به گزارش مشرق، همزمان با جدی شدن مذاکرات ایران و 5+1، رهبر انقلاب در برهه های مختلف از بی اعتمادی و بدبینی خود به طرف غربی و این مذاکرات سخن گفتند. ایشان در پیش بینی ها و آینده نگری های خود اعلام کردند که مسئله هسته ای تنها بهانه ای است که غرب با آن در مقابل ملت ایستاده است و آنها بعد از آن ده ها بهانه دیگر را مطرح خواهند کرد.
ایشان در سخنرانی روشنگرانه در آبان ماه اعلام کردند: «اين خطا است اگر خيال كنيم كه دعواى آمريكا با ما سرِ قضيّه‌ى هسته‌اى است؛ نه، قضيّه‌ى هسته‌اى بهانه است؛ قبل از اينكه مسئله‌ى هسته‌اى مطرح باشد، همين دشمنى‌ها، همين مخالفتها از اوّل انقلاب بود؛ اگر يك روزى هم مسئله‌ى هسته‌اى حل شد - فرض كنيد جمهورى اسلامى عقب‌نشينى كرد؛ همان‌كه آنها ميخواهند - خيال نكنيد مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه‌ى ديگر را به‌تدريج پيش ميكشند: چرا شما موشك داريد؟ چرا هواپيماى بدون سرنشين داريد؟ چرا با رژيم صهيونيستى بديد؟ چرا رژيم صهيونيستى را به رسميّت نمى‌شناسيد؟ چرا از مقاومت در منطقه‌ى به قول خودشان خاورميانه حمايت ميكنيد؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ مسئله اين نيست كه اينها سرِ قضيّه‌ى هسته‌اى با جمهورى اسلامى اختلاف پيدا كرده باشند؛ نه، .... اينها با موجوديّت جمهورى اسلامى مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهورى اسلامى مخالفند.»(1)
کمتر از دو ماه پس از مذاکرات و تنظیم بیانیه اقدام مشترک در ژنو وندی شرمن در سنای آمریکا اعلام کرد: «بحث موشک‌های بالستیک ایران هم از مواردی است که باید در توافق نهایی به آن پرداخته شود.»
در همین هنگامه ها موضوع سفر هیئت پارلمانی اروپا به ایران مطرح شد و در این سفر دیدار این هیئت با دو تن از فعالین فتنه سال 88 و اهدای جایزه ساخاروف به آنها که به نوعی نقض حاکمیت ملی و اقدام علیه اقتدار جمهوری اسلامی بود از سوی این هیئت صورت گرفت. هیچ یک مسئولین دستگاه دیپلماسی و امنیتی کشور پاسخ مشخصی در مورد گستاخی این هیئت نداد و این زمینه ساز شد تا کاترین اشتون نیز در سفر خود به ایران با چند تن دیگر از فعالین فتنه دیدار کند.
اشتون که سر تیم مذاکره کننده 5+1 با ایران است و تنها در این رابطه با ایران مراوده دارد دلیل سفر خود به ایران را بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران بیان کرد و در مورد وضعیت آن در ایران ابراز نگرانی کرد.
هر چند در مقدمه توافق ژنو آمده است: «در این دوره (6 ماه اول)همه اعضاء، با حسن نیت، در جهت حفظ فضای سازنده در مذاکرات فعالیت خواهند کرد.» اوباما چهارشنبه شب، 21 اسفند 1392 در نامه ای به کنگره «وضعیت ملی اضطراری در قبال ایران» را برای یک سال آینده تمدید کرد.
قانون وضعیت اضطراری در قبال ایران در ماه مارس ۱۹۹۵ وضع شد و طبق مفاد آن بعد از یک سال خود به خود منقضی می شود مگر اینکه ۹۰ روز پیش از تاریخ انقضای یکساله رییس جمهوری آمریکا در نامه ای به کنگره از تمدید آن خبر بدهد. بر اساس این قانون، آمریکا اجازه تنظیم روابط تجاری از جمله شامل توقف معاملات، مسدود کردن دارایی ها و در صورت حمله نظامی به خاک آمریکا، ضبط اموال طرف متخاصم را دارد.
در بخشی از نامه اوباما به کنگره آمده:«اگر چه این اولین بار در یک دهه گذشته است که "توافق ژنو عقب نشینی در بخش های کلیدی برنامه هسته ای ایران را ممکن کرده است"، از آنجا که برخی اقدامات و سیاست های دولت ایران با منافع آمریکا در منطقه مخالف است و برای امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد آمریکا تهدیدی غیر متعارف و جدی است، وضعیت اضطراری در قبال ایران و تحریم های جامع علیه این کشور ادامه خواهد یافت.»
اگر چه یکی از بندهای توافقنامه ژنو که امروز به عنوان یک توافقنامه بد مطرح است گفته شده غرب و اتحادیه اروپا نباید قطعنامه جدیدی علیه ایران صادر کند؛ اتحادیه اروپا در آخرین اقدام خود قطعنامه ای را علیه ایران صادر کرده است و در آن ضمن تایید و توجه به همه قطعنامه های سابقش علیه ایران ؛ جمهوری اسلامی را متهم به نقض حقوق بشر کرده است.
در این قطعنامه تهمت های بی پایه و اساسی از جمله آنکه «انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران مطابق استانداردهای دموکراتیکی برگزار نشد»، «مشخصه وضع حقوق بشر در ایران، همچنان نقض مستمر و گسترده حقوق اساسی در ایران است» و... به توهین علیه ملت ایران پرداخته است و دریکی از وقیحانه ترین بندها در این پیش نویس آمده است: ایران باید حقوق همجنس بازان را به رسمیت بشناسد.
اروپایی ها برای مداخله سیاسی در ایران پا را فراتر گذاشته و برای حضور در ایران شرط و شروطی را گذاشته اند که از جمله آنها آزادی افرادی است که بر علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی اقدام کرده اند و زندانی بودن آنها را نشانه ای از عدم وجود حقوق بشر در ایران دانستند.
آنها برای خود این حق را هم قائل شده اند که به زودی در جمهوری اسلامی دفتر بزنند و بطور مستقیم بر روند تغییرات کشور در جهت حقوق بشر مورد نظر آنها و ... نظاره گر باشند.
رهبر انقلاب در خصوص ادعاهای آمریکا و همپیمانان غربی اش پیرامون حقوق بشر فرمودند:« بنده عرض ميكنم هر كس ديگرى [هم] درباره‌ى حقوق بشر حرف بزند، آمريكايى‌ها حق ندارند درباره‌ى حقوق بشر حرف بزنند؛ [چون] دولت آمريكا بزرگ‌ترين نقض‌كننده‌ى حقوق بشر در دنيا است؛ نه [فقط] ديروز، [بلكه] همين امروز، همين حالا؛ اينها كسانى هستند كه رژيم غاصب صهيونيستى به پشتوانه‌ى اينها و پشت‌گرمى اينها است كه دارد اين همه شرارت در اين منطقه ميكند. فلسطين در چه وضعى است؟ فلسطينى‌ها در چه وضعند؟ غزّه در چه حالى است؟ احوال مردم غزّه را مردم دنيا نميدانند؟ بيمارِ محتاج درمان اضطرارى در آن قطعه‌ى مظلومِ زمين، روى زمين مانده است، داروهاى ابتدايى در اختيار او قرار نميگيرد! چرا؟ چون آمريكا پشت سر رژيم صهيونيستى غاصب است. يك كشورى را، يك مردم مظلومى را از اطراف محاصره كنند، راهى به بيرون نداشته باشند، هيچ امكانى نداشته باشند، مريضشان هم روى زمين ميماند، گرسنه‌شان هم گرسنه ميماند، اوّليّات زندگى هم از آنها دريغ داشته ميشود؛ اينها ظلم نيست؟ اينها تخلّف از حقوق بشر نيست؟ آن‌وقت اينها شرم نميكنند اسم حقوق بشر بر زبان مى‌آورند؟»(2)
رفتارهای این چنینی غربی ها نشان از گستاخ شدن آنها در مقابل جمهوری اسلامی دارد چه آنکه رهبر معظم انقلاب در سخنان خود می فرمایند:« در همین قضیه‌ى هسته‌اى، آن وقتى که ما با اینها همراهى کردیم و عقب‌نشینى کردیم - البته براى ما تجربه‌اى بود، اما این واقعیت است - اینها جلو آمدند؛ اینقدر جلو آمدند که من در همین حسینیه گفتم اگر بنا باشد که این روال از سوى آنها ادامه پیدا کند، من خودم وارد قضیه خواهم شد؛ و وارد قضیه شدم؛ ناچار شدیم؛ اینها کار ما نیست.
عقب‌نشینى‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد. یک روزى بود که مسئولین ما قانع بودند که اجازه بدهند ما 25 سانتریفیوژ در کشور داشته باشیم؛ آنها گفتند نمیشود! اینها قانع شدند که 5 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! مسئولین ما قانع شدند که 3 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! امروز گزارش را شنیدید، یازده هزار سانتریفیوژ داریم! اگر ما آن عقب‌نشینى‌ها را، آن انعطافها را ادامه میدادیم، امروز از پیشرفت هسته‌اى هیچ خبرى نبود.»(2)
1) بيانات در ديدار دانش‌آموزان و دانشجويان؛ 12 آبان 1392
2) بيانات در ديدار مردم قم؛ 19 دی 1392
3) بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مسوولان و کارگزاران نظام؛ 3 مرداد 1391
منبع: عرش نیوز
ایشان در سخنرانی روشنگرانه در آبان ماه اعلام کردند: «اين خطا است اگر خيال كنيم كه دعواى آمريكا با ما سرِ قضيّه‌ى هسته‌اى است؛ نه، قضيّه‌ى هسته‌اى بهانه است؛ قبل از اينكه مسئله‌ى هسته‌اى مطرح باشد، همين دشمنى‌ها، همين مخالفتها از اوّل انقلاب بود؛ اگر يك روزى هم مسئله‌ى هسته‌اى حل شد - فرض كنيد جمهورى اسلامى عقب‌نشينى كرد؛ همان‌كه آنها ميخواهند - خيال نكنيد مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه‌ى ديگر را به‌تدريج پيش ميكشند: چرا شما موشك داريد؟ چرا هواپيماى بدون سرنشين داريد؟ چرا با رژيم صهيونيستى بديد؟ چرا رژيم صهيونيستى را به رسميّت نمى‌شناسيد؟ چرا از مقاومت در منطقه‌ى به قول خودشان خاورميانه حمايت ميكنيد؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ مسئله اين نيست كه اينها سرِ قضيّه‌ى هسته‌اى با جمهورى اسلامى اختلاف پيدا كرده باشند؛ نه، .... اينها با موجوديّت جمهورى اسلامى مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهورى اسلامى مخالفند.»(1)
کمتر از دو ماه پس از مذاکرات و تنظیم بیانیه اقدام مشترک در ژنو وندی شرمن در سنای آمریکا اعلام کرد: «بحث موشک‌های بالستیک ایران هم از مواردی است که باید در توافق نهایی به آن پرداخته شود.»
در همین هنگامه ها موضوع سفر هیئت پارلمانی اروپا به ایران مطرح شد و در این سفر دیدار این هیئت با دو تن از فعالین فتنه سال 88 و اهدای جایزه ساخاروف به آنها که به نوعی نقض حاکمیت ملی و اقدام علیه اقتدار جمهوری اسلامی بود از سوی این هیئت صورت گرفت. هیچ یک مسئولین دستگاه دیپلماسی و امنیتی کشور پاسخ مشخصی در مورد گستاخی این هیئت نداد و این زمینه ساز شد تا کاترین اشتون نیز در سفر خود به ایران با چند تن دیگر از فعالین فتنه دیدار کند.
اشتون که سر تیم مذاکره کننده 5+1 با ایران است و تنها در این رابطه با ایران مراوده دارد دلیل سفر خود به ایران را بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران بیان کرد و در مورد وضعیت آن در ایران ابراز نگرانی کرد.
هر چند در مقدمه توافق ژنو آمده است: «در این دوره (6 ماه اول)همه اعضاء، با حسن نیت، در جهت حفظ فضای سازنده در مذاکرات فعالیت خواهند کرد.» اوباما چهارشنبه شب، 21 اسفند 1392 در نامه ای به کنگره «وضعیت ملی اضطراری در قبال ایران» را برای یک سال آینده تمدید کرد.
قانون وضعیت اضطراری در قبال ایران در ماه مارس ۱۹۹۵ وضع شد و طبق مفاد آن بعد از یک سال خود به خود منقضی می شود مگر اینکه ۹۰ روز پیش از تاریخ انقضای یکساله رییس جمهوری آمریکا در نامه ای به کنگره از تمدید آن خبر بدهد. بر اساس این قانون، آمریکا اجازه تنظیم روابط تجاری از جمله شامل توقف معاملات، مسدود کردن دارایی ها و در صورت حمله نظامی به خاک آمریکا، ضبط اموال طرف متخاصم را دارد.
در بخشی از نامه اوباما به کنگره آمده:«اگر چه این اولین بار در یک دهه گذشته است که "توافق ژنو عقب نشینی در بخش های کلیدی برنامه هسته ای ایران را ممکن کرده است"، از آنجا که برخی اقدامات و سیاست های دولت ایران با منافع آمریکا در منطقه مخالف است و برای امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد آمریکا تهدیدی غیر متعارف و جدی است، وضعیت اضطراری در قبال ایران و تحریم های جامع علیه این کشور ادامه خواهد یافت.»
اگر چه یکی از بندهای توافقنامه ژنو که امروز به عنوان یک توافقنامه بد مطرح است گفته شده غرب و اتحادیه اروپا نباید قطعنامه جدیدی علیه ایران صادر کند؛ اتحادیه اروپا در آخرین اقدام خود قطعنامه ای را علیه ایران صادر کرده است و در آن ضمن تایید و توجه به همه قطعنامه های سابقش علیه ایران ؛ جمهوری اسلامی را متهم به نقض حقوق بشر کرده است.
در این قطعنامه تهمت های بی پایه و اساسی از جمله آنکه «انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران مطابق استانداردهای دموکراتیکی برگزار نشد»، «مشخصه وضع حقوق بشر در ایران، همچنان نقض مستمر و گسترده حقوق اساسی در ایران است» و... به توهین علیه ملت ایران پرداخته است و دریکی از وقیحانه ترین بندها در این پیش نویس آمده است: ایران باید حقوق همجنس بازان را به رسمیت بشناسد.
اروپایی ها برای مداخله سیاسی در ایران پا را فراتر گذاشته و برای حضور در ایران شرط و شروطی را گذاشته اند که از جمله آنها آزادی افرادی است که بر علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی اقدام کرده اند و زندانی بودن آنها را نشانه ای از عدم وجود حقوق بشر در ایران دانستند.
آنها برای خود این حق را هم قائل شده اند که به زودی در جمهوری اسلامی دفتر بزنند و بطور مستقیم بر روند تغییرات کشور در جهت حقوق بشر مورد نظر آنها و ... نظاره گر باشند.
رهبر انقلاب در خصوص ادعاهای آمریکا و همپیمانان غربی اش پیرامون حقوق بشر فرمودند:« بنده عرض ميكنم هر كس ديگرى [هم] درباره‌ى حقوق بشر حرف بزند، آمريكايى‌ها حق ندارند درباره‌ى حقوق بشر حرف بزنند؛ [چون] دولت آمريكا بزرگ‌ترين نقض‌كننده‌ى حقوق بشر در دنيا است؛ نه [فقط] ديروز، [بلكه] همين امروز، همين حالا؛ اينها كسانى هستند كه رژيم غاصب صهيونيستى به پشتوانه‌ى اينها و پشت‌گرمى اينها است كه دارد اين همه شرارت در اين منطقه ميكند. فلسطين در چه وضعى است؟ فلسطينى‌ها در چه وضعند؟ غزّه در چه حالى است؟ احوال مردم غزّه را مردم دنيا نميدانند؟ بيمارِ محتاج درمان اضطرارى در آن قطعه‌ى مظلومِ زمين، روى زمين مانده است، داروهاى ابتدايى در اختيار او قرار نميگيرد! چرا؟ چون آمريكا پشت سر رژيم صهيونيستى غاصب است. يك كشورى را، يك مردم مظلومى را از اطراف محاصره كنند، راهى به بيرون نداشته باشند، هيچ امكانى نداشته باشند، مريضشان هم روى زمين ميماند، گرسنه‌شان هم گرسنه ميماند، اوّليّات زندگى هم از آنها دريغ داشته ميشود؛ اينها ظلم نيست؟ اينها تخلّف از حقوق بشر نيست؟ آن‌وقت اينها شرم نميكنند اسم حقوق بشر بر زبان مى‌آورند؟»(2)
رفتارهای این چنینی غربی ها نشان از گستاخ شدن آنها در مقابل جمهوری اسلامی دارد چه آنکه رهبر معظم انقلاب در سخنان خود می فرمایند:« در همین قضیه‌ى هسته‌اى، آن وقتى که ما با اینها همراهى کردیم و عقب‌نشینى کردیم - البته براى ما تجربه‌اى بود، اما این واقعیت است - اینها جلو آمدند؛ اینقدر جلو آمدند که من در همین حسینیه گفتم اگر بنا باشد که این روال از سوى آنها ادامه پیدا کند، من خودم وارد قضیه خواهم شد؛ و وارد قضیه شدم؛ ناچار شدیم؛ اینها کار ما نیست.
عقب‌نشینى‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد. یک روزى بود که مسئولین ما قانع بودند که اجازه بدهند ما 25 سانتریفیوژ در کشور داشته باشیم؛ آنها گفتند نمیشود! اینها قانع شدند که 5 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! مسئولین ما قانع شدند که 3 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! امروز گزارش را شنیدید، یازده هزار سانتریفیوژ داریم! اگر ما آن عقب‌نشینى‌ها را، آن انعطافها را ادامه میدادیم، امروز از پیشرفت هسته‌اى هیچ خبرى نبود.»(2)
1) بيانات در ديدار دانش‌آموزان و دانشجويان؛ 12 آبان 1392
2) بيانات در ديدار مردم قم؛ 19 دی 1392
3) بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مسوولان و کارگزاران نظام؛ 3 مرداد 1391
منبع: عرش نیوز