به گزارش مشرق، علیرضا منصوریان فرق کرده است، دیگر آن مربی بی‌حاشیه‌ای نیست که می‌شناختیم؛ راحت علیه مدیرانش حرف می‌زند، منافع ملی را در نظر نمی‌گیرد و دیگر مربی‌ای نیست که سرش در کار خودش باشد. از بی‌پولی گلایه دارد که البته به‌حق است و باید به آن رسیدگی کرد اما منصوریان که خودش را یک مربی حرفه‌ای می‌داند، نمی‌داند که جای مطرح کردن این مسائل در باشگاه و هیئت مدیره است؟ شاید گفته شود این حرف‌ها به مسئولان زده شده اما گوش‌شان بدهکار نبوده است ولی اینکه منصوریان در آستانه نیم‌فصل این صحبت‌ها را مطرح می‌کند جای سؤال دارد. آیا این موضوع بی‌ارتباط به زمزمه‌ها و شایعاتی که این روزها درباره نیمکت لرزان نفت به گوش می‌رسید، نیست؟
منصوریان چرا یک بار واضح و صریح نگفته چه بر سر تیمی که فصل گذشته تا روز آخر برای قهرمانی می‌جنگید و در نهایت در رده سوم جدول رده‌بندی قرار گرفت؛ آمده که در این فصل با آماری ضعیف با 13 امتیاز از 12 بازی در رده دوازدهم جدول قرار گرفته است؟ یعنی این نتایج ضعیف به دلیل بی‌پولی بوده یا بدشانسی که سرمربی نفت همیشه از آن صحبت می‌کند؟ آیا مشکل فنی وجود ندارد که نفت با وجود داشتن بازیکنانی نظیر سیدجلال حسینی، پیام صادقیان، علیرضا بیرانوند، ارسلان مطهری، وحید امیری، ایمان مبعلی نانگ و ... نتوانسته نتیجه خوبی بگیرد؟ آیا نفت پتانسیل این را نداشت که در جایگاه بهتری قرار بگیرد؟ منصوریان که یک مربی جوان، باانگیزه و حرفه‌ای است چرا با وجود چند جابجایی در تیمش و اینکه گفته بود، بازیکنان جدید هم‌سطح بازیکنانی هستند که جدا شده‌اند؛ نتوانسته نتایج خوبی بگیرد؟
منصوریان البته در لابه‌لای گلایه‌هایش از مقام‌های بالادستی‌اش، توضیحی درباره اقدامش برای ندادن بازیکن به تیم امید نداد، همان‌طوری که قبلاً هم گفته بود در این باره حرف نمی‌زند. یعنی لابه‌لای 4-5 هزار کلمه مصاحبه، تیم امید ارزش این را نداشته که منصوریان درباره اینکه چرا بازیکنان تیمش را در اختیار این تیم قرار نداده، صحبت کند. شاید هم ارزش داشته و منصوریان - که خودش هم مدتی سرمربی تیم امید بود- برای اینکه کارش توجیهی نداشته، حرفی نزده است. هر چه هست اینکه منصوریان مدتی است که راه را اشتباه می‌رود. او مربی خوب و جوانی است که ارتباط عاطفی خوبی با بازیکنانش برقرار می‌کند و از همین طریق هم نتوانسته به موفقیت‌هایی برسد. شاید بهتر است منصوریان تجدیدنظری در رفتارهایش داشته باشد تا بلکه از مسیر اصلی خارج نشود. او حالا حالا باید در فوتبال ایران مربیگری کند.
منصوریان چرا یک بار واضح و صریح نگفته چه بر سر تیمی که فصل گذشته تا روز آخر برای قهرمانی می‌جنگید و در نهایت در رده سوم جدول رده‌بندی قرار گرفت؛ آمده که در این فصل با آماری ضعیف با 13 امتیاز از 12 بازی در رده دوازدهم جدول قرار گرفته است؟ یعنی این نتایج ضعیف به دلیل بی‌پولی بوده یا بدشانسی که سرمربی نفت همیشه از آن صحبت می‌کند؟ آیا مشکل فنی وجود ندارد که نفت با وجود داشتن بازیکنانی نظیر سیدجلال حسینی، پیام صادقیان، علیرضا بیرانوند، ارسلان مطهری، وحید امیری، ایمان مبعلی نانگ و ... نتوانسته نتیجه خوبی بگیرد؟ آیا نفت پتانسیل این را نداشت که در جایگاه بهتری قرار بگیرد؟ منصوریان که یک مربی جوان، باانگیزه و حرفه‌ای است چرا با وجود چند جابجایی در تیمش و اینکه گفته بود، بازیکنان جدید هم‌سطح بازیکنانی هستند که جدا شده‌اند؛ نتوانسته نتایج خوبی بگیرد؟
منصوریان البته در لابه‌لای گلایه‌هایش از مقام‌های بالادستی‌اش، توضیحی درباره اقدامش برای ندادن بازیکن به تیم امید نداد، همان‌طوری که قبلاً هم گفته بود در این باره حرف نمی‌زند. یعنی لابه‌لای 4-5 هزار کلمه مصاحبه، تیم امید ارزش این را نداشته که منصوریان درباره اینکه چرا بازیکنان تیمش را در اختیار این تیم قرار نداده، صحبت کند. شاید هم ارزش داشته و منصوریان - که خودش هم مدتی سرمربی تیم امید بود- برای اینکه کارش توجیهی نداشته، حرفی نزده است. هر چه هست اینکه منصوریان مدتی است که راه را اشتباه می‌رود. او مربی خوب و جوانی است که ارتباط عاطفی خوبی با بازیکنانش برقرار می‌کند و از همین طریق هم نتوانسته به موفقیت‌هایی برسد. شاید بهتر است منصوریان تجدیدنظری در رفتارهایش داشته باشد تا بلکه از مسیر اصلی خارج نشود. او حالا حالا باید در فوتبال ایران مربیگری کند.