امیری در ابتدا با اشاره به یکی از خبرهای مرتبط با موضوع ننه علی گفت: روز گذشته گفتگویی با پزشک ننه علی در سایت مشرق نیوز منتشر شد که در مورد نبش قبر شهید رخشانی و سالم ماندن پیکر ایشان بود. صحبت های آقای دکتر محمد پور به عنوان یکی از نزدیک ترین افراد به ننه علی در واقع احراز مندرجات کتاب من است. هم ماجرای سالم ماندن بدن شهید و هم ماجرای تخریب محل سکونت ننه علی مواردی است که در کتاب "اینجا آلونک ننه علی است" به آنها اشاره شده است.
وی ادامه داد: در حال حاضر و بعد از تخریب آلونک بهشت زهرا، کسانی که برای زیارت و بازدید از مزار ننه علی و فرزند شهیدش به آنجا می آیند، دچار سردرگمی می‌شوند. حتی خود ما که چند باری به آنجا رفته بودیم هم برای پیدا کردن محل دقیق آن مشکل داریم. متاسفانه به رقم سه بار وعده ای که مدیر بهشت زهرا مبنی بر بازسازی آلونک به ما داد، هنوز هیج اتفاقی رخ نداده و تنها کاری که آنها کرده اند این است که یک سنگ سفید و یک سنگ مشکی به روی دو قبر انداخته اند و به هیچ وجه حقوق میت را رعایت نکردند.
نویسنده کتاب ننه علی تصریح کرد: این آقایان به مدت 10 ماه آن همه کمیسیون و جلسه و سروصدا به راه انداختند که آخرش یک سنگ به روی قبور این عزیزان بیاندازند و تمام. من از آقای دکتر محمد پور خیلی تشکر می کنم که مطالب کتاب بنده را تایید کردند و امروز مشخص شد که خیلی از مطالبی که بهشت زهرا در مورد ننه علی مطرح کرده بود، کذب محض است. برای مثال آنها عنوان کرده اند که این پیرزن خودش وصیت کرده بود که بعد از مرگش آلونک را تخریب کنند اما هرگز مدرکی مبنی بر این ادعا ارائه ندادند. نزدیکان ننه علی می دانند که او چقدر محل زندگی اش را دوست داشت و همیشه می گفت اگر کسی به آلونک من نزدیک بشود من خودم را آتش می زنم. حالا چطور ممکن است بیاید بگوید آنجا را خراب کنید؟
امیری سپس با اشاره به برخی مستندات در کتاب خود گفت: متاسفانه مسئولان بهشت زهرا جنازه این مادر پیر را در غسال خانه نگه داشتند و گفتند تا آلونک تخریب نشود او را دفن نمی کنیم. یکی از بهانه های آنها برای تخریب این بود که آلونک ننه علی را ممکن است باد ببرد. آن را تخریب می کنیم و بعدا با سنگ مرمر بازسازی می کنیم. سوال اینجاست که اگر این آلونک انقدر ضعیف بوده که با وزش باد امکان از بین رفتنش وجود داشت چرا با جرثقیل آن را از جا کندید؟ آن آلونک از خانه های شمال شهر خیلی از مسئولین ما محکم تر بوده و قطعا با هیچ بادی خراب نمی شد.
وی اظهار داشت: قطعا بدانید که ماجرای مظلومیت ننه علی تمام نشده و من میخواهم صدایم را به گوش همه برسانم. ننه علی در آخرین روزهای عمرش هم هشیار و سالم بود و حواسش به همه چیز بوده بنابراین بعید است حتی از روی کسالت هم حرفی مبنی بر تخریب آلونکش زده باشد. او علیرقم این که بی سواد بود اما کل قرآن را حفظ بوده و مقررات بسیار جالب توجهی هم برای زندگی داشت. یکی از این مققرات این بود که پرچم های متحد الشکل مزار شهدا را هر هفته پنج شنبه ها جمع آوری می کرد و همه آنها را می شست. بدون وقفه این کار را می کرد. خصوصا پرچم های قطعات 24، 26 و 27 که به محل خاک سپاری فرزندش نزدیک بود.
امیری ادامه داد: بعد از شستشو هم بسیار مقید بود که هر پرچم دقیقا سر جای قبلی خودش برگردد و مثلا پرچم مزار شهید فهمیده را بر سر مزار شهید صیاد شیرازی نگذارد. من از او سوال کرده بودم که خب چه فرقی دارد؟ همه اینها پرچم ایران است و مهم نیست که جایشان با هم عوض بشود. اما ایشان گفته بود: ننه! اگر آن شهید راضی نباشد که من پرچمش را روی قبر یک نفر دیگر بگذارم، این حق الناس است و من به جای صواب گناه کردم. این نشان می دهد که این زن واقعا یک اسطوره بوده و مبنای همه چیز را قواعد دینی و مذهبی قرار می داد.
این نویسنده در پایان گفت: از پایگاه خبری مشرق نیوز به خاطر گزارش ها و اخبار دقیقشان در حمایت از این مادر شهید تشکر می کنم و امیدوارم خداوند بر اشراق قلبهای شما اضافه کند و با بصیرت بیشتر به کارتان ادامه بدهید.
مخاطبان محترم گروه فرهنگی می توانند با ارسال ایمیل به آدرس culture@mashreghnews.ir ما را در جریان نظرات، پیشنهادات و انتقادات خود قرار بدهند.