گروه جهاد و مقاومت مشرق - «ابو زینب» فیلم نجیبی است، فراتر از نقد و یادداشت‌هایی که معمولا برای فیلم‌ها می‌نویسیم. فیلمی واقعی در بستری کاملا رئال که حس و حال کارگردان و تهیه‌کننده و سایر عواملش را به خوبی به تماشاگر، منتقل می‌کند.
شاید بهتر باشد با علی غفاری، کارگردان و مرتضی شعبانی، تهیه کننده این فیلم چند جمله‌ای خودمانی صحبت کنیم.
شاید بهتر باشد با علی غفاری، کارگردان و مرتضی شعبانی، تهیه کننده این فیلم چند جمله‌ای خودمانی صحبت کنیم.
آقای غفاری!
چقدر خوب که لوکیشن اصلی اتفاق فیلم در لبنان را برای فیلمبرداری انتخاب کردی و از تهدید اسرائیلی‌ها نترسیدی.
چقدر خوب که فیلم را در جشنواره به صورت زبان اصلی و با زیرنویس پخش کردی تا لهجه زیبا و دلنشین لبنانی، حس کار را بهتر به ما منتقل کند.
چه خوب که از بازیگران و عوامل لبنانی، بهترین و بیشترین استفاده را کردی تا هزینه‌ها را کم کنی و حس فیلمت را راحت‌تر القا کنی.
آقای کارگردان!
دمت گرم که به فکر نظر منتقدان مقوایی سینمای ایران نبودی و صدای سید حسن نصرالله را با جسارت بر روی تصویر کرین جاده‌ای بی انتها گذاشتی تا واقعی بودن فیلمت را بیش از پیش به مخاطب بفهمانی.
راستی موسیقی فیلمت چقدر روی کار نشسته... چه استفاده به جایی از آن سرود حزب الله کردی و چه حس غروری را به ما دادی. همان غرور مقدسی که در بسیاری از فیلم‌های امسال جشنواره به لجن کشیده شد!
آقای فیلم‌ساز!
چقدر خوب از «کارمن لبس» این بازیگر زن مسیحی و لبنانی بازی گرفتی و حس زیبای یک مادر لبنانی را از بازی اش خارج کردی. باسم مغنیه، عمار شلق، یوسف حداد، اغوب دوجرجیان و بقیه بازیگران را هم خوب هدایت کرده بودی تا فیلمت باورپذیر باشد.
شاید اگر کمی از تصاویر هلی شاتت از ماشین ابو زینب در جاده کمتر شود، ضرب‌آهنگ کار را تندتر کند. درست است که تصاویر خوبی از کار درآمده اما حجمش زیاد به نظر می‌رسد.
دستت درست که درگیر مشهورات فیلمنامه‌نویسی نشدی و حرفت را به خاطر جذابیت، الکن نکردی.
علی آقا!
چقدر خوب توانسته بودی بدون آب و رنگ و چشم و ابرو، کاری کنی که بازیگران فیلمت را این همه دوست داشته باشیم. حتی آن لبنانی خائن را که به خوبی خباثت صهیونیست‌ها را نشان داد و وقتی به مغزش شلیک شد، به زیبایی به درک رفت!
آقای مرتضی شعبانی!
خدا قوت... چه فیلم آبرومندانه‌ای تهیه کردی. البته باز هم شاید کسانی باشند که زیرآبت را بزنند و پشت سر فیلم صفحه بگذارند اما مهم این است که کار سخت تهیه یک فیلم را در خط مقدم نبرد با صهیونیست، انجام دادی.
رفیق سید مرتضی!
هر چقدر هم که برای این فیلم هزینه کرده باشی می‌ارزد اما مطمئنیم که اهل اسراف و ریخت و پاش نیستی. می‌دانیم که از همه توانت برای کم شدن هزینه‌ها، استفاده کردی.
خدا خیرت بدهد که یک فیلم درست و درمان ساختی تا ما هم بعد از سال‌ها، حس و حال یک خانواده لبنانی زیر آتش و ظلم را درک کنیم.
آقای شعبانی!
چه خوب که فیلم‌تان در جشنواره پذیرفته نشد. اصلا اگر تکلیف شما به گسترش فرهنگ مقاومت نبود، همین شرکت در بخش خارج از مسابقه هم، لطف تو به مدیران نالایق این رویداد به فنا رفته سینمای ایران بود.
کاش از امروز برای اکران هر چه بیشتر «ابو زینب» در کل جهان اقدام کنی و حتی با روش‌های چریکی آن را در آمریکا و فلسطین اشغالی نمایش بدهی.
آقا مرتضی!
ثواب گریه خانواده شهدا، چراغ راهت. خدا شهیدت کند. دست ما را هم بگیر...
چقدر خوب که لوکیشن اصلی اتفاق فیلم در لبنان را برای فیلمبرداری انتخاب کردی و از تهدید اسرائیلی‌ها نترسیدی.
چقدر خوب که فیلم را در جشنواره به صورت زبان اصلی و با زیرنویس پخش کردی تا لهجه زیبا و دلنشین لبنانی، حس کار را بهتر به ما منتقل کند.
چه خوب که از بازیگران و عوامل لبنانی، بهترین و بیشترین استفاده را کردی تا هزینه‌ها را کم کنی و حس فیلمت را راحت‌تر القا کنی.
آقای کارگردان!
دمت گرم که به فکر نظر منتقدان مقوایی سینمای ایران نبودی و صدای سید حسن نصرالله را با جسارت بر روی تصویر کرین جاده‌ای بی انتها گذاشتی تا واقعی بودن فیلمت را بیش از پیش به مخاطب بفهمانی.
راستی موسیقی فیلمت چقدر روی کار نشسته... چه استفاده به جایی از آن سرود حزب الله کردی و چه حس غروری را به ما دادی. همان غرور مقدسی که در بسیاری از فیلم‌های امسال جشنواره به لجن کشیده شد!
آقای فیلم‌ساز!
چقدر خوب از «کارمن لبس» این بازیگر زن مسیحی و لبنانی بازی گرفتی و حس زیبای یک مادر لبنانی را از بازی اش خارج کردی. باسم مغنیه، عمار شلق، یوسف حداد، اغوب دوجرجیان و بقیه بازیگران را هم خوب هدایت کرده بودی تا فیلمت باورپذیر باشد.
شاید اگر کمی از تصاویر هلی شاتت از ماشین ابو زینب در جاده کمتر شود، ضرب‌آهنگ کار را تندتر کند. درست است که تصاویر خوبی از کار درآمده اما حجمش زیاد به نظر می‌رسد.
دستت درست که درگیر مشهورات فیلمنامه‌نویسی نشدی و حرفت را به خاطر جذابیت، الکن نکردی.
علی آقا!
چقدر خوب توانسته بودی بدون آب و رنگ و چشم و ابرو، کاری کنی که بازیگران فیلمت را این همه دوست داشته باشیم. حتی آن لبنانی خائن را که به خوبی خباثت صهیونیست‌ها را نشان داد و وقتی به مغزش شلیک شد، به زیبایی به درک رفت!
آقای مرتضی شعبانی!
خدا قوت... چه فیلم آبرومندانه‌ای تهیه کردی. البته باز هم شاید کسانی باشند که زیرآبت را بزنند و پشت سر فیلم صفحه بگذارند اما مهم این است که کار سخت تهیه یک فیلم را در خط مقدم نبرد با صهیونیست، انجام دادی.
رفیق سید مرتضی!
هر چقدر هم که برای این فیلم هزینه کرده باشی می‌ارزد اما مطمئنیم که اهل اسراف و ریخت و پاش نیستی. می‌دانیم که از همه توانت برای کم شدن هزینه‌ها، استفاده کردی.
خدا خیرت بدهد که یک فیلم درست و درمان ساختی تا ما هم بعد از سال‌ها، حس و حال یک خانواده لبنانی زیر آتش و ظلم را درک کنیم.
آقای شعبانی!
چه خوب که فیلم‌تان در جشنواره پذیرفته نشد. اصلا اگر تکلیف شما به گسترش فرهنگ مقاومت نبود، همین شرکت در بخش خارج از مسابقه هم، لطف تو به مدیران نالایق این رویداد به فنا رفته سینمای ایران بود.
کاش از امروز برای اکران هر چه بیشتر «ابو زینب» در کل جهان اقدام کنی و حتی با روش‌های چریکی آن را در آمریکا و فلسطین اشغالی نمایش بدهی.
آقا مرتضی!
ثواب گریه خانواده شهدا، چراغ راهت. خدا شهیدت کند. دست ما را هم بگیر...