وی افزود: مصالح و تکنولوژی در فرآیند ساخت تاثیرگذار است. در این خصوص باید گفت ما از نظر مقدار مصالح و تنوع از وضعیت خوبی در کشور برخورداریم اما به دلیل این‌که مسکن در کشور ما به عنوان سرمایه ملی محسوب نمی‌شود بسیاری از مصالح فرآیندهای استاندارد را طی نمی‌کنند.
این کارشناس مسکن با بیان این‌که متاسفانه ما برنامه‌ریزی جامع و تفصیلی برای ساخت و ساز شهری نداریم، تصریح کرد: این مساله باعث می‌شود به آن‌چه که می‌سازیم بهای چندانی ندهیم و بعضا با روابط خاص و گرفتن مجوز، ساختمان‌ها را تخریب و به جای آن ساختمان‌های جدید بسازیم.
عضو هیات مدیره انجمن مهندسان راه و ساختمان ایران به وضعیت ساخت و ساز در کشورهای توسعه یافته اشاره و خاطرنشان کرد: در کشورهای پیشرفته ساختمان‌ها در یک منطقه از شهر با توجه به طرح تفصیلی و کلان، تجمیع‌سازی و زیرساخت‌های متناسب با آن فراهم می‌شود اما در کشور ما معمولا تک ساختمان‌ها را تخریب می‌کنیم و بدون توجه به نیازها ساختمانی جدید می‌سازیم.
وی یادآور شد: به طور مثال در خیابانی که ظرفیت ساخت خانه‌های بیش از 4 طبقه را ندارد، دیده شده که ساختمان 18 و 20 طبقه می‌سازیم که وضعیت خیابان جوابگوی تردد، خدمات‌رسانی و امدادرسانی آن ساختمان‌ها نیست.