"آرون هرت" از مرکز تحقیقات آنفلوانزای سازمان بهداشت جهانی در ملبورن استرالیا گفت: این مطالعه سووالات بی پاسخ زیادی مطرح کرده است. از جمله این سووالات آن است که چگونه ویروس آنفلوانزای پرندگان به قاره منزوی و دور افتاده قطب جنوب رسیده و چگونه سال ها دوام می آورد.

تحقیقات پیشین بر روی پنگوئن های قطب جنوبی نشان داده بود که چندین گونه از این پرندگان گاهی اوقات در خون خود آنتی بادی دارند. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی و در واکنش به عفونت تولید می شوند.

اما پیش از این هرگز هیچ کس، ویروس را در درون آنها شناسایی نکرده بود. هرت و همکارانش 301 عدد از پنگوئن های Adélie را معاینه کرده و از 270 مورد نیز خون گرفتند. هشت مورد ، ویروس آنفلوانزا را نشان دادند. محققان موفق شدند چهار ویروس را در آزمایشگاه کشت دهند و دریافتند تمامی آنها از سویه H11N2 از آنفلوانزای پرندگان هستند.

نکته جالب این است که سویه H11N2 شبیه هیچ یک از سویه های مشاهده شده در دیگر بخش های کره زمین نیست.

از آنجا که آنفلوانزای پرندگان توسط پرندگان مهاجر شیوع می یابد، محققان سویه های این بیماری را بر اساس مهاجرت پرندگان به دو گروه تقسیم می کنند: سویه آمریکای شمالی و سویه اوراسیایی.

اطلاعات اندکی در مورد آنفلوانزای پرندگان در نیمکره جنوبی وجود دارد. از 19 هزار و 784 توالی ژنتیکی آنفلوانزای پرندگان در دسترس، فقط 5.7 درصد آفریقایی، یک درصد استرالیا و اقیانوسیه و 0.1 درصد از آمریکای جنوبی است.

چهار  تکه از ژنوم بررسی شده در آنفلوانزای پنگوئن ها، بسیار شبیه آنفلوانزای پرندگان آمریکای شمالی بین دهه 1960 تا 1980 است. در حالی که بقیه قسمت ها بیشتر به سویه های آمریکای جنوبی شبیه است.

یکی از ژنهای تعیین توالی شده شباهت زیادی به ویروس H3N8 دارد که اسب، سگ و خوک آبی و همچنین پرندگان را مبتلا می کند.

این محققان با بررسی روند تغییرات تکاملی در این ویروس تخمین می زنند این ویروس خودش طی 49 تا 80 سال در قطب جنوب تکامل یافته است.

دانش پژوهان این گمانه زنی را مطرح کرده اند که احتمالا پرندگان مهاجر که به قطب جنوب رفت و آمد داشته اند مانند مرغ های باران بزرگ، مسئول انتقال این ویروس به جمعیت پنگوئن هستند. یک احتمال دیگر انتقال این ویروس می تواند پستانداران دریایی از جمله خوک آبی باشد.

احتمال دیگر این است که آنفلوانزای پرندگان تابستانها بین پنگوئن ها مسری و زمستان ها در یخ منجمد شده و دوباره در فصل تابستان فعال می شود. نتایج این تحقیقات در نشریه mBio منتشر شده است.