به گزارش مشرق، " علاء رضایی " روزشنبه درمقاله ای زیرعنوان "آیا العبادی با مشتی آهنین فساد را هدف قرار خواهد داد؟!" نوشت: بگذارید از همان ابتدا صریح و شفاف سخن بگویم، دستان حیدر العبادی نرم تر از آن است که بتواند آهن را لمس کند چه برسد به آنکه مشتی آهنین داشته باشد، هر چند که قلبا امیدوارم نه فقط مشتی آهنین بلکه مشتی آتشین داشته باشد!
درباره تظاهرات مردم عراق در مرکز و جنوب کشورکه برای درخواست خدمات رسانی و مبارزه با فساد برگزار و اخیرا به برخی شهرهای منطقه کردستان نیز کشیده شده است، گفته می شود که برخی، از این تظاهرات برای ایجاد آشوب و اغتشاش در کشور سوء استفاده می کنند، اما بسیاری دیگر بر این باور هستند که این تظاهرات از حمایت هایی برخوردار است و پس از خطبه های روز جمعه گذشته که در آنها شیخ عبدالمهدی کربلایی نماینده مرجعیت دینی در کربلا با انتقاد از سوء خدمات، از مسئولان خواست تا سختی و ظلم و ستم را از شهروندان رفع کنند، شدت گرفت.
این مساله بنا به نظر برخی ناظران تاکیدی از سوی مرجعیت برای پیگیری مساله تغییرات در کشور است که از زمان روی کار آمدن العبادی آغاز شد و هدف از آن، حمایت از فرایند تغییر و صدور تصمیم هایی "تحت فشارافکار عمومی" برای مقابله با برخی شرکای فرایند سیاسی است که سعی کردند تغییرات را به سمت اهداف شخصی خود سوق دهند و منافع مذهبی و حزبی و فرقه ای را بر منافع کشور و ملت ارجحیت دادند.
اما ضد و نقیض هایی که در این تظاهرات به چشم می خورد، عجیب و حتی تمسخرآمیز است که در اینجا خلاصه وار به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1ـ تمام نمایندگان، مسئولان، احزاب و ... از خواسته های شهروندان برای بهبود شرایط معیشتی و برابری و عدالت و مبارزه با فساد حمایت میکنند، پس چه کسی قوانین غارت را وضع کرده است و به دزدی می پردازد؟!
2 ـ حماقت برخي سياستمداران و تشكل هاي "اسلامي" باعث شد تا اينگونه به نظر بيايد كه در تظاهرات هدف قرار گرفتند در حالي كه سارقان و دزدان اموال عمومي در عراق(حواسم) در سطح كشور پراكنده هستند و مطمئنا سهم اسلام گرايان شيعه در غارت يك دهم است! همه با وجود اختلاف در گرایشات، به فساد متهم هستند.
روز گذشته "يكي از آنها" در اقدامي براي برانگيختن احساسات مردم و بازداشتن آنها از درخواست حقوق مشروع خود گفت كه سرنگوني حكومت فعلي به معناي بازگشت بي ديني است و نظام فعلي را نظامي ديني معرفي كرد غافل از آنكه فقط معصوم نماينده اسلام است و اشتباهات بشري با غيب ارتباطي ندارد...از سوي ديگر اين چه ديني است كه اجازه سرقت اموال مردم را مي دهد و از لحاظ فقهي در اين خصوص به چه چيزي استناد مي كند؟!
3 ـ تظاهرکنندگان خواهان عدالت و مبارزه با فساد و بازخواست فاسدان و بهبود شرایط معیشتی، همان کسانی هستند که با افتخار انگشت های خود را به علامت مشارکت در انتخابات بالا گرفتند و در مراسم اربعین و 25 رجب و 15 شعبان شرکت کردند و در میان آنها کارمند و دانشجو و کارگر و کشاورز و فرهیخته و.... به چشم می خورد. این افراد که امروز خواهان عدالت هستند تا چه حد شرایط عدالت را در رفتارهای سیاسی و حرفه ای خود به اجرا درآوردند؟
4 ـ تظاهرکنندگان چه می خواهند....برق، آب، خدمات بهداشتی، شغل، کاهش اختیارات و امتیازات نمایندگان پارلمان، لغو شوراهای شهرداری، برکناری وزیر دارایی و یا رییس کمیته انرژی... دقیقا خواسته های آنها چیست؟ ایا می توان در کشوری که برخی در کمین آن نشستند و بخش بزرگی از آن تحت اشغال است، تمام این مسایل را یک مرتبه تغییر داد؟!
اجازه دهید بدبین باشم، این تظاهرات به چنین نتیجه ای نخواهد رسید زیرا خواهان همه چیز است!....مگر آنکه تظاهرکنندگان خواهان سرنگونی کل فرایند سیاسی باشند... پس جایگزین چیست؟!
سید صافی نماینده دیگر مرجعیت دینی عراق در کربلا در خطبه روز گذشته به نخست وزیر چراغ سبز ایجاد تغییر را داد. نخست وزیر نیز اعلام کرد که به رهنمود های مرجعیت برای انجام اصلاحات فراگیر پایبند است...پس راهبرد تغییر که العبادی وضع خواهد کرد، چیست و چه کسانی این راهبرد را برایش اجرا خواهند کرد؟
متاسفانه اینک اتهام فساد متوجه اغلب شرکت کنندگان در فرایند سیاسی است اگر به نحوی تمام آنها را در برنگیرد... و متاسفانه امروز این مساله خواه صحیح باشد یا اشتباه، به یک باور نزد مردم عراق تبدیل شده است. بزرگترین دلیل این سخن وضعیت بد مردم عراق است در حالی که کشورشان یکی از بززگترین کشورهای نفت خیز جهان است و سرزمینی حاصلخیز دارد و از آثار تاریخی، زیارتگاه ها، اقامتگاه های تابستانی طبیعی و برخی منابع منحصر به فردی در میان دیگر کشورهای منطقه برخوردار است.
زمانی که کشورها با چنین معضل اقتصادی که بر اثر جنگ با تروریسم و کاهش قیمت نفت بوجود آمده است، روبرو می شوند، اقدام به پالایش و هدفمند سازی می کنند. پالایش نباید از حقوق کارکنان معمولی آغاز شود. بلکه با تعداد وزارتخانه ها، نمایندگان رییس جمهوری و نخست وزیر و مجلس نمایندگان، با 328 نماینده در پارلمان و محافظان آنها، تعداد مشاوران هر یک از سران و تعداد سخنگویان رسمی دهها دستگاه دولتی، آغاز می شود از حقوق سران ارشد که هزاران دلار دریافت می کنند در حالی که در خاک عراق بسر نمی برند، از مشاوران و مدیران کل در سطح جهان آغاز می گردد! از کاهش سفرهای دیپلماتیک و غیر دیپلماتیک اغاز می شود.
حتی تلاشها در زمینه جنگ و تعداد داوطلبان و مبارزان باید تحت بررسی و مطالعه علمی قرار گیرد و از حالت خیزش عشایری و توزیع اموال بر هرکسی که تعدادی مبارز فراهم کند و ارتشی تشکیل دهد، خارج گردد!
متاسفانه هرآنچه که در این کشور است، به دیگر کشورها شباهت ندارد...این کشور به مردمی نیاز دارد که در سطح چالشهای فراروی کشور و نه در سطح منافع خود، بیندیشند و به دنبال راهکار باشند.
ترس و نگرانی از آن است که فرایند تغییر و اصلاحات به تسویه حسابهایی برای اولویت دادن به طرفی علیه طرف دیگر تبدیل شود. آنچه که بیش از همه مرا می هراساند، آن است که این اقدام به ابزاری برای بازداشتن نیروهای داوطلب مردمی از ایفای نقشی سیاسی در آینده از طریق بهبود چهره سیاستمداران فعلی و تبدیل آنها به قهرمانان مدنی است.
درباره تظاهرات مردم عراق در مرکز و جنوب کشورکه برای درخواست خدمات رسانی و مبارزه با فساد برگزار و اخیرا به برخی شهرهای منطقه کردستان نیز کشیده شده است، گفته می شود که برخی، از این تظاهرات برای ایجاد آشوب و اغتشاش در کشور سوء استفاده می کنند، اما بسیاری دیگر بر این باور هستند که این تظاهرات از حمایت هایی برخوردار است و پس از خطبه های روز جمعه گذشته که در آنها شیخ عبدالمهدی کربلایی نماینده مرجعیت دینی در کربلا با انتقاد از سوء خدمات، از مسئولان خواست تا سختی و ظلم و ستم را از شهروندان رفع کنند، شدت گرفت.
این مساله بنا به نظر برخی ناظران تاکیدی از سوی مرجعیت برای پیگیری مساله تغییرات در کشور است که از زمان روی کار آمدن العبادی آغاز شد و هدف از آن، حمایت از فرایند تغییر و صدور تصمیم هایی "تحت فشارافکار عمومی" برای مقابله با برخی شرکای فرایند سیاسی است که سعی کردند تغییرات را به سمت اهداف شخصی خود سوق دهند و منافع مذهبی و حزبی و فرقه ای را بر منافع کشور و ملت ارجحیت دادند.
اما ضد و نقیض هایی که در این تظاهرات به چشم می خورد، عجیب و حتی تمسخرآمیز است که در اینجا خلاصه وار به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1ـ تمام نمایندگان، مسئولان، احزاب و ... از خواسته های شهروندان برای بهبود شرایط معیشتی و برابری و عدالت و مبارزه با فساد حمایت میکنند، پس چه کسی قوانین غارت را وضع کرده است و به دزدی می پردازد؟!
2 ـ حماقت برخي سياستمداران و تشكل هاي "اسلامي" باعث شد تا اينگونه به نظر بيايد كه در تظاهرات هدف قرار گرفتند در حالي كه سارقان و دزدان اموال عمومي در عراق(حواسم) در سطح كشور پراكنده هستند و مطمئنا سهم اسلام گرايان شيعه در غارت يك دهم است! همه با وجود اختلاف در گرایشات، به فساد متهم هستند.
روز گذشته "يكي از آنها" در اقدامي براي برانگيختن احساسات مردم و بازداشتن آنها از درخواست حقوق مشروع خود گفت كه سرنگوني حكومت فعلي به معناي بازگشت بي ديني است و نظام فعلي را نظامي ديني معرفي كرد غافل از آنكه فقط معصوم نماينده اسلام است و اشتباهات بشري با غيب ارتباطي ندارد...از سوي ديگر اين چه ديني است كه اجازه سرقت اموال مردم را مي دهد و از لحاظ فقهي در اين خصوص به چه چيزي استناد مي كند؟!
3 ـ تظاهرکنندگان خواهان عدالت و مبارزه با فساد و بازخواست فاسدان و بهبود شرایط معیشتی، همان کسانی هستند که با افتخار انگشت های خود را به علامت مشارکت در انتخابات بالا گرفتند و در مراسم اربعین و 25 رجب و 15 شعبان شرکت کردند و در میان آنها کارمند و دانشجو و کارگر و کشاورز و فرهیخته و.... به چشم می خورد. این افراد که امروز خواهان عدالت هستند تا چه حد شرایط عدالت را در رفتارهای سیاسی و حرفه ای خود به اجرا درآوردند؟
4 ـ تظاهرکنندگان چه می خواهند....برق، آب، خدمات بهداشتی، شغل، کاهش اختیارات و امتیازات نمایندگان پارلمان، لغو شوراهای شهرداری، برکناری وزیر دارایی و یا رییس کمیته انرژی... دقیقا خواسته های آنها چیست؟ ایا می توان در کشوری که برخی در کمین آن نشستند و بخش بزرگی از آن تحت اشغال است، تمام این مسایل را یک مرتبه تغییر داد؟!
اجازه دهید بدبین باشم، این تظاهرات به چنین نتیجه ای نخواهد رسید زیرا خواهان همه چیز است!....مگر آنکه تظاهرکنندگان خواهان سرنگونی کل فرایند سیاسی باشند... پس جایگزین چیست؟!
سید صافی نماینده دیگر مرجعیت دینی عراق در کربلا در خطبه روز گذشته به نخست وزیر چراغ سبز ایجاد تغییر را داد. نخست وزیر نیز اعلام کرد که به رهنمود های مرجعیت برای انجام اصلاحات فراگیر پایبند است...پس راهبرد تغییر که العبادی وضع خواهد کرد، چیست و چه کسانی این راهبرد را برایش اجرا خواهند کرد؟
متاسفانه اینک اتهام فساد متوجه اغلب شرکت کنندگان در فرایند سیاسی است اگر به نحوی تمام آنها را در برنگیرد... و متاسفانه امروز این مساله خواه صحیح باشد یا اشتباه، به یک باور نزد مردم عراق تبدیل شده است. بزرگترین دلیل این سخن وضعیت بد مردم عراق است در حالی که کشورشان یکی از بززگترین کشورهای نفت خیز جهان است و سرزمینی حاصلخیز دارد و از آثار تاریخی، زیارتگاه ها، اقامتگاه های تابستانی طبیعی و برخی منابع منحصر به فردی در میان دیگر کشورهای منطقه برخوردار است.
زمانی که کشورها با چنین معضل اقتصادی که بر اثر جنگ با تروریسم و کاهش قیمت نفت بوجود آمده است، روبرو می شوند، اقدام به پالایش و هدفمند سازی می کنند. پالایش نباید از حقوق کارکنان معمولی آغاز شود. بلکه با تعداد وزارتخانه ها، نمایندگان رییس جمهوری و نخست وزیر و مجلس نمایندگان، با 328 نماینده در پارلمان و محافظان آنها، تعداد مشاوران هر یک از سران و تعداد سخنگویان رسمی دهها دستگاه دولتی، آغاز می شود از حقوق سران ارشد که هزاران دلار دریافت می کنند در حالی که در خاک عراق بسر نمی برند، از مشاوران و مدیران کل در سطح جهان آغاز می گردد! از کاهش سفرهای دیپلماتیک و غیر دیپلماتیک اغاز می شود.
حتی تلاشها در زمینه جنگ و تعداد داوطلبان و مبارزان باید تحت بررسی و مطالعه علمی قرار گیرد و از حالت خیزش عشایری و توزیع اموال بر هرکسی که تعدادی مبارز فراهم کند و ارتشی تشکیل دهد، خارج گردد!
متاسفانه هرآنچه که در این کشور است، به دیگر کشورها شباهت ندارد...این کشور به مردمی نیاز دارد که در سطح چالشهای فراروی کشور و نه در سطح منافع خود، بیندیشند و به دنبال راهکار باشند.
ترس و نگرانی از آن است که فرایند تغییر و اصلاحات به تسویه حسابهایی برای اولویت دادن به طرفی علیه طرف دیگر تبدیل شود. آنچه که بیش از همه مرا می هراساند، آن است که این اقدام به ابزاری برای بازداشتن نیروهای داوطلب مردمی از ایفای نقشی سیاسی در آینده از طریق بهبود چهره سیاستمداران فعلی و تبدیل آنها به قهرمانان مدنی است.