با این خدا زندگی کن، به او ایمان بیاور، قبولش کن، باورش کن، به او تکیه کن. ایشان اخلاقش این‌طوری است که [تو را] تا مرز ناامیدی می‌بَرد، با این خدا زندگی کن، به این خدا ایمان بیاور...
این هنرنمایی‌های خدا را ببینید. ببینید چکار می‌کند! خداوند متعال یک کارهایی می‌کند، که این کارها را سرِ ما هم در می‌آورد. هم نترسید و هم آماده باشید. ببینید خداوند متعال از دلِ چه بحران‌ها و چه تاریکی‌ها و چه مظلومیت‌هایی اسلام ناب را عبور می‌دهد...
حالا با این خدا زندگی کن! با خدای گهوارۀ موسای رود نیل، با خدای یوسف تهِ چاه، با خدای ابراهیمِ در دلِ آتش، با خدای اسماعیل تنهای در مکان لم‌یزرع، با خدای هابیل مقتول و قابیل مسلّط...
همیشه اسلام از همین تنگه‌ها عبور کرده است، از همین باریکی‌ها و در اوج ناامیدی عبور کرده است. روایت داریم که فرج در اوج ناامیدی، می‌رسد.(امام رضا(ع): فَعَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا يَجِيءُ الْفَرَجُ عَلَى الْيَأْس»(كمال الدين/2/645) اصلاً خود فرج حضرت هم همین‌طوری می‌آید. (امام صادق(ع)؛ وَ لَا يَكُونُ الّذي تَمُدُّونَ إليه أعناقكم إلّا بَعدَ إياسٍ؛ غیبت نعمانی/208)
این‌طوری امام زمان(عج) نمی‌آید...
ظاهراً شما آقایان، الان خیلی اوضاع‌تان خوب است! می‌بینم که چهره‌های شما -ماشاءالله- حسابی گُل انداخته است! پس احتمالاً [حضرت] به این سادگی‌ها نمی‌آید! هر موقع ضجه زدی و زمین و آسمان را چنگ زدی و گفتی: «آقا جان! همه‌چیز تمام شد، دیگر پس کِی می‌آیی؟ مثل اینکه اصلاً دیگر نمی‌خواهی بیایی!» آن‌وقت است که آقا می‌آید. ولی الان که از سرِ سیری می‌گوییم: «اوضاع که خوب است، ان‌شاءالله آقا هم بیاید، بهتر بشود!» این‌طوری آقا نمی‌آید. من دارم طبق روایات به شما می‌گویم.
وضعیت منطقه را ببینید تا به لحظه‌های اضطرار برسید
دوستان من، الان اگر سرتان را کمی از محل خودتان بالاتر بگیرید- مثلاً یک جای بلندی بایستید و بتوانید منطقه را ببینید- الان اگر کل خاور میانه را ببینید، [متوجه می‌شوید] که الان همان لحظه‌های اضطرار است. فلوجه را ببینید، لاذقیه را ببینید، طرابلس را ببینید، ضاحیه را ببینید، بحرین را ببینید، اگر واقعاً اینها را ببینید، فردا صبح ضجه می‌زنی و می‌گویی: «یابن الحسن! پس دیگر کِی؟ پس دیگر کِی؟»
بحران هست، بحران‌های خیلی سخت. اگر بپذیری سخت است، دیگر سخت‌تر نمی‌شود، ولی اگر نپذیری که سخت است، سخت‌تر می‌شود! سخت است ولی ناامید نباش. [خواهی دید که] از دل همین سختی‌ها چه چیزهایی در خواهد آمد و خدا چکار خواهد کرد!
غریب‌‌ترین نقطه‌ها آغاز بزرگترین تحولات بوده است/ یک خبری هست! یک کسی دارد می‌آید...
سوریه دیگر تقریباً با خاک یکسان شده است. ولی [در همین سوریه] چنان سربازهایی دارد برای امام زمان(ع) درست می‌شود که آدم واقعاً می‌ماند حسرت این‌همه ظلم و جور را بخورد یا آن شکوفایی را؟ یک خبری هست!
از اول تا حالا، غریب‌‌ترین نقطه‌ها آغاز بزرگترین تحولات بوده است. سخت‌ترین شرایط بر این اسلام گذشته است و [همان شرایط سخت] آغاز بزرگترین تحولات بوده است، [حالا حساب کنید] الان چه خواهد شد؟ بیست میلیون نفر در اربعین، با پای پیاده دور کربلای اباعبدالله الحسین(ع) جمع می‌شوند، این قدرت تا حالا نبوده است، یک خبری هست، یک خبری هست! یک کسی دارد می‌آید. باور کن! آماده‌ای؟!
یک عراقی در موکب می‌گفت: اصلاً دست خودمان نیست که می‌آییم و برای پذیرایی از زائرین اربعین پول خرج می‌کنیم. یک کسی این را در دل ما می‌اندازد که بیاییم و در این راه، پول خرج کنیم. به حدّی که همۀ هستی خودمان را می‌دهیم، در حالی که ما قبلاً این‌طوری نبودیم.
این قضایا اصلاً عادی نیست. واقعاً چه شده است؟ از این تاریخِ گذشته، که خداوند از هیچ‌چیز، همه‌چیز درست کرده است، از این شرایط که همه‌چیز هست، خدا می‌خواهد چی درست کند؟! از این زاویه هم نگاه کنید! خبری هست! این قدرت اَلَکی جمع نمی‌شود.
حتی اگر تمام بودجۀ سی سال جمهوری اسلامی را هم جمع می‌کردیم، نمی‌توانستیم این فضا را در منطقه ایجاد کنیم، اصلاً دست ما نیست، ما نیستیم که این فضا را درست کرده‌ایم، مثل اینکه کار از دست همه در رفته است! من نمی‌خواهم فقط تو را بترسانم. خیلی سرعت تحولات بالا رفته است. خیلی قدرت اسلام زیاد شده است، اصلاً این شرایط دست کسی نیست، از دست ما خارج است. یک خبری هست...