به گزارش مشرق به نقل از مهر، پيوند ميان مادر و فرزند در سرتاسر جهان پيوندي مثال زدني است اما در همين جهان مادراني وجود دارند که هيچ شباهتي به مادران دل نازک و مهربان ندارند، البته در جهان حيوانات و حشرات.

سوسک گورکن: اين حشره يکي از بدترين مادرهاي جهان است زيرا فرزندان خود را در بازي مرگباري مي‌خورد لارو اين سوسک درون جسد موش مرده‌اي قرار مي‌گيرند که توسط مادر و پدر درون حفره‌اي دفن شده است، سوسک مادر غذاي فرزندان خود را با خوردن لاشه موش تامين مي‌کند و در نتيجه به صورت ناخودآگاه لاروهاي خود را مي‌خورد.

 تعداد لارو اين سوسکها معمولا بيشتر از اندازه‌اي است که تمامي آنها بتوانند درون بدن موش جا بگيرند از اين رو شانس بقاي برخي از اين لاروها افزايش پيدا خواهد کرد.

پاندا: بر خلاف تصور همگان، پانداهاي مهربان مادرهاي بسيار بدي هستند زيرا در زمانهايي که دو فرزند به دنيا مي‌آورند، يکي از آنها را به حال خود رها مي‌کنند. اين جاندار در ميان انسانها وجهه‌اي زيبا و خوب دارد اما در اصل يکي از بد ترين مادرهاي دنيا است زيرا دومين فرزند خود را که در زمان تولد بسيار کوچک است، به حال خود رها کرده و تنها مي‌گذارد.

 با اين همه پانداها به فرزندي که وظيفه بزرگ کردن او را به عهده گرفته‌اند توجه بسياري مي‌کنند و از اين رو محققان باور دارند پانداها واقعا توانايي رسيدگي به دو فرزند را نداشته و باور دارند يک توله پانداي سر حال و قوي بهتر از دو توله پانداي ضعيف و بيمار است از اين رو از همان ابتدا يکي از فرزندان خود را ناديده مي‌گيرند.

همسترها: يکي ديگر از مادرهاي هم نوع خوار يا فرزند خوار جهان همسترها هستند. اين جاندار برخلاف ظاهر لطيف و دوست داشتني که دارد، قاتلي سنگدل است که معمولا فرزندان خود را مي‌خورند. همسترها نيز براي اطمينان از اينکه چند عدد از فرزندانشان زنده و سالم باقي مي‌مانند، چند نوزاد اضافي به دنيا مي‌آورند تا حتي در صورت کم بودن غذا نيز بتوانند از رشد و نمو چند فرزند خود اطمينان حاصل کنند.
 

 عقاب سياه: اين پرنده مادر بسيار بدي است زيرا دست از نزاع و جنگ با هم نژادان خود بر نمي‌دارد و براي جدا کردن فرزندان خود در نزاعي مرگبار هيچ اقدامي نمي‌کند. به گفته محققان اين پرنده‌ها معمولا درگير نزاعهايي خشن مي‌شوند و عقابهاي پدر و مادر در زمان درگيري جوجه‌هاي بزرگتر و کوچکتر، زماني که جوجه‌هاي بزرگتر کوچکترها را مي‌کشند، تنها در گوشه‌اي نشسته و نگاه مي‌کنند.
 

 در واقع اين پديده يک قرارداد همکاري بي رحمانه ميان جوجه‌هاي مسن تر و مادر بوده و مي‌توان آن را فرزند کشي نيز ناميد عقابهاي مادر از اين رو تا اين حد خونسرد به کشته شدن جوجه‌هاي کوچکتر خود چشم مي‌دوزند تا بتوانند از بقاي جوجه‌هاي بزرگتر و تامين بودن منابع غذايي آنها اطمينان حاصل کنند.

مرغابي شانه به سر: اين پرنده‌ها هم در دسته مادرهاي بد قرار دارند زيرا جوجه‌هايي که ديرتر سر از تخم در مي‌آورند را به حال خود رها مي‌کنند. اين مرغابي‌ها لانه‌هاي شناوري مي‌سازند و درون اين لانه از دو تخم مراقبت مي‌کنند تا زماني که يکي از جوجه‌ها سر از تخم در بياورند.
 

 اما درست زماني که اولين جوجه سر از تخم در مي‌آورد، مرغابي مادر به همراه جوجه اول لانه را ترک کرده و پرواز مي‌کنند، در حالي که جوجه دوم در ميان طبيعت وحشي به حال خود رها مي‌شود. زيرا اين پرنده‌ها هم ترجيح مي‌دهند يک جوجه سالم و قوي را پرورش دهند.

سوسمار دم بلند: به طور کلي يافتن مادر نمونه در ميان خزنده‌ها کار بسيار دشواري است، اما اين سوسمار يکي از برترين مادرهاي بد در جهان خزنده‌ها است. اگر اين سوسمار در منطقه‌اي تخم گذاري کند که اطراف آن توسط شکارچيان مختلف احاطه شده باشد، پيش از اينکه فرزندانش سر از تخم دربياورند همه آنها را مي‌خورند. بهانه اين خزنده براي خوردن فرزندانش نجات آنها از شکار شدن است تا از سويي ديگر بتواند براي تخم گذاري بعدي خود را قوي تر کند.
 

 خرگوش: خرگوشهاي مادر از اين نظر مادران بدي هستند که بلافاصله پس از تولد فرزندانشان آنها را رها کرده و پس از آن براي 25 روز اول روزانه دو دقيقه براي غذا دادن به فرزندانشان به لانه بازمي گردند. پس از اين مدت خرگوشهاي کوچک بايد بتوانند غذاي خود را تامين کنند.
 

با اين همه توجيه پذيرترين بهانه مادرانه براي بد رفتاري با فرزندان به خرگوشها اختصاص دارد، زيرا گوشت اين جانداران بسيار خوش طعم است و خرگوشهاي مادر براي دور نگه داشتن شکارچيان از لانه، آنجا را ترک مي‌کنند تا راز مخفيگاه فرزندانشان حفظ شود.