«گینس» کار محسن تنابنده فیلمی طنز با بازی او و عطاران است که درآن به شکل عجیبی از صدای خوانندگان زن غربی استفاده شده است. فیلم توقیفی کمال تبریزی هم که چند سال به آن اجازه نمایش داده نمی شد حالا با کمترین اصلاح در ماه مبارک رمضان اجازه نمایش گرفته است.

گروه فرهنگی مشرق-کیوان امجدیان -  امسال با موافقت و توجه نیروی انتظامی سینماهای نمایش دهنده فیلم های ماه مبارک رمضان دو ساعت تا قبل از اذان صبح به کار خود پایان داده تا مخاطبان علاقمند به سینما فرصتی برای انجام فرایض ماه مبارک رمضان داشته باشند. این یعنی سینماها تا دو ساعت قبل از اذان صبح نمایش فیلم خواهند داشت.

سینماهای نمایش دهنده فیلم در ماه مبارک رمضان با تخفیف 25 درصدی  چهار فیلم سینمایی را اکران خواهند کرد.

«یاسین» که اکران خود را از روز چهارشنبه 27 خرداد ماه آغاز کرده است و فیلمی با مضمون دینی است.


«گینس» کار محسن تنابنده فیلمی طنز با بازی او و عطاران است که درآن به شکل عجیبی از صدای خوانندگان زن غربی استفاده شده است. اکران فیلمی اینچنینی در ماه مبارک رمضان بی تناسب است و فقط می تواند نشان دهنده بی تدبیری متولیان سینمایی باشد. یعنی در ماه عبادت و روزه اگر مخاطب به هر دلیلی به سینما برود با فیلمی مواجه خواهد داشت که در آن بی پروا از صدای خوانندگان غربی و ... استفاده شده است. گینس از اواسط همین هفته اکران خواهد شد.




«عصر یخبندان» کار مصطفی کیایی ( کارگردان ضدگلوله و خط ویژه) است.  عصر یخبندان فیلمی خوش ساخت و خانوادگی است که اگرچه نقدهایی در مورد بی پروایی در به تصویر کشیدن بعضی روابط  به آن وارد است اما دیدن آن می تواند خانواده ها را از خطراتی که در کمین است آگاه سازد.


عجیب تر از همه این است که فیلم توقیفی کمال تبریزی که چند سال به آن اجازه نمایش داده نمی شد حالا با کمترین اصلاح اجازه نمایش گرفته است. تا اینجا اصلا به فرض هم قابل اغماض باشد، اکران آن در ماه مبارک رمضان را نمی توان نادیده گرفت. انگار تعمدی در کار است تا به هر وسیله مخالفان و منتقدان وضعیت فرهنگی را تحریک کنند و بعد به آنها انگ چوب لای چرخ گذاشتن و عدم همکاری و ... بزنند. در غیر اینصورت نمایش فیلمی که چند سال غیرمجاز بوده است آن هم در ماه مبارک رمضان چه معنا و مفهومی می تواند داشته باشد؟ فیلم کمال تبریزی با نام «از رییس جمهور پاداش بگیرید» احتمالا در شرایط بی حالی و بی حوصلگی منتقدان و  خستگی آنها از مواجه شدن چندین و چند باره با کارهای پرحاشیه و عجیب  از سوم تیر ماه آغاز می‌شود.



2-  خانه موسیقی و حکایت های عجیب و بامزه

در هفته گذشته جلسه ماهانه خانه موسیقی برگزار شد و بعد از کلی انتقاد و فشار هنرمندان بر هیات مدیره خانه موسیقی در مورد پاسخگو نبودن و شفاف نبودن وضعیت  این خانه و بعد از برگزار نشدن جلسات پاسخگویی به منتقدان، حضرات  ترجیح دادند تا در عوض پاسخگویی به منتقدان با اعلام  دل آزردگی و دلشکستگی و ... فضا را آرام کنند.
محمد سریر رئیس هیأت‌مدیره خانه موسیقی که بعضی او را شخصیت اصلی بازی های اخیر خانه موسیقی می دانند با راهکار انتقاد پذیری تلاش کرد تا منتقدان را آرام کند.او گفت : در هفته‌های اخیر بحث‌ها و نقدهایی مطرح شد که بنده شخصاً نمی‌توانم جز حسن نیّت دوستان نظری درباره آن بدهم. آنها با حسن نیّت نقدها را مطرح می‌کنند و من معتقدم منتقدان هم بخشی از بدنه موسیقی هستند و باید به آنها نیز توجه شود. 


مصطفی کمال پورتراب با انتقاد از وضعیتی که منتقدان برای خانه موسیقی ایجاد کرده اند در تقاضایی عجیب از منتقدان خواست تا پیش آنها بروند و رو در رو تقاضایشان را بگویند. او گفت : اگر کسانی انتقادی به عملکرد خانه موسیقی دارند بیایند و این انتقادات را در همین جا مطرح کنند. حیف است که یک موسیقی‌دان پشت سر یک موسیقی‌دان دیگری صحبت کند. باید بیایند سوالات را در همین جا مطرح کنند و پاسخ بگیرند و اگر هم راه حل مؤثری برای پیشبرد اهداف خانه موسیقی دارند مطرح کنند. 


جالب اینجاست که در ماجراهای اخیر اصلا بحث پشت سرکسی حرف زدن مطرح نبوده است.قضیه این بوده که جماعتی معترض به وضعیت خانه موسیقی وقتی نتوانسته اند از راه معمول خواسته هایشان را محقق ببینند هیچ راه دیگری برای خود ندیده اند جز رسانه ای کردن این نقد.

عجیب تر از همه هم حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی بود که با راهکار اندوهگین بودن، تلاش کرد تا از ماندگار بودن و کنار نرفتن هیات مدیره دفاع کند و از سویی با خرج کردن از موضع گیری های رییس جمهور حرفهایش را با پشتوانه محکمتری بیان کند. او گفت : متأسفانه امروز اتفاقاتی افتاده که من را دل‌آزرده و دلشکسته کرده است. همه ما باید بدانیم کجا قرار گرفته‌ایم و در چه زمان و مقطع تاریخی قرار داریم و به کدام سمت حرکت می‌کنیم. در زمانی که خانه موسیقی در مرکز توجه مردم، هنرمندان و مسئولین قرار گرفته است و برنامه‌های خانه موسیقی درحال به بار نشستن است، دقیقاً در همین زمان عده‌ای با برنامه‌ریزی در مقابل این نهاد قد علم می‌کنند. 



خواننده گروه «قمر» تصریح کرد: هنرمندانی که در اینجا هستند نه به دنبال نان هستند و نه به دنبال نام. اینها شناسنامه‌های هنری این مملکت‌اند. بنابراین ما باید در سایه لطف آنها بیارامیم. ما نباید کسانی را که پیشکسوت هستند را برنجانیم و بگوییم که اینها چرا نمی‌روند.

جالب تر از همه هم مختاباد بوده که گویا احتمالا برای دلجویی از آنها گفت است که بودجه آنجا را بیشتر خواهد کرد. البته او برای آنکه نشان دهد از این ماجرا راضی نیست تشرکی هم زده است که " خانه موسیقی باید حساب و کتاب پس بدهد."



3- رادیو هفت تمام شد
 بالاخره بعد از مدت ها بحث و اختلاف در مورد برنامه "رادیوهفت" مدیران صدا و سیما شجاعانه عذر این برنامه را خواستند و با آغاز ماه مبارک رمضان پرونده این برنامه هم بسته شد. در مدت پنج سال پخش این برنامه چندین بار تلاش شده بود تا با رد شدن از بعضی قواعد میزان مخاطبان افزایش داده شود  که تا مقدار زیادی هم این کار به انجام رسیده بود. مثل ماجرای پاسداشت فلان خواننده درباری و شهره به بهایی گری و ...





4- پایبندی به تفکر استاد لطفی

صدیق تعریف خواننده محجوب و متخصصی است. در عین مردمی بودن آنقدر کم حاشیه و بی سروصداست که خیلی ها نه او را دیده اند و نه بعد از سالها حتی نامش را می شناسند اما صدایش را که می شنوند تازه یادشان می آید که او همان خواننده مجموعه امام علی است که شعر عربی را به زیبایی اجرا کرده بود.




او در مراسم رونمایی از آلبوم موسیقی «عارف شیدا» آخرین اثرش که با حضور جمعی از هنرمندان برگزار شد گفت: آبشخور ذهنی من همان تفکر گروه شیداست که محمدرضا لطفی در سال 1354 آن جریان را به راه انداخت. تفکری که به گذشته پایبند و وفادار است.