات رئیس جمهور و گروه اقتصادی او تفکیک قائل شده و به گزینه مقاومت رای بدهند؟ آیا در چند سال اخیر حتی یک تلاش متمرکز فرهنگی جهت تبیین روند مقاومت هسته ای (نه برای مردم) بلکه برای نخبگان و اساتید دانشگاه و حوزه از جانب دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی طراحی شده که امروز منتظر همراهی با این روند از سوی حوزه و دانشگاه باشیم؟
5- چگونه برخی افراد احساساتی بخود اجازه اهانت به مردم را می دهند در هنگامی که همین مردم با درک موقعیت حساس کنونی با حضور کم نظیر در انتخابات به داد نظام و انقلاب رسیدند و ثبات بقای آن را برای آینده تضمین کردند؟
6- مردم به خوبی معنای عزت و استقلال را می فهمند اما به شرط آن که در این خصوص معلمی مانند حضرت امام به آنها درس مقاومت بدهد! 18 میلیون رایی که به رئیس جمهور منتخب داده شد رای اصلاح طلبانه نبود ( که اگر بود باید یکی پاسخ بدهد 14 میلیونی که رای نداده اند چه گرایشی دارند؟)
رای به روحانی رای به بهبود و ثبات اقتصادی بود و مردمی که بر اساس همه اطلاعات موجود تحریم ها را در آشفتگی اقتصادی دو سال اخیر مقصر می دانستند به استقبال کسی رفتند که سخن از رفح تحریمها به میان آورده بود! به نظر دوستانی که مردم را شماتت می کنند اگر دراین دو سال توضیحات دقیق و قانع کننده ای در خصوص دلائل وضعیت نابسمان اقتصادی به مردم داده می شد باز هم مردم به گزینه مقابل مقاومت هسته ای رای می دادند؟
وقتی می توانیم از جامعه توقع بصیرت داشت که زمینه های ایجاد بصیرت و کسب آن را در جامعه فراهم کرده باشیم! نکند دوستان خیال می کنند راه گسترش بصیرت در جامعه تاسیس قارچ گونه سایت هایی است که هنرستان تقلب و کپی کاری از روی یکدیگر است؟ و یا انتشار نشریات بی خواننده ای که تنها فایده اش اشتغال بعضی از همین دوستان احساساتی است ؟
7- جهت استحضار دوستان عاطفی و مغموم این روزها عرض می شود که : نه مردم از مقاومت رویگردان شدند و نه مقاومت به اسم و رسم یک نفر سنجاق شده است و به تعبیر حضرت امام راه و رسم شهادت کور شدنی نیست! هنوز هم دیر نشده است! ما نبردی طولانی با جهان استکبار در پیش داریم و اگر بناست که مردم در این مسیر مستحکم و استوار پیش بیایند و پای کار بایستند باید مقاومت و فلسفه آن و الگوهای آن و راه و رسم آن را بیاموزیم و به جامعه آموزش دهیم. آن هم عملی و نه با روش های نخ نما شده مثلاً فرهنگی!
به فرمایش امیر مؤمنان(ع) مردم به حاکمانشان شبیه ترند تا پدرانشان ! اگر بنا باشد جامعه به مقاومت وایستادگی در برابر جهان کفر و شرک و استکبار رای بدهد، باید مسئولان آن جامعه در این مقاومت پیشگام باشند! هنگامی که بسیاری از مسئولان عزیز هیچ دغدغه ای جز جنگ قدرت و سیاسی کاری ندارند، با راننده و خودروی اختصاصی سر کار می روند، خود و اطرافیانشان از امکانات کامل و رایگان پزشکی، رفاهی، ورزشی و... بهره مندند، هیچ درک و فهم خاصی نسبت به عدم قدرت خرید ندارند، با مسئله ای به نام اجاره نشینی و پیدا نشدن مسکن و فشار صاحب خانه برای تخلیه و عدم کفاف حقوق و در آمد برای اجاره یک واحد 40 یا 50 متری روبرو نیستند، معنای فشار قبر در مترو و اتوبوس را نمی فهمند، به فرزندشان نداریم نگفته و نمی گویند و در عوض از ویلاهای اختصاصی فلان جای کرج یا بهمان جای کلاردشت یا خانه های سازمانی دائمی چند صد متری دلزده شده و چرای در مرتع بیت المال را به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) حق خود می دانند چگونه از مردم توقع مقاومت و نفی رفاه طلبی دارید؟ مردم به چه کسی در مقاومت و کنار گذاردن رفاه اقتدا کنند؟
8- بخش قابل توجهی از آرایی که روحانی را به ریاست جمهوری رساند همان آرایی است که احمدی نژاد را هشت سال برکرسی ریاست جمهور نشاند! دوستان باید از خودشان بپرسند مردمی که در جستجوی «عدالت» به احمدی نژاد رای دادند چرا این بار مواضع روحانی را پسندیدند؟ اگر وعده های عدالت احمدی نژاد محقق شده بود باز هم کسی از حامیان او به روحانی رای می داد؟
نکند در منظر دوستان، محرومان ساکن در خراسان جنوبی یا هرمزگان یا لرستان و فارس و ... اصلاح طلبانی اند که ازسوی شبکه های ماهواره ای شارژ و به دنیا طلبی تشویق و ترغیب شده اند؟
9- دوستان از خود پرسیده اند که اگر شماتت مردم ضروری و جایز بود چرا برای یک بار هم که شده حضرت امام و یا رهبر انقلاب مرتکب آن نشدند؟ آیا شماتت مردم و اهانت به آنها مصداق تقدم بر ولایت نیست؟
*دکتر محمد صادق کوشکی