گروه فرهنگي مشرق- پس از جشنواره فيلم فجر برنامه هفتگي "هفت" که به صورت ويژه به مسايل سينماي ايران مي پردازد به مرور به فيلم هاي بحث برانگيز سال سينماي ايران پرداخت و همزمان با اکران هر يک از اين فيلم ها کارگردان فيلم را به برنامه دعوت کرد که در آن برنامه، علاوه بر نقد فيلم، گزارش هاي مردمي درباره فيلم و آمار ثبت شده به نمايش در مي آيد. در هر قسمت هم کارگردان فرصت کافي براي پاسخ گويي به نقد ها و دفاع از اثرش دارد و هم براي منتقد برنامه زمان براي به ميان آوردن نکاتي درباره فيلم اختصاص داده مي شود.
با اين وصف عدم حضور عوامل يک فيلم در زمان اکرانش و حتي بعد از اوج اکران در اين برنامه در حالي که تقريبا همه کارگردان ها براي رودر رويي با مخاطب در يک برنامه تلويزيوني استقبال کرده اند به چه معنايي مي تواند باشد؟

فيلم جدايي نادر از سيمين يکي از فيلم هاي بحث برانگيز سال بود که در نوبت اکران نوروزي به سينما ها آمد. اما کارگردانش ترجيح داد تا با رسانه هايي بيشتر سخن بگويد که کمتر از او انتقاد کنند و يا سوال هايي از او بپرسند که به زحمتش بيندازند. شايد اگر انتقاد از عدم حضور فرهادي در برنامه سينمايي رسانه ملي را آن هم پس از بارها دعوت شدنش، پيش از اين مطرح مي کرديم مي شد اين مطلب را تاييد کرد که دچار قضاوت زودرس شده و ممکن است که به همين زودي ها چشمان مخاطب تلويزيون به ديدار فرهادي روشن شود و غير از تعريف و تمجيد صابون اندکي نقد نيز بر تن فيلم او بخورد؛ اما ماجرا به گونه ديگري رقم خورد و اصغر فرهادي همچنان در مقابل منتقدان سينمايي خود که برخي از آنها ايرادهاي فني به اثر او داشتند نه با سکوت که با بي تفاوتي برخورد کرد.
برخي منتقدان هنر روشنفکري معتقدند که اين جنس از هنر از آنجا که به رابطه يک طرفه اي را ميان خود و مخاطب هنري برقرار کرده اند اساسا انتقال مفهوم از سمت مخاطب را بر نمي تابند، چه اگر اين مفهوم کمي مخلوط با چاشني نه چندان شيرين انتقاد نيز باشد و بر همين اساس است که انتقاد و "زنده باد منتقد من يا مخالف من" همان چيزي است که تنها در ويترين و رونماي کار قرار مي گيرد و...

حالي درون پرده بسي فتنه مي رود /  تا ان زمان که پرده بر افتد چه ها کنند