به گزارش مشرق، دیرک باوئرمن، موفق‌ترین مربی بسکتبال در آلمان است که پس از فعالیت در کشورهایی مثل لهستان، لیتوانی و روسیه به ایران آمده تا تیم ملی کشورمان را برای حضور در المپیک 2016 ریو آماده کند. مصاحبه او در سال نو میلادی با یک سایت آلمانی را بخوانید:
* شما در سال‌های اخیر به صورت مرتب در سفر بوده‌اید. لیتوانی، روسیه، تیم ملی لهستان و حالا ایران، کشورهایی بوده که در آن کار کرده‌اید. آیا پاهای شما نیاز به حرکت دارد؟
تجربه کردن شرایط مختلف، یک اصل اولیه در ورزش است و من از نظر ورزشی، چالش‌های متنوعی را تجربه کرده‌ام. لیتوانی یک کشور مهم و قدرتمند در بسکتبال به حساب می‌آید. من با تیم «لیتووس ریتاس» نایب قهرمان لیگ شدم و به مسابقات اروپایی راه پیدا کردم که یک افتخار برای یک مربی آلمانی به حساب می‌آید. هدایت تیم ملی لهستان نیز برای من یک تجربه بی‌نظیر و تاریخی بود. همچنین از حضور در لیگ روسیه نیز تجربیات زیادی کسب کردم. به نظر من، لیگ روسیه بعد از لیگ اسپانیا، بزرگ‌ترین لیگ اروپاست.
* چطور شد که در نهایت به ایران رفتید و هدایت تیم ملی این کشور را قبول کردید؟
فدراسیون بسکتبال ایران می‌خواست بازیکنان جوان و مستعد این کشور توسط یک مربی باتجربه در میادین بین‌المللی هدایت شوند چون این تیم همچنان برای رسیدن به المپیک 2016 ریو شانس دارد. من هم پیشنهاد آنها را قبول کردم. ما به تازگی به مقام سوم مسابقات قهرمانی آسیا رسیدیم و توانستیم جواز حضور در مسابقات انتخابی المپیک را به دست آوریم.
* آیا کشور ایران با چیزی که در ذهن شما بود، تفاوتی داشت؟
من با تعداد زیادی از دوستانم که در مورد ایران اطلاعاتی داشتند، صحبت‌های زیادی کردم. بعد از حضور در ایران باید بگویم تصویری که ما آلمانی‌ها از ایران داریم تا حد بسیار کمی درست است. ایران، چهره‌ای کاملاً پیشرفته دارد. ترافیک در تهران مثل همه شهرهای بزرگ دنیا، سنگین است. نکته‌ای که برای من خیلی جالب بود اینکه در ایران، خودروی «پژو» خیلی زیاد است. مردم در ایران رفتار دوستانه‌ای دارند و قابل احترام هستند. من در مدتی که در ایران بودم دچار رنجش و اذیت نشدم، البته ایران یک کشور مسلمان است و طبیعتاً برای ما که فرهنگ غربی داریم، محدودیت‌هایی وجود دارد.
* سطح تیم ملی بسکتبال ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اگر من با این تیم در مسابقات قهرمانی اروپا شرکت کنم به مقامی بین هشتم تا شانزدهم می‌رسم. تیم ملی ایران در رنکینگ جهانی، بالاتر از آلمان است که البته باید بگویم تیم ملی آلمان از ایران قوی‌تر است. بدون شک، سطح بسکتبال ایران خوب است و مردم این رشته را دوست دارند. بسکتبال در کنار والیبال یکی از ورزش‌های پرطرفدار ایران است.
* فدراسیون بسکتبال ایران اعلام کرده که با شما یک قرارداد 4 ساله امضا کرده است.
نه، هنوز قراردادی امضا نشده است. ما مدتی زمان برای فکر کردن در اختیار داریم و فکر می‌کنم به نتیجه قابل قبول و موفقی برسیم ولی هنوز قراردادی امضا نکرده‌ایم. ما یک هدف کوتاه مدت برای حضور در المپیک 2016 ریو و یک هدف بلند مدت برای ساختن یک تیم جوان برای جام جهانی 2019 چین داریم.
* کتاب شما با عنوان «تمرین بسکتبال» نیز به چاپ رسیده است.
کتاب من برای استفاده مربیان است. من یک مربی ملی و بین‌المللی با تجربیات فراوان در بالاترین سطح بسکتبال جهان هستم که در کشورهای مختلف کار کرده‌ام و تجربه زیادی در هدایت و انگیزش بازیکنان دارم. در آمریکا مطالعه کتاب و فیلم‌های آموزشی من برای ارتقا سطح مربیان، رایج است. مربیان شغلی بزرگی دارند. آنها باید کودکان مستعد را پیدا کرده و به تیم‌های ملی معرفی کنند.
* شما در سال‌های اخیر به صورت مرتب در سفر بوده‌اید. لیتوانی، روسیه، تیم ملی لهستان و حالا ایران، کشورهایی بوده که در آن کار کرده‌اید. آیا پاهای شما نیاز به حرکت دارد؟
تجربه کردن شرایط مختلف، یک اصل اولیه در ورزش است و من از نظر ورزشی، چالش‌های متنوعی را تجربه کرده‌ام. لیتوانی یک کشور مهم و قدرتمند در بسکتبال به حساب می‌آید. من با تیم «لیتووس ریتاس» نایب قهرمان لیگ شدم و به مسابقات اروپایی راه پیدا کردم که یک افتخار برای یک مربی آلمانی به حساب می‌آید. هدایت تیم ملی لهستان نیز برای من یک تجربه بی‌نظیر و تاریخی بود. همچنین از حضور در لیگ روسیه نیز تجربیات زیادی کسب کردم. به نظر من، لیگ روسیه بعد از لیگ اسپانیا، بزرگ‌ترین لیگ اروپاست.
* چطور شد که در نهایت به ایران رفتید و هدایت تیم ملی این کشور را قبول کردید؟
فدراسیون بسکتبال ایران می‌خواست بازیکنان جوان و مستعد این کشور توسط یک مربی باتجربه در میادین بین‌المللی هدایت شوند چون این تیم همچنان برای رسیدن به المپیک 2016 ریو شانس دارد. من هم پیشنهاد آنها را قبول کردم. ما به تازگی به مقام سوم مسابقات قهرمانی آسیا رسیدیم و توانستیم جواز حضور در مسابقات انتخابی المپیک را به دست آوریم.
* آیا کشور ایران با چیزی که در ذهن شما بود، تفاوتی داشت؟
من با تعداد زیادی از دوستانم که در مورد ایران اطلاعاتی داشتند، صحبت‌های زیادی کردم. بعد از حضور در ایران باید بگویم تصویری که ما آلمانی‌ها از ایران داریم تا حد بسیار کمی درست است. ایران، چهره‌ای کاملاً پیشرفته دارد. ترافیک در تهران مثل همه شهرهای بزرگ دنیا، سنگین است. نکته‌ای که برای من خیلی جالب بود اینکه در ایران، خودروی «پژو» خیلی زیاد است. مردم در ایران رفتار دوستانه‌ای دارند و قابل احترام هستند. من در مدتی که در ایران بودم دچار رنجش و اذیت نشدم، البته ایران یک کشور مسلمان است و طبیعتاً برای ما که فرهنگ غربی داریم، محدودیت‌هایی وجود دارد.
* سطح تیم ملی بسکتبال ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اگر من با این تیم در مسابقات قهرمانی اروپا شرکت کنم به مقامی بین هشتم تا شانزدهم می‌رسم. تیم ملی ایران در رنکینگ جهانی، بالاتر از آلمان است که البته باید بگویم تیم ملی آلمان از ایران قوی‌تر است. بدون شک، سطح بسکتبال ایران خوب است و مردم این رشته را دوست دارند. بسکتبال در کنار والیبال یکی از ورزش‌های پرطرفدار ایران است.
* فدراسیون بسکتبال ایران اعلام کرده که با شما یک قرارداد 4 ساله امضا کرده است.
نه، هنوز قراردادی امضا نشده است. ما مدتی زمان برای فکر کردن در اختیار داریم و فکر می‌کنم به نتیجه قابل قبول و موفقی برسیم ولی هنوز قراردادی امضا نکرده‌ایم. ما یک هدف کوتاه مدت برای حضور در المپیک 2016 ریو و یک هدف بلند مدت برای ساختن یک تیم جوان برای جام جهانی 2019 چین داریم.
* کتاب شما با عنوان «تمرین بسکتبال» نیز به چاپ رسیده است.
کتاب من برای استفاده مربیان است. من یک مربی ملی و بین‌المللی با تجربیات فراوان در بالاترین سطح بسکتبال جهان هستم که در کشورهای مختلف کار کرده‌ام و تجربه زیادی در هدایت و انگیزش بازیکنان دارم. در آمریکا مطالعه کتاب و فیلم‌های آموزشی من برای ارتقا سطح مربیان، رایج است. مربیان شغلی بزرگی دارند. آنها باید کودکان مستعد را پیدا کرده و به تیم‌های ملی معرفی کنند.