به گزارش مشرق به نقل از عصر ايران، بعيد مي دانم که اثرات ناشي از ساخت فيلمهاي اين چنيني بتواند اثر التيامي به درد هميشگي اعتياد در جامعه ما داشته باشد .

چه آن که از گوزنها تا بحال آمار اعتياد رو به فزوني بوده ودولتها و بخشهاي فرهنگي – تربيتي هميشه چندين سال از توليدکنندگان اين مواد عقب تر .

مرهم فيلمي است ساده و محترم . هرچند نيمه اولش را بيشتر دوست داشتم ، اما نگاه نافذ کارگردان به نوع عاصي جوانان امروز برايم جالب بود . جواناني که پيداست اگر پتانسيل بالقوه جوشانشان توسط همان نهادهاي فرهنگي تربيتي بخوبي هدايت نشود ، چه سرنوشت غم بار و محنت انگيزي در انتظارشان است . به اعتقاد نگارنده در فنا شدن يک جوان ، خودش در انتهاي صف مقصرين است . چرا که ضعف نهاد خانواده و عدم اغناي فرهنگي جامعه ، مهمترين دلايل اين سقوط اند .

به هرحال مرهم نه قصد دارد مقصر را پيدا کند و نه قصد دارد راه حل ارائه کند . شايد مادربزرگ مهربان فيلم تنها مرهمي باشد بر زخمي کهنه يي که شکافش خيلي وسيعتر از اين مرهم هاست . شايد پس از پايان فيلم مريم زخم خورده قصه بازهم به درون خانواده ي بي فرهنگ و جامعه درديده اش باز گردد .

اين احتمال در شرايط کنوني بارها و بارها محتمل تر است تا هرنوع پايان خوش .
در آخر دست مريزاد به آقاي داود نژاد و گروه محترم اش که در اين وانفساي پوچ ، لحظات خوبي را براي مخاطب جدي هنر رقم زدند .