کد خبر 30024
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۸۹ - ۱۲:۵۹

درسي که از جشنواره‌ي امسال گرفتيم اين بود که بايد يک فکر اساسي براي ورود سينماگران متعهد به عرصه‌ي سينماي کشورمان بکنيم. با اين سينماي فعلي، ما به هيچ جا نمي‏رسيم. اين يک واقعيت است. يعني؛ با اين سينما نه مي‌توانيم ارزش‌هاي ملي‌مان را نشر دهيم و نه ارزش‌ه


به گزارش مشرق، برهان نوشت: جشنواره‌ي بيست و نهم فيلم فجر محملي است براي اين‌که بدانيم در يک‌سال گذشته سينماي ايران چه راهي را پيموده و چه راهي را طي يک‌سال بعد پيش روي خواهد داشت. هم‌چنين جشنواره، ظرفيت سينماي ايران را به نمايش مي‌گذارد.
در جشنواره‌ي امسال متأسفانه خبرهاي خوبي از سينماي ايران نشنيديم و افق خوبي را نظاره‌گر نبوديم. ما در جشنواره‌ي امسال شاهد فيلم‌هايي بوديم که به صراحت به دين الهي اسلام، نظام جمهوري اسلامي وبه حضرت امام(ره) اهانت کرده است.
نمايش اين فيلم‌ها از يک جهت خوب و از يک جهت بداست. وقتي اين فيلم‌ها وارد جشنواره مي‌شوند و مردم مي‌بينند، متوجه مي‌شوند افرادي که اتفاقاً مدعي هنرمند بودن و صاحب انديشه بودن هستند به واقع چيزي در چنته ندارند؛ منتقدين راجع به آن‌ها قضاوت مي‌کنند و مردم نتيجه‌يقضاوت‌شانرامي‌بينند،ولي از اين جهت که اين افراد مي‌آيند و در بزرگ‌ترين رويداد سينمايي کشور که به نام انقلاب وبه مناسبت پيروزي آن بر پا مي‌شود، ورود پيدا مي‌کنند و فيلمي عليه انقلاب ارايه مي‌کنند؛ تأمل بر انگيز است.
ظرفيت سينماي ما بايد براي ورود انديشه‌هاي جديد و عناصر دل سوز وبا بصيرت فکري کند. چندي پيش جشنواره‌اي بهنام«عمار»برگذار شد.در جشنواره‌ي فيلم‌هاي کوتاه «عمار» که با موضوع فتنه‌ي سال گذشته برگزار شدتعدادي جوان با بصيرت به‌وسيله‌يدوربين‌هاي غيرحرفه‌اي،آثار قابل توجهي ارايه کرده بودندو در اين زمينه حداقل 4 يا 5 استعداد خيلي خوب سينمايي، معرفي شدند.
اين جوان‌ها از کجا آمده‌اند؟ اين‌ها همين اطراف بوده‌اندولي يک اتفاق باعث شد که احساس کنند که بايد با استفاده از ابزار سينما حرف‌شان را بزنند، ترويج بصيرت کنند و روشن‌گري نمايند. نکته اين‌جاست که چرا سينماي ما مکانيسمي براي شناسايي و جذب اين افراد ندارد؟
در حال حاضر، شاهد اين هستيم که به محض اين‌که يک فيلم ساز ضد انقلاب پيدا مي‌شود و فيلمي در جهت خاص غربي‌ها مي‌سازد بلافاصله ازآنسوي مرزها مورد حمايت قرار مي‌گيرد.در اين شرايط ما خود اين توان و اراده را نداريم که استعدادهاي خوب را داخل همين جا شناسايي کنيم و آن‌ها را به بدنه‌ي سينماي کشور تزريق نماييم!
درسي که از جشنواره‌ي امسال گرفتيم اين بود که بايد يک فکر اساسي براي ورود سينماگران متعهد به عرصه‌ي سينماي کشورمان بکنيم. با اين سينماي فعلي، ما به هيچ جا نمي رسيم اين يک واقعيت است يعني؛ با اين سينما نه مي‌توانيم ارزش‌هاي ملي‌مان را نشر دهيم ونه ارزش‌هاي ديني‌مان منتشر مي‌شود!
ما بايد به اين نکته توجه داشته باشيم که دشمن بيکار ننشسته، جنگ نرم با قاطعيت ادامه دارد و ما بايد به مقابله با دشمن مشغول شويم.
ما با اين سينما نه مي‌توانيم مخاطب داخلي‌مان را راضي کنيم و نه قادر خواهيم بود به جنگ دشمن برويم.