به گزارش مشرق، حالا دیگر 175 برای ملت ما یک عدد عادی نیست؛175 عددی است که پیامبران عزت، همان شهدای غواص خط شکنی که در عملیات کربلای 4 با دست‌های بسته اما چشمانی باز و بیدار زنده به گور شدند، به آن هویت بخشیدند و حالا در حافظه تاریخی مردم کشورمان جاودان خواهند شد.
حالا دیگر 175 برای ملت ما یک عدد عادی نیست؛175 عددی است که پیامبران عزت، همان شهدای غواص خط شکنی که در عملیات کربلای 4 با دست‌های بسته اما چشمانی باز و بیدار زنده به گور شدند، به آن هویت بخشیدند و حالا در حافظه تاریخی مردم کشورمان جاودان خواهند شد. روز گذشته پیکرهای پاک این 175 نفر به همراه پیکر پاک 95 تن دیگر از شهدای گمنام در تهران روی دست هزاران نفر از مردم قدرشناس کشورمان تشییع شد تا وجود نازنین‌شان یک بار دیگر بهانه‌ای شود برای وحدت، همدلی و همزبانی مردمی که هرگز فداکاری شهدای مظلوم 8 سال دفاع مقدس را فراموش نمی‌کنند.
انگار باز هم شهدا در خط مقدم مجاهدت‌های خاموش ایستاده‌اند. این بار و در شرایط سخت تحریم و مذاکرات پیچیده هسته‌ای یک بار دیگر شهدا به دادمان رسیدند و دست‌های بسته 175 شهید غواص که در کنار امواج خروشان اروند تشنه لب جان سپردند، پیام‌های فراوانی از ایستادگی و مجاهدت را برای مردم و مسئولان کشور به همراه آورده است.
این شهدا یک بار دیگر همانند نخ تسبیحی تمامی طیف‌های جامعه را به دور هم جمع کرده‌اند تا عاملی برای برقراری همدلی و همزبانی مردم کشورمان از تمامی طیف‌ها و گروه‌ها باشند.
جان سپردن با دست‌های بسته و چشمان باز
این روزها که گرد و غبار هوا راه ریه‌های مردم جنوب و بخش‌هایی از مرکز را مسدود کرده، شاید بتوانیم لحظه‌ای تصور کنیم وقتی به جای هوا، خاک وارد دهان و بینی‌ات می‌شود چه حسی داری. اما نه زنده زنده جان سپردن زیر خروارها خاک آن هم با دستان بسته را هرگز نمی‌توان تصور کرد. بی‌شک آن لحظه در آسمان و میان فرشته‌ها هم ولوله‌ای برپا شده است.
یک گودال بزرگ که 175 گنج را در دل خود فن کرد و حالا پس از 29 سال این گنج از زیر خاک سر بیرون آورده است. از لحظه‌ای که خبر پیدا شدن پیکر 175 شهید غواصی که با دستان بسته زنده زنده در زیر خاک مدفون شده و جان سپرده‌اند رسانه‌ای شد، انگار داغ هشت سال جنگ نابرابر و دسته‌گل‌هایی که مادران این سرزمین به آب سپردند یک بار دیگر زنده شد. انگار خون تازه‌ای در رگ غیرت‌مان جوشیدن گرفت و گرامیداشت این حماسه جاوید در حرکت‌های خودجوش مردمی آغاز شد. حالا مجاهدت عاشقانه و عارفانه این شهدا دستمایه خلق آثار جاودان هنری و فرهنگی شده و یک یک اعضای جامعه را به یکدیگر پیوند داده است.
اشعار، دلنوشته‌ها، پوسترهای هنری و کلیپ‌های متعددی با الهام از این همه فداکاری خلق شده و علاوه بر حضور گسترده مردم در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی برای گرامیداشت یاد و خاطره شهدای غواص، بسیاری از چهره‌های نام‌آشنای هنری، ورزشی و اجتماعی به پویش مردمی «پیامی آورده‌اند» پیوسته‌اند. هر‌کس از دستان بسته و چشمان بیدار این پرستوهای عاشق یک پیام را دریافته است؛ «می‌شود با دست بسته سربلند بیرون آمد»، «بر موج‌های اروند با دست بسته رفتند تا هیچ‌کس نبندد بر دست‌های ما بند»، « دیر از آب گرفتیم تو را ای ماهی، اما عجیب عذابی که کشیدی تازست»، «جای ماهی کجاست؟ در دریا، پس چرا زیر خاک‌ها بودند»، «ای صید دست بسته به امواج عاشقی، راهت ادامه دارد.»
دریادلانی که هرگز اسیر خاک نمی‌شوند
با این همه همدلی و همزبانی میان مردم در استقبال و بزرگداشت این کبوتران پر بسته، حضور گسترده مردم در تشییع «دریادلانی که هرگز اسیر خاک نمی‌شوند» دور از انتظار نبود. قرار وداع با 270 کبوتر خونین بال ساعت 16 بود اما انگار از صبح شهر آرام و قرار نداشت. از حدود ساعت دو بعد از ظهر جنب و جوش‌های حضور مردم آغاز شد.
از هر طرف که نگاه می‌کردی از تمامی نسل‌های انقلاب با چشمانی خیس و هیجان زده از حماسه‌ای که حالا بعد از 29 سال روایت دیگری از هشت سال دفاع جانانه شیرمردان این سرزمین را آشکار کرد به طرف میدان بهارستان در حرکت بودند.
در این میان اما خانواده شهدا و ایثارگران انگار حال و هوایی دیگر داشتند. در میان جمع که چشم می‌گرداندی به روشنی می‌توانستی مادران منتظر را تشخیص بدهی. پیرزنان قد خمیده‌ای که انگار سال‌های سال دوری، اشک چشمانشان را خشک کرده بود اما عصا‌زنان و امیدوار آمده بودند تا بلکه یوسف گم شده‌شان را در میان 270 شهید گمنامی که دیروز تشییع شدند، پیدا کنند.
بعضی‌هاشان قاب عکسی در آغوش داشتند؛ قابی که آخرین تصویر از عزیزشان را در خاطراتشان جاودانه کرده بود. پلاکاردها و پوسترهایی که در دستان مردم دیده می‌شد هر کدام این حماسه را از نگاهی به نمایش گذاشته بودند، هر چند زیباترین طرح‌ها هم در برابر لحظه‌ای از حماسه جان دادن 175 کبوتر پر‌بسته در میان خاک، سر تعظیم خم می‌کند. انگار همه مردم هر چه در چنته داشتند به میان آورده بودند تا شکوه تشییع بهشتیان را در بهارستان به نمایش بگذارند.
تا آخر ایستاده‌ایم
«نه سازش نه تسلیم، نبرد با امریکا» شعاری بود که جمعیت حاضر در تشییع فریاد می‌کردند. جمع بسیاری از شخصیت‌های فرهنگی، سیاسی و نظامی همراه با خیل عظیم جمعیت در این مراسم حضور داشتند. تشییع شهدا از میدان بهارستان (مقابل در غربی مجلس شورای اسلامی ایران) آغاز شد و سپس با حضور گسترده مردم و مسئولان به خیابان شهید مصطفی خمینی، چهارراه سرچشمه، خیابان امیرکبیر، میدان امام خمینی(ره)، خیابان شهید فیاض‌بخش، خیابان وحدت اسلامی و نهایتاً خیابان بهشت به‌سمت معراج شهدا ادامه داشت. همه آمده بودند تا به یمن قدوم پاک 270 شهید با رهبر و مقتدای‌شان پیمان ببندند که تا آخر ایستاده‌ایم.
منبع : روزنامه جوان
حالا دیگر ۱۷۵ برای ملت ما یک عدد عادی نیست؛ ۱۷۵ عددی است که پیامبران عزت، همان شهدای غواص خط شکنی که در عملیات کربلای ۴ با دست‌های بسته اما چشمانی باز و بیدار زنده به گور شدند، به آن هویت بخشیدند.