وی افزود: با جاری شدن صیغه عقد اخوت در میان رزمندگان شاهد رقم خوردن صحنه‌های خاصی بودیم که به عنوان مثال می‌توان به این اشاره کرد یک رزمنده 70 ساله یک نوجوان 15 ساله را برادر خطاب می‌کرد.
وی افزود: البته این تنها شکل ظاهری قضیه بود و در باطن امر نیز این دو نفر همانند یک برادر با یکدیگر رفتار می‌کردند به طوری که این پیرمرد یک شب در جبهه، کفش تمامی رزمندگان را واکس زد و عنوان می کرد که این کار، کمترین خدمت است که می تواند به برادرن خود بکند.
اقتداری در ادامه در خصوص پیامدهای این عهد و اخوت گفت: وقتی همچنین فضایی در جبهه به وجود می آمد ، "از خودگذشتگی" و "فداکاری" در جبهه ها به اوج خود می رسید که همین مسئله موجب بروز موفقیت‌هایی در عملیات های مختلف می شد.
وی تصریح کرد: سبقت گرفتن برای رفتن روی مین، ثمره همین عقد اخوت بود به طوری که هیچ کس دوست نداشت زنده بماند در حالی که برادر همرزمش به شهادت رسیده باشد.
وی گفت: متاسفانه برخی مواقع شاهدیم که در فیلم های سینمایی در خصوص صحنه هایی که پاکسازی مناطق مین گذاری شده را توسط زرزمندگان به تصویر می کشد اشتیاهاتی رخ می دهد که برای مخاطب چنین تلقی میشود که رزمندگان با اکراه برای فداکاری و پاکسازی منطقه مین گذاری شده اقدام می کنند این در حالی است که برخی مواقع رزمندگان در این خصوص با یکدیگر جر و بحث هم می کردند که کدامشان سریعتر برای پاکسازی اقدام کنند .
این جانباز در پایان گفت: به اعتقاد بنده فرهنگ جامع دفاع مقدس هنوز که هنوز اس تبه طور کامل در آثار هنری نمایان نشده است و امیدوارم مسئولان مربوطه در این راستا اقدامات لازم را کنند.