به گزارش مشرق، داستان زندگی عجیب یک خانواده در روستایی واقع در عمق جنگلهای میاندورود در حالی تعجب بسیاری از اهالی روستا و برخی از مردم این منطقه را برانگیخته است که وی هنوز هم پس از 37 سال زندگی در کنار مارهای خطرناک، از آن به‌عنوان یک خاطره جالب و البته رویدادی خطرناک در زندگی خود و خانوادهاش یاد میکند.
ماجرا از این قرار است که فردی به نام «بزرگ موسوینیا» از اهالی روستای وارمی در شهرستان میاندورود به‌صورت روزانه و هفتگی مارهایی سمی را در حیاط و منزل روستایی خود مشاهده میکند که این روند با گذشت سالها به یک مساله عادی برای خانواده موسوینیا بدل شده است.
این مرد روستایی در گفتوگو با خبرنگار فارس، با اشاره به ساخت منزل مسکونی خود در این حیاط در سال 1357، گفت: تقریباً از همان سال متوجه حضور غیرعادی مارها در حیاط خود شدم، در صورتی که پیش از آن، این ماجرا نبود.
موسوینیا به ظاهر شدن گروهی مارها در حیاط و ساختمان منزل خود اشاره کرد و ادامه داد: گاهی به‌صورت روزانه این مارها را میبینیم ولی گاهی نیز ممکن است هر سه روز یکبار شاهد حرکت گروهی آنان باشیم، اما تداوم حضور آنها یک مسأله ثابت در تمام این سالها بوده است.
وی تعداد مارهای سمی ظاهرشده در حیاط و منزل روستایی خود را در هر بار مشاهده متفاوت اعلام و اظهار کرد: برخی اوقات تعداد این مارها 3 عدد است اما در برخی از روزها این تعداد به 8 تا 10 عدد نیز رسیده است که نزدیک به هم حرکت میکنند و نوعی حالت تدافعی و حمایتی نسبت به یکدیگر در رفتار آنها مشاهده میشود.
این کشاورز مازندرانی به سبک روستایی و سنتی منزل خود اشاره کرد و با ذکر یک خاطره جالب از ورود مار به داخل منزل، افزود: یک روز در اتاق پذیرایی به همراه خانواده در حال خوردن ناهار بودیم که به‌صورت اتفاقی چشمم به سقف اتاق افتاد، در کمال ناباوری شاهد آویزان شدن یک مار از چوبهای سقف منزل شدم، خانوادهام سراسیمه از منزل خارج شدند و من به‌تنهایی مجبور به مبارزه با این موجود مهاجم و خطرناک شدم که درنهایت به‌سختی توانستم خطر وی را به‌صورت موقتی دفع کنم.
موسوینیا به گردش روزانه مارها در حیاط منزل و استراحت شبانه آنها در مخفیگاه اشاره و بیان کرد: در این سالها تمام اهل خانوادهام و کسانی که به منزل من میآیند، روش رفتار با این حیوانات خطرناک را یاد گرفتهاند، اعضای خانواده من بلافاصله پس از دیدن مارها هیچ اقدامی نمیکنند تا این میهمانهای ناخوانده به گوشهای بخزند و از دیدگان محو شوند.
وی در پایان از تصمیم خود برای تغییر مکان زندگی پس از 37 سال سکونت در این حیاط خبر داد و خاطرنشان کرد: با وجود تنگناهای مالی در حال ساخت یک منزل در نقطهای دیگر به جز این حیاط هستم زیرا زندگی با این حیوانات به‌دلیل افزایش تعداد آنها بسیار سخت شده است و از طرفی تصمیم گرفتهام با هدف بقای حیوانات وحشی و محیط زیست طبیعی خانوادهام را به نقطهای دیگر به دور از مارها ببرم.