به گزارش مشرق، اين سايت دولتي با اشاره به اينکه عمو نوروزها با دايره زدن و خواندن و رقصيدن، مردم را سرگرم مي کنند و باعث خنده و شادي مي شوند، آورده است: بي گمان کساني را که در روزهاي نخست فروردين با لباس هاي قرمز رنگ و صورت سياه شده در کوچه و گذر و خيابان مي بينيم که با دايره زدن و خواندن و رقصيدن مردم را سرگرم مي کنند و پولي مي گيرند بازمانده شوخي ها و سرگرمي هاي انتخاب مير نوروزي و حاکم پنج روزه است که تنها در روزهاي جشن نوروزي ديده مي شوند و آنان در شعرهاي خود مي گويند: حاجي فيروزه! عيد نوروزه! سالي چند روزه!
اين گزارش مي افزايد: ابوريحان از مردي بي ريش ياد مي کند که با جامه و آرايشي شگفت انگيز و خنده آور در نخستين روز بهار مردم را سرگرم مي کرد و چيزي مي گرفت و هم اوست که حافظ به عنوان ميرنوروزي دوران حکومتش را بيش از پنج روز نمي داند.
سخن در پرده مي گويم چو گل از غنچه بيرون آي
که بيش از پنج روزي نيست حکم مير نوروزي
بر اساس اين گزارش، در قديم که سرگرمي ها و امکانات شادي بخش اندک و محدود بود در دوره نوروزي، فردي که به او مير نوروز مي گفتند جامه‌اي رنگين بر تن مي کرد، سوار چهارپايي مي شد، کيسه و کوله اي برمي گرفت و در کوچه و بازار به راه مي افتاد و با صداي رسا سخنان خنده آور و شادي آفرين مي گفت و موجب سرگرمي مردم مي شد. در هر خانه اي مي ايستاد و چيزي دريافت مي کرد و هر آنچه بود ، نقل و آجيل و شيريني در کيسه خود مي ريخت و مي گفت و مي خنديد و مي خندانيد و دل ها را شاد مي کرد.
سايت جشن جهاني نوروز مي افزايد: شايد پديده عمونوروز که به ويژه در چند دهه پيش در ايران معمول بود شکلي ديگر از همان مير نوروز بوده باشد. عمونوروز نيز با کلاه و جامه اي رنگين و دايره‌اي زنگي اما با رويي سياه شده از زغال يا رنگ در کوچه و خيابان به راه مي افتاد و اشعار کوتاه خنده‌آور مي خواند و سعي مي کرد تا دل مردم شاد کند و خود نيز چيزي بستاند و شاد شود.
اين سايت دولتي در پايان تأکيد کرده است، در حال حاضر اين رسم تا حد زيادي منسوخ شده و کمتر مورد توجه قرار دارد اما نواختن ساز و دهل در آغاز نوروز در کوچه‌ها و محله‌هاي قديمي هنوز هرچند کم، اما متداول است.