به گزارش مشرق، متن یادداشت مهدی محمدی درباره بمب هیدروژنی کره شمالی به شرح ذیل است: آزمایش هسته ای کره شمالی، اگر آنچه درباره آن می گویند حقیقت داشته باشد، می تواند معادله امنیتی در تمام جهان را تغییر بدهد. کره شمالی می گوید یک بمب هیدروژنی آزمایش کرده است. من هنوز ندیده ام که هیچ منبع مستقلی این ادعا را به طور کامل تایید کند. دولت امریکا و آژانس بین المللی انرژی اتمی ابزارهای متنوعی از جمله ایستگاه های اندازه گیری معاهده منع جامع آزمایش های هسته ای در اختیار دارند که حتی می تواند نوع ایزوتوپ به کار رفته در سلاح را هم معین کند. هنوز نه شورای امنیت ملی کاخ سفید و نه آژانس تایید نکرده اند که آنچه آزمایش شده یک بمب هیدروژنی بوده است. تقریبا همه اتفاق نظر دارند –و این امر عجیبی هم نیست- که کره یک سلاح هسته ای پلوتونیومی آزمایش کرده باشد ولی ادعای آزمایش یک بمب هیدروژنی، ادعایی بسیار بزرگ و مهم است.
بمب های هیدروژنی بر خلاف بمب های اورانیومی و پلوتونیومی از فرآیند همجوشی هسته ای (ترکیب عناصر سبکی مانند هیدوژن و تولید یک عنصر سنگین تر مانند هلیوم) استفاده می کند در حالی که بمب های کلاسیک هسته ای پیرو یک فرآیند شکافت هسته ای است. بمب های هیدروژنی در واقع همان رفتار فیزیکی را انجام می دهد که در خورشید رخ می دهد. به دلایل فنی کاملا مشخص، بمب های هیدروژنی بسیار قدرتمند تر از بمب های اورانیومی و پلوتونیومی است و قدرت تخریبی گاه هزاران برابر بیشتر است.
اگر حقیقتا کره شمالی به فناوری ساخت و ازمایش کنترل شده بمب هیدروژنی دست یافته باشد، معادله امنیتی در جهان تغییر خواهد کرد.
مهم ترین نتیجه راهبردی تسلط بر این فناوری این است که کره آنچه را که اصطلاحا قدرت نابودی یکباره دشمنان خود و همچنین تخریب در ابعاد جهانی خوانده می شود را به دست آورده است. این مسئله به طور طبیعی کشورهای شرق آسیا بویژه ژاپن و کره جنوبی را نگران خواهد کرد و در حداقلی ترین حالت، به تشدید درخواست های آنهابرای دریافت سلاح های جدید از امریکا و همچنین تغییر شکل پیمان های دفاعی در آن منطقه خواه انجامید.
چین تحت فشار بسیار جدی قرار خواهد گرفت تا از تندروی بیشتر توسط کره جلوگیری کند. از این مهم تر، چین تحت فشار خواهد بود تا از هرگونه تغییر سیاسی در کره که منجر به روی کار آمدن جریان های تنروتر شود، پیشگیری نماید. این در حالی است که چینی ها هم مراقب خواهند بود تا فشار بیشتر به کره، به افزایش فقر و در نتیجه هجوم مهاجران به مرزهای آنها منجر نشود.
تحریم ها علیه کره بی گمان تشدید خواهد شد ولی این تحریم ها هیچ تاثیری بر جهت گیری های تسلیحاتی پیونگ یانگ نخواهد داشت، بلکه صرفا می تواند از طریق ایجاد به هم ریختگی داخلی، رفتنار تسلیحاتی کره را رادیکال تر کند.
بزرگترین چیزی که از این به بعد امریکایی ها باید نگران آن باشند، احتمال صادرات این نوع سلاح از سوی کره به دیگر بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای است. دولت امریکا بر خلاف آنچه ادعا می کند هیچ ابزاری برای جلوگیری از این امر ندارد و هدفی چنین دشوار، مدت هاست ورای توانمندی های اطلاعاتی امریکا قرار گرفته است. رژیم های پیشین عدم اشاعه قادر به مقابله با این چالش جدید نیست. تنها راه این است که امریکا در استراتژی خود برای تولید ناامنی در سطح جهانی به گونه ای تجدید نظر کند که تقاضایی برای این نوع سلاح شکل نگیرد.