گروه تاریخ مشرق- حَرَم‌سَرا، مکانی در قصر بود که زنان و کنیزهای شاه، سلطان یا خلیفه در آن زندگی می‌کردند. حرمسرا در دربار پادشاهان ایران از دوران هخامنشی تا پایان دوره قاجار کمابیش متداول بوده است.
حرمسرای شاهی عهد قاجار را دیوارهای بلند و محکمی تشکیل می‌داد که در مرکز آن حیاط بزرگی قرار داشت و دور تا دور آن را اتاق‌هایی جدا و مستقل، همراه با حیاط‌‌خلوت‌ها احاطه کرده بود. در این محیط، زنان و کنیزان شاه همراه با خدمه و میهمانان گوناگون، زندگی می‌کردند و از ثروت و تجمل بسیاری نیز بهره‌مند بودند.
در زمان ناصرالدین شاه، به دلیل افزایش زنان او، حرمسرای قاجار، می‌بایست تجدید بنا می‌شد. به همین جهت بر روی خرابه‌های بنای قدیم که دارای ارزش تاریخی بسیاری بود، اندرونی جدیدی با وسعت بسیار ساخته شد.