جدای از انکه آیا برابر این وقت و سرمایه دستاوردی بدست آوردیم یا نه، باید بگوئیم که آیا این همه هزینه‌ای که صرف فوتبال و فوتبالیست‌ها شد (که شخص منصفی فقط مخارج دولتی که صرفا د ررشته ورزشی فوتبال هزینه می‌شود را محاسبه کند، به این نتیجه می‌رسد که سرجمع هزینه‌ها بیش از مجموعه هزینه‌های رشته های دیگر است) و هزینه مربی‌های خارجی و بازی‌های و سفرهای تدارکاتی جدا باید حساب شود.
به نظر نویسنده نه تنها جمهوری اسلامی در این بازی‌ها هیچ دستاوردی نداشته، بلکه بازهم با نمایش ضعیف ملی پوشان و کسب تنها یک امتیاز و مکان بیست و هشتم درمیان 32 تیم شرکت کننده، شکستی دیگر به معنای واقعی برای تیم ملی کشور ما به ارمغان آمد، شکستی که سعی کردند به آن طعم خوش پیروزی بدهند، آیا به واقع ما در جام‌جهانی فوتبال، موفقیت خاصی کسب کردیم؟
آیا می‌توان بعد ازکسب تساوی برابر نیجریه تیمی که در رده بندی فیفا یک رتبه از ایران هم پائین‌تر بود، اینقدر خوشحال بود؟ آیا باخت برابر آرژانتین (هرچند نسبت به بازی قبل تیم ملی بهتر بود) خوشحال کننده است؟و آیا شکست تلخ برابر بوسنی آن هم در اولین حضورش نا امیدکننده نیست؟
غروری که از معنی شدن عبارت " ما می‌توانیم" توسط بچه‌های والیبال در یکماه اخیر کسب شد.