به گزارش مشرق، سیامند رحمان در مسابقات جهانی ترکیه نه تنها بار دیگر قهرمان دسته فوق‌سنگین شد بلکه سه بار رکورد جهان را شکست و یک بار دیگر ثابت کرد قوی‌ترین پارا المپیکی جهان است. او در این مسابقات با رکورد 285.5 کیلوگرم با اختلاف 20.5 کیلوگرم نسبت به منصور پورمیرزایی روی سکوی قهرمانی جهان ایستاد. او اگرچه از کم‌توجهی به خودش و سایر پار المپیکی‌ها گلایه دارد اما مثل همیشه اعتراضی ندارد. سیامند رحمان مثل همیشه پرانرژی و با روحیه است.
* به نظر می‌رسد قهرمان جهان شدن و شکستن رکورد برای سیامند رحمان عادی و تکراری شده است؟
خدا را شکر می‌کنم که یک‌بار دیگر توانستم پرچم مقدس کشورم را در جهان بالا ببرم و دل مردم کشورم را شاد کنم. من و کادر فنی تلاشمان را می‌کنیم، دعای خیر مردم هم پشت سرمان است و دیگر بعد از آن هرچیزی که خدا بخواهد اتفاق می‌افتد. ما اگر ذره‌ای از تلاشمان را کم کنیم، نمی‌توانیم قهرمان شویم. رقبای ما هم که بیکار نیستند و تلاش می‌کنند.
* در این مسابقات رقیبت منصور پورمیرزایی بود. او را چطور دیدی؟
منصور یکی از بهترین‌های دنیاست و رقابت با او خیلی سخت است. در اردوها با هم مثل برادریم اما در مسابقات هرکس می‌خواهد قهرمان شود. البته در نهایت چیزی که مهم است این است که پرچم ایران بالاترین پرچم بالا برود که خدا را شکر اینبار هم این اتفاق افتاد.
* سیامند مدت‌هاست که نفر اول جهان و المپیک است. این تداوم موفقیت‌ها چطور به دست می‌آید؟
تمرین و توکل به خدا. من هربار که خدا می‌خواهد و موفقیتی به دست می‌آورم تلاشم را چندین برابر می‌کنم. کادر فنی هم تمرینات را بیشتر و به روز می‌کند. همیشه از خدا خواسته‌ام که من و پرچم کشورم را سرافراز کند.
* انگار اولین رقیب شما محدودیت‌هایی است که دارید؟
بله اما یاد گرفته‌ام به این محدودیت‌ها فکر نکنم. هر اتفاقی که می‌افتد خواست خدا بوده و خدا صلاح ما را بهتر از خودمان می‌داند.
* با این محدودیت‌ها و مشکلات چطور کنار می‌آیید؟
یاد گرفته‌ام که زندگی را همانطور که هست قبول کنم. وقتی خدا اینطور خواسته من هم همینطور می‌خواهم. این محدودیت‌ها هم امتحان خداست؛ می‌خواهد ببیند سیامند تا کجا قوی می‌ماند. خدا کند بتوانم همیشه ایمانم و توکلم را حفظ کنم. ورزش و وزنه زدن یک بخشی از زندگی است.
* مثل همیشه روحیه فوق‌العاده‌ای داری. چطور می‌شود این روحیه را داشت؟
من همیشه خدا را در نظر دارم. همیشه به این فکر می‌کنم چیزی که خدا صلاح دانسته حتما صلاح است. من اگر بنشینم یک گوشه و بخواهم غصه بخورم به جز اینکه عمرم را هدر داده‌ام چیزی برایم ندارد. با هر شرایطی می‌شود زندگی کرد و خدا را شکر که می‌توانم زندگی کنم. اگر خدا مقدر کرده که من یک نعمت را نداشته باشم، در عوض چیزهای دیگری به من داده که می‌توانم از آنها استفاده کنم.
* به نظر می‌رسد ورزش کردن و حضور مداوم در مسابقات ورزشی هم در ایجاد این روحیه موثر بوده است؟.
بله قطعا. آدم وقتی ورزش می‌کند حالش بهتر می‌شود. از تنبلی دور می‌شود. همین انگیزه ورزش کردن است که به آدم انگیزه زندگی می‌دهد. ورزش کردن توجه آدم به خدا را هم بیشتر می‌کند.
* همیشه این انتقاد به مسئولین وارد است که توجه کمی به پار المپیک می‌کنند. بعد از این قهرمانی‌ها این توجهات بیشتر شده است؟
نه. واقعا بی‌انصافی است که بین ما و المپیکی‌ها فرق گذاشته می‌شود. مگر آن پرچمی که ما بالا می‌بریم با آنها فرق می‌کند؟ مردم همانقدر که از قهرمانی بچه‌های المپیکی خوشحال می‌شوند از قهرمانی‌های بچه‌های ما هم خوشحال می‌شوند.
* ورزشکارهای پارالمپیکی با وجود این کم‌توجهی‌ها، هیچ‌وقت به اندازه المپیکی‌ها اعتراض نکرده‌اند شاید به خاطر همین باشد که درباره‌تان تبعیض قائل می‌شوند؟
من خودم هیچ‌وقت اهل غر زدن نبوده‌ام و نیستم. بقیه بچه‌ها هم همینطور هستند. من وقتی می‌آیم داخل شهرم و مردم به من لطف دارند برایم یک دنیا می‌ارزد. وقتی بچه‌محل‌ها و هم‌شهری‌هایم و به من تبریک می‌گویند و می‌گویند مردم را شاد کرده‌ام دیگر چه چیزی می‌خواهم. من دلم از تبعیض‌ها و بی‌معرفتی‌ها می‌گیرد اما همیشه می‌گویم عیبی ندارد.
* این تبعیض‌ها کارتان را هم سخت‌تر می‌کند؟
حتما. بالاخره تمرین کردن و ورزش کردن و مسابقه دادن امکانات و چیزهایی می‌خواهد که اگر فراهم نباشند نمی‌شود کار کرد. کار کردن سخت می‌شود. البته ما که کارمان را می‌کنیم. دعای مردم که پشت سرمان است سختی‌ها آسان می‌شود.
* انگار همین اخلاق شماست که خیال مسئولان را راحت کرده است. فکر می‌کنند چیزی کم نیست؟
آنها هم خودشان می‌دانند که چقدر کمبود و مشکل داریم. خودشان می‌دانند یک ورزشکار پار المپیکی چه مشکلاتی برای تمرین و زندگی دارد. اگر می‌خواهند یک نفر قهرمان جهان شود باید مشکلاتش را حل کنند. اگر می‌دانند و توجه نمی‌کنند از بی‌معرفتی آنهاست و ما هم با آدم بی‌معرفت کاری نداریم. مردم خودشان می‌دانند.
* پاداش‌ها پار المپیک را داده‌اند؟
یک بخشی مانده که نداده‌اند.
* برای این مسابقات پاداشی می‌دهند؟
خدا شاهد است که ما هیچ‌وقت دنبال پاداش نبوده‌ایم. بچه‌ها حقی دارند که می‌خواهند. حق کسی را هم نمی‌شود خورد.
* قهرمان و رکورد دار وزنه‌برداری جهان و پار المپیک چقدر حقوق می‌گیرد؟
نهصد هزار تومان.
* این عدد برای المپیکی‌ها چقدر است؟
فکر می‌کنم حدود دو میلیون تومان.
* اینکه خیلی تبعیض آمیز است؟
من حدود دو میلیون تومان در ماه هزینه دارم. رفت و آمد برایم خیلی سخت است و سالن تمرین هم از خانه خیلی دور است. یک نفر می‌خواهد قهرمان جهان و پار المپیک شود هزینه دارد و باید هزار جور تغذیه و تمرین داشته باشد. بازهم خدا را شکر.
* هیچ‌وقت با مسئولین مستقیم در اینباره صحبت کرده‌اید؟
نه هیچ‌وقت هم نمی‌کنیم. من هیچ‌وقت نمی‌روم بگویم پول. آن‌وقت می‌گویند سیامند یک قهرمانی آورد دنبال پول افتاد. من هیچ‌وقت حرف پول نزده‌ام و الان هم نمی‌زنم. شما پرسیدی من گفتم.
* به هرحال این حق شماست؟
گفتم که، حق کسی را نمی‌شود خورد. البته ما هم درباره حقمان صحبت می‌کنیم اما اینطور هم نیست که هی پول پول کنیم. زشت است.
* از مسئولین جدیده کمیته و وزارتخانه کسی را دیده‌اید؟
هنوز نه.
* از وقتی از مسابقات جهانی برگشتید از مسئولان کسی تبریک گفته است؟
بله از فدراسیون که همه لطف کردند و تماس گرفتند. از آقایان هیات هم زنگ زدند و تبریک گفتند. دستشان درد نکند.
* سیامند رحمان تا چه زمانی می‌تواند قهرمان جهان بماند؟
تا هرزمانی که توکلش را حفظ کند، خوب تمرین کند و خدا بخواهد. گفتم که رقبا هم بیکار نیستند. همین الان در اردوی خودمان بچه‌های زیادی هستند که اگر یک روز تنبلی کنی مچت را می‌خوابانند.
* در مسابقات ترکیه سه بار رکورد جهان را شکستید. این رکورد تا کجا بهتر می‌شود؟
رکوردی که زدم 285.5 کیلوگرم است. در تمرینات 300 کیلو هم می‌زنم. به برنامه‌ریزی کادرفنی و خواست خدا مربوط می‌شود.
* از پرسپولیس چه خبر؟
آن ماجرا که تمام شد. نمی‌خواهم درباره آن موضوع صحبت کنم چون گذشته است.
* برنامه آینده‌ات چیست؟
فعلا باید کمی استراحت کنم. بعد دوباره بر می‌گردم سر تمرین. این مسابقات نشان داد که باید بیشتر تلاش کنم. خدا را شکر همه بچه‌ها در این مسابقات عالی بودند اما همه باید صد برابر بیشتر تلاش کنیم تا بتوانیم پرچم ایران را در جهان بالا نگه‌داریم. مردم از ما انتظار دارند. دعایمان کنند.
* به نظر می‌رسد قهرمان جهان شدن و شکستن رکورد برای سیامند رحمان عادی و تکراری شده است؟
خدا را شکر می‌کنم که یک‌بار دیگر توانستم پرچم مقدس کشورم را در جهان بالا ببرم و دل مردم کشورم را شاد کنم. من و کادر فنی تلاشمان را می‌کنیم، دعای خیر مردم هم پشت سرمان است و دیگر بعد از آن هرچیزی که خدا بخواهد اتفاق می‌افتد. ما اگر ذره‌ای از تلاشمان را کم کنیم، نمی‌توانیم قهرمان شویم. رقبای ما هم که بیکار نیستند و تلاش می‌کنند.
* در این مسابقات رقیبت منصور پورمیرزایی بود. او را چطور دیدی؟
منصور یکی از بهترین‌های دنیاست و رقابت با او خیلی سخت است. در اردوها با هم مثل برادریم اما در مسابقات هرکس می‌خواهد قهرمان شود. البته در نهایت چیزی که مهم است این است که پرچم ایران بالاترین پرچم بالا برود که خدا را شکر اینبار هم این اتفاق افتاد.
* سیامند مدت‌هاست که نفر اول جهان و المپیک است. این تداوم موفقیت‌ها چطور به دست می‌آید؟
تمرین و توکل به خدا. من هربار که خدا می‌خواهد و موفقیتی به دست می‌آورم تلاشم را چندین برابر می‌کنم. کادر فنی هم تمرینات را بیشتر و به روز می‌کند. همیشه از خدا خواسته‌ام که من و پرچم کشورم را سرافراز کند.
* انگار اولین رقیب شما محدودیت‌هایی است که دارید؟
بله اما یاد گرفته‌ام به این محدودیت‌ها فکر نکنم. هر اتفاقی که می‌افتد خواست خدا بوده و خدا صلاح ما را بهتر از خودمان می‌داند.
* با این محدودیت‌ها و مشکلات چطور کنار می‌آیید؟
یاد گرفته‌ام که زندگی را همانطور که هست قبول کنم. وقتی خدا اینطور خواسته من هم همینطور می‌خواهم. این محدودیت‌ها هم امتحان خداست؛ می‌خواهد ببیند سیامند تا کجا قوی می‌ماند. خدا کند بتوانم همیشه ایمانم و توکلم را حفظ کنم. ورزش و وزنه زدن یک بخشی از زندگی است.
* مثل همیشه روحیه فوق‌العاده‌ای داری. چطور می‌شود این روحیه را داشت؟
من همیشه خدا را در نظر دارم. همیشه به این فکر می‌کنم چیزی که خدا صلاح دانسته حتما صلاح است. من اگر بنشینم یک گوشه و بخواهم غصه بخورم به جز اینکه عمرم را هدر داده‌ام چیزی برایم ندارد. با هر شرایطی می‌شود زندگی کرد و خدا را شکر که می‌توانم زندگی کنم. اگر خدا مقدر کرده که من یک نعمت را نداشته باشم، در عوض چیزهای دیگری به من داده که می‌توانم از آنها استفاده کنم.
* به نظر می‌رسد ورزش کردن و حضور مداوم در مسابقات ورزشی هم در ایجاد این روحیه موثر بوده است؟.
بله قطعا. آدم وقتی ورزش می‌کند حالش بهتر می‌شود. از تنبلی دور می‌شود. همین انگیزه ورزش کردن است که به آدم انگیزه زندگی می‌دهد. ورزش کردن توجه آدم به خدا را هم بیشتر می‌کند.
* همیشه این انتقاد به مسئولین وارد است که توجه کمی به پار المپیک می‌کنند. بعد از این قهرمانی‌ها این توجهات بیشتر شده است؟
نه. واقعا بی‌انصافی است که بین ما و المپیکی‌ها فرق گذاشته می‌شود. مگر آن پرچمی که ما بالا می‌بریم با آنها فرق می‌کند؟ مردم همانقدر که از قهرمانی بچه‌های المپیکی خوشحال می‌شوند از قهرمانی‌های بچه‌های ما هم خوشحال می‌شوند.
* ورزشکارهای پارالمپیکی با وجود این کم‌توجهی‌ها، هیچ‌وقت به اندازه المپیکی‌ها اعتراض نکرده‌اند شاید به خاطر همین باشد که درباره‌تان تبعیض قائل می‌شوند؟
من خودم هیچ‌وقت اهل غر زدن نبوده‌ام و نیستم. بقیه بچه‌ها هم همینطور هستند. من وقتی می‌آیم داخل شهرم و مردم به من لطف دارند برایم یک دنیا می‌ارزد. وقتی بچه‌محل‌ها و هم‌شهری‌هایم و به من تبریک می‌گویند و می‌گویند مردم را شاد کرده‌ام دیگر چه چیزی می‌خواهم. من دلم از تبعیض‌ها و بی‌معرفتی‌ها می‌گیرد اما همیشه می‌گویم عیبی ندارد.
* این تبعیض‌ها کارتان را هم سخت‌تر می‌کند؟
حتما. بالاخره تمرین کردن و ورزش کردن و مسابقه دادن امکانات و چیزهایی می‌خواهد که اگر فراهم نباشند نمی‌شود کار کرد. کار کردن سخت می‌شود. البته ما که کارمان را می‌کنیم. دعای مردم که پشت سرمان است سختی‌ها آسان می‌شود.
* انگار همین اخلاق شماست که خیال مسئولان را راحت کرده است. فکر می‌کنند چیزی کم نیست؟
آنها هم خودشان می‌دانند که چقدر کمبود و مشکل داریم. خودشان می‌دانند یک ورزشکار پار المپیکی چه مشکلاتی برای تمرین و زندگی دارد. اگر می‌خواهند یک نفر قهرمان جهان شود باید مشکلاتش را حل کنند. اگر می‌دانند و توجه نمی‌کنند از بی‌معرفتی آنهاست و ما هم با آدم بی‌معرفت کاری نداریم. مردم خودشان می‌دانند.
* پاداش‌ها پار المپیک را داده‌اند؟
یک بخشی مانده که نداده‌اند.
* برای این مسابقات پاداشی می‌دهند؟
خدا شاهد است که ما هیچ‌وقت دنبال پاداش نبوده‌ایم. بچه‌ها حقی دارند که می‌خواهند. حق کسی را هم نمی‌شود خورد.
* قهرمان و رکورد دار وزنه‌برداری جهان و پار المپیک چقدر حقوق می‌گیرد؟
نهصد هزار تومان.
* این عدد برای المپیکی‌ها چقدر است؟
فکر می‌کنم حدود دو میلیون تومان.
* اینکه خیلی تبعیض آمیز است؟
من حدود دو میلیون تومان در ماه هزینه دارم. رفت و آمد برایم خیلی سخت است و سالن تمرین هم از خانه خیلی دور است. یک نفر می‌خواهد قهرمان جهان و پار المپیک شود هزینه دارد و باید هزار جور تغذیه و تمرین داشته باشد. بازهم خدا را شکر.
* هیچ‌وقت با مسئولین مستقیم در اینباره صحبت کرده‌اید؟
نه هیچ‌وقت هم نمی‌کنیم. من هیچ‌وقت نمی‌روم بگویم پول. آن‌وقت می‌گویند سیامند یک قهرمانی آورد دنبال پول افتاد. من هیچ‌وقت حرف پول نزده‌ام و الان هم نمی‌زنم. شما پرسیدی من گفتم.
* به هرحال این حق شماست؟
گفتم که، حق کسی را نمی‌شود خورد. البته ما هم درباره حقمان صحبت می‌کنیم اما اینطور هم نیست که هی پول پول کنیم. زشت است.
* از مسئولین جدیده کمیته و وزارتخانه کسی را دیده‌اید؟
هنوز نه.
* از وقتی از مسابقات جهانی برگشتید از مسئولان کسی تبریک گفته است؟
بله از فدراسیون که همه لطف کردند و تماس گرفتند. از آقایان هیات هم زنگ زدند و تبریک گفتند. دستشان درد نکند.
* سیامند رحمان تا چه زمانی می‌تواند قهرمان جهان بماند؟
تا هرزمانی که توکلش را حفظ کند، خوب تمرین کند و خدا بخواهد. گفتم که رقبا هم بیکار نیستند. همین الان در اردوی خودمان بچه‌های زیادی هستند که اگر یک روز تنبلی کنی مچت را می‌خوابانند.
* در مسابقات ترکیه سه بار رکورد جهان را شکستید. این رکورد تا کجا بهتر می‌شود؟
رکوردی که زدم 285.5 کیلوگرم است. در تمرینات 300 کیلو هم می‌زنم. به برنامه‌ریزی کادرفنی و خواست خدا مربوط می‌شود.
* از پرسپولیس چه خبر؟
آن ماجرا که تمام شد. نمی‌خواهم درباره آن موضوع صحبت کنم چون گذشته است.
* برنامه آینده‌ات چیست؟
فعلا باید کمی استراحت کنم. بعد دوباره بر می‌گردم سر تمرین. این مسابقات نشان داد که باید بیشتر تلاش کنم. خدا را شکر همه بچه‌ها در این مسابقات عالی بودند اما همه باید صد برابر بیشتر تلاش کنیم تا بتوانیم پرچم ایران را در جهان بالا نگه‌داریم. مردم از ما انتظار دارند. دعایمان کنند.