مشرق-
البته ماجرای اعتراض به داوری همچون گذشته ادامه یافت. در نیم فصل اول لیگ امسال علاوه بر این مشکل بزرگ دیگری رخ نمود. پس از داوری مشکل ساز محسن قهرمانی در بازی سپاهان با پرسپولیس ناگهان بحث فساد در فوتبال جدی شد و پی بسیاری از ارگان ها به فوتبال باز شد. فوتبال ما هنوز هم درگیر این ماجراست و به نظر می رسد حالا حالا ها این داستان ادامه داشته باشد.

مشکل بزرگ و اساسی دیگر در فوتبال ایران که به شدت اذهان عمومی را آزار می دهد یکی فحاشی تماشاگران در ورزشگاه ها و دیگری اعتراض و سروصدای مربیان کنار زمین است. این دو اتفاق کل فوتبال را زیر سوال می برد و به شکلی ادامه می یابد که دیگرانی را که چنین حرکت زشتی را ندارند به واکنش می اندازد.

به عبارتی وقتی یک مربی متانت را سرلوحه کارش قرار می دهد و می بیند از این راه تیمش ضرر کرده، به خود حق می دهد به جرگه مربیان جنجال ساز بپیوندد. تماشاگران نیز چنین شده اند. آن تماشگری که آرام و متین فقط تیم خودی را تشویق می کند و حتی تخریب حریف را در حد و مرز مورد تحمل انجام می دهد وقتی مشاهده می کند که تماشاگرانی با تحت تاثیر قرار دادن داور و مسئولان اجرایی به اصطلاح به تیم خود خدمت می کنند! نیز چنین رویه ای را در پیش می گیرد.

در این بین مسئولیت سالم سازی فضای فوتبال بر عهده کیست؟ آیا فدراسیون و کمیته انضباطی می توانند در این باره ساکت بنشینند و تماشاگر باشند؟ آیا با جریمه های بی ارزش می توان جلوی خطاها را گرفت؟ وقتی تیم برای کسب امتیاز دست به دامن خلاف و رشوه و جادوگر واجیر کردن اوباش می شوند، آیا می توان با یکی دو جلسه محرومیت مربی و تماشاگر و چند میلیون ناقابل! خود خلافکاری ها را گرفت؟ هرگز چنین نخواهد شد. در این باره به نظر می رسد کسر امتیاز بهترین حربه باشد. همان که تیم ها برایش جان می دهند. همان که به پایش پول و آبرو می دهند. با کسر امتیاز چنان نسخی از خطا کاران کشیده می شود که مثل مار به خود بپیچند. به عبارتی تیم ها و افراد خلافکار باید تاوان چیزی را بدهند که کسب کرده اند. حتی از آن فراتر باید تاوانی سنگین تر از آن چیزی را که از طریق خلاف به دست آورده اند پس بدهند تا ریشه چنین کارهایی خشکانده شود.

کمیته انضباطی که پیش از این با جریمه و محرومیت بازیکن، مربی و حتی تماشاگر به جایی نرسیده حق دارد به دنبال راه های جدید باشد. در این بین کسر امتیاز یکی از این راه هاست. اتفاقی که اگر اول فصل شعار به نظر می رسد امروز به صورت یک واقعیت رخ نموده است. اتفاقی که خیلی ها را شوک زده کرده و آنها باورشان نمی شود که چنین شده است.

برای ادامه این مسیر چند خطر وجود دارد. اول این که زیر فشار برخی تیم های قدرتمند کمر کمیته انضباطی تاب تحمل نداشته باشد. این را باور کنیم که اگر کمیته انضباطی در این مسیر حمایت جدی نشود کار به مشکل خواهد خورد. مشکل دیگر این که کمیته انضباطی در این مسیر دچار خطا شود. یا در خصوص کسر امتیاز عدالت را رعایت نکند و یا این که به گمان ایجاد تعادل در بین تیم ها نوعی مساوات! را پیشه کند. یعنی چون یک امتیاز از فلان تیم کم کرده دیگر کاری به کارش نداشته باشد و مترصد کوچکترین خطا از تیم های دیگر باشد تا آنها را به مسلخ ببرد. کمیته انضباطی باید آگاه باشد که در مسیر در پیش گرفته بیش از هرچیز به عدالت نظر کند. مرزهای خطا و خلاف را مشخص و معین ببیند. نمایش را کنار بگذارد. جدیت در کار را سرلوحه کارش قرار دهد و از چند بار جریمه کردن متخلف بیمی به خود راه ندهد. اگرچه در فوتبال به عنوان یک پدیده با طراوت نیاز به گذشت و ملاحظه به دلیل شرایط خاص احساسی توصیه هم می شود. این توصیه باید در همه حال همراه کمیته انضباطی باشد. مسئولان کمیته انضباطی چنین چیزی را باید در همه حال رعایت کنند. دنبال این نباشند که چون از این تیم امتیازی کسر نشده گذشت و اغماض در باره برخی از خطا ها فراموش شود و ...

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال امروز مسیر درستی را انتخاب کرده است. این کمیته نباید تحت تاثیر فشار و افکار پوسیده و جو سازی برخی جریان ها باشد. باید با جدیت و عدالت  ایم مسیر را در پیش بگیرد. این کمیته اگرچه امروز با برخی فشارها روبروست اما باید باور کند با ادامه این مسیر دور نیست روزی که از سوی همه اهالی دلسوز فوتبال با حمایت روبرو شود.

بهمن اسدی (سدبیر بخش ورزشی تبیان)