به گزارش مشرق، در هفته های اخیر تیمهای بزرگ و بالانشین لیگ برتر در نتیجه گیری ناموفق عمل کردند و بر خلاف آنها تیمهای قعر جدولی درخشش خوبی داشتند.
ضعف اصلی دو تیم استقلال و پرسپولیس در دفاع میانی دوتیم است که براحتی گل می خورند و در مقابل مهاجمان سرعتی حرفی برای گفتن ندارند جالب این که کارشناسان کمتر به این نکته اشاره دارند.
تیم استقلال در روزی که می توانست با عبور از تیم انتهای جدولی استقلال اهواز فاصله اش را با رقبا بیشتر کند در غیاب رحمتی با ضربه سر گل مساوی را خورد! این در حالی بود که در حضور چهار بازیکن بلند قامت استقلال ، خضیراوی کوتاه قامت با ضربه سر موفق به گلزنی می شود...
بدون تردید نقش رحمتی در موفقیت استقلال انکارناپذیر است ، در بازی هفته پیش استقلال نیز مانند سایر بازیهای این تیم رحمتی با درخشش فوق العاده خود ضعف خط دفاعی را پوشش می داد ولی...
تیم پرسپولیس در روزی که در اصفهان مقابل ذوب آهن بازی درخشانی ارائه داد و می توانست با پیروزی بازگردد به تساوی رسید . بدون تردید دفاع میانی این تیم مقصر اصلی ناکامی قرمزها بودند. در صحنه به ثمر رسیدن گل تساوی اصفهانی ها روی ارسال نورمحمدی سرش را پایین آورد و بنگر باتجربه! پشت سر تبریزی مهاجم ذوب قرار داشت تا گل تساوی حریف به همین راحتی به ثمر برسد !؟ البته اگر ماریچ مصدوم نمی شد شاید این اتفاق رخ نمی داد . هر چند برانکوی باتجربه نقطه ضعف تیمش را میداند و به همین دلیل نورمحمدی را نیمکت نشین کرد.
تیم استقلال در سه بازی اخیر خود مقابل حریفان به تساوی رسید. عملکرد استقلال برابر ذوب آهن و استقلال اهواز و ملوان راضی کننده نبوده تا جایی که حتی هواداران استقلالی هم به این موضوع اشاره می کنند. اما مشکل اصلی استقلال در سه بازی اخیر این تیم چه بوده؟
استقلال مقابل ذوب آهن و البته استقلال اهواز زیبا بازی نکرد، این تیم چوب برنامه ریزی غلط در نیم فصل را خورد آنجا که از جام شهدا کنار کشید و در نهایت از شرایط مسابقه دور شد، آنجا که از لیست سرمربی اش هیچکس را جذب نکرد، آنجا که اردو نرفت، آنجا که اعتصاب کرد اما با وجود همه این ضعف‌ها نمی‌توان گفت پرویز مظلومی تیمش را بد ارنج کرد یا کوچینگ در جریان بازی‌اش غلط بود.
تساوی با ذوب آهن آن هم در فولاد شهر اصفهان بهترین نتیجه در میان بالانشینان بود و به نظر می‌رسد پرویز مظلومی اگرچه تیمش به زیبایی پرسپولیس فوتبال بازی نمی‌کند اما به اصطلاح بلد است «بازی را درآورد».
در حالی که سرمربی استقلال تاکید داشت این تیم به یک هافبک بازیساز آماده نیاز دارد، خبری از جذب بازیکن در این پست نشد و استقلال در نیم فصل تنها مهدی مومنی را جذب کرد تا این مسئله با ناراحتی مظلومی همراه باشد. سرمربی استقلال الان هم یکی از ضعف های تیمش را نبود یک هافبک بازیساز آماده می داند.
تیم برانکو که این روزها در لیگ برتر یکی از زیباترین بازی‌ها را به نمایش می‌گذارد از ضعفی رنج می‌برد که همه خوب بودنش را تحت تاثیر قرار داده است.
پرسپولیس علیرغم روند مناسب گلزنی خود در لیگ برتر پاشنه آشیل خود را در دریافت گل ها می بیند. جایی که قرمز ها نمی توانند از گل های زده خود محافظت کنند.
پرسپولیس با تفکرات برانکو که نسبت به حضورش در تیم ملی کاملا متحول شده است زیبا بازی می‌کند، تیم قرمز پایتخت به سادگی به دروازه حریف می‌رسد، تماشاگر جذب می‌شود، امید قهرمانی وجود دارد همه این موارد درست است، همه این حرف‌ها صحیح است اما واقعیت این است که پرسپولیس در خط دفاع میانی دچار ضعف است .
پرسپولیس این روزها اسیر سرنوشت است، سرنوشتی که مدافعان ضعیفش رقم زده‌اند، سرنوشتی که ضعف گل زنی مهاجمانش به نسبت موقعیت‌های گل نوشته‌اند و انگار هیچکس نیست که این سرنوشت را عوض کند؟
پرسپولیس برابر ذوب آهن نیز در اصفهان دو بار موفق شد از حریف خود پیش بیفتد و برانکو با علم استرس بازیکنانش در حفظ گل در لحظات پایانی با اضافه کردن مایکل اومانیا و علیرضا نورمحمدی به عنوان دو بازیکن باتجربه، آنها را به زمین فراخواند. اما این اتفاق هم نتوانست آنها را در ثانیه های پایانی در حفظ گل ارزشمند و سه امتیازی یاری دهد و نتیجه چیزی جز بر باد رفتن آن نبود.
ضمنا تیم فوتبال تراکتورسازی که فصل پانزدهم رقابت های لیگ برتر را با تونی الیویرا شروع کرد، پس از آنکه نتوانست با این پرتغالی به نتایج قابل قبولی دست پیدا کند امیر قلعه نویی را به تبریز کشاند تا شاید وضعیت بحرانی این تیم پرمهره رفع شود اما نه تنها اینکه با قلعه نویی هم اتفاق مثبتی در این تیم رخ نداد، بلکه بر تعداد باخت های سرخپوشان تبریزی نیز اضافه شد.
او حتی به یاد ندارد که خودش نقطه ضعف تیمش شده باشد و دیگرانی چون مدیرعامل هم به خاطر او شعار بشنوند و با هواداران درگیر شوند. این بار اما چنین است، صرف نظر از این که مردم تونی الیویرا را دوست داشتند از امیرقلعه نویی هم در تبریز خوششان نمی‌آمد و حالا نتیجه این دو که در راستای هم هستند کار را برای امیر قلعه نویی سخت کرده است.
نتایج سه بازی آخر این تیم که دو بازی آن خانگی بود و کسب تنها دو امتیاز مسلما ناامید کننده است و همین امر موجب قهر هوتداران پرشمار این تیم تبریزی شده است . ژنرال باید بداند بازی بسته و قدرتی دیگر جایی در فوتبال امروز ندارد .
البته او بازیکنان خوبی گرفته و در واقع بهترین بازیکنان لیگ را در تراکتورسازی جمع کرده و هنوز امیدوار است اما با این وجود پایین و پایین‌تر رفتن امیر قلعه نویی و تراکتور در لیگ برتر حلقه محاصره را تنگ و تنگ تر کرده و می‌رود تا همه چیز را برای قلعه‌نویی به انتها برساند.
فراموش نکنیم تیم امیر قلعه نویی بنابر سنت همیشگی، در فصل نقل و انتقالات تغییرات زیادی داشت چه در کادر بازیکنان و چه در کادر مربیان. آنها دو ستاره مهم به نام های شریفی و نانگ را جذب تیم خود کردند ضمن اینکه مهدی کیانی هم خرید خوبی بود. دیگر موفقیت تراکتور حفظ بختیار رحمانی بود.
همچنین تیم سپاهان در هفته 19 به فولاد قعرنشین باخت تا برای هفتمین هفته متوالی در حسرت برد باقی بماند. در روزهایی که سپاهان پله پله از صدر فاصله می‌گرفت و اختلافش با بالاترین نقطه جدول بیشتر و بیشتر می‌شد بسیاری از هواداران این تیم همچنان امیدوارند بودند که این عقب‌ماندگی در ادامه فصل جبران شود.
با گذشت چهار هفته از آغاز دور برگشت هنوز این اتفاق برای سپاهان نیفتاده و برخلاف پیش‌بینی، تیم اصفهانی از خواب زمستانی بیدار نشده است. شاید نمایش نویدبخش هفته گذشته در ورزشگاه آزادی برابر پرسپولیس امید به بازگشت به روزهای خوب را در دل بسیاری از هواداران زنده کرد اما باخت به فولاد حکم آب سردی را داشت که به رویاپردازی‌های بسیاری از طلایی‌دوستان پایان داد. اکنون نه تنها قهرمانی بیش از هر زمان دیگری دور از دسترس به نظر می‌رسد که کسب سهمیه آسیایی هم به رویایی بعید بدل شده است.
البته تا پایان فصل هنوز راه نسبتاً درازی مانده و جبران عقب‌ماندگی 11 امتیازی با صدر در 11 هفته پیش رو غیرممکن نیست اما آن چه از این پس بیشتر مایه نگرانی است نه اختلاف با صدر که روی دیگر سکه است. اتفاق تلخ و غیرقابل باوری که افتاده این است که جایگاه سپاهان در جدول آن چنان تنزل یافته که در حال حاضر فاصله امتیازی با قعر جدول و منطقه سقوط به مراتب کمتر از اختلاف با صدر است. زرد‌پوشان با همه امیدواری که دارند از این پس به بعد به جای آن که به قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی بیاندیشند باید در تلاش برای فاصله گرفتن از منطقه خطر باشند.
احتمالا برخی این نگاه را بیش از حد بدبینانه ببیند اما با یادآوری این واقعیت که تیم اصفهانی ظرف 14 هفته اخیر تنها یک پیروزی کسب کرده است زنگ خطر برای زرد‌پوشان به شکلی جدی به صدا در خواهد آمد چون اگر قرار باشد شاگردان ایگور استیماچ ظرف 11 هفته باقی مانده به همان اندازه 14 هفته اخیر بد نتیجه بگیرند نه تنها مجالی برای رویاپردازی درباره قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی نخواهند یافت که به کاندیدای جدی سقوط بدل خواهند شد.
به هر روی سپاهان هرچه زودتر از این خواب عمیق بیدار نشود و این وضعیت اسفناک در هفته‌های آتی همچنان ادامه داشته باشد خیلی دور از ذهن نیست تیمی که در پایان لیگ چهاردهم به آن شکل رویایی در ورزشگاه فولادشهر جشن قهرمانی گرفت در انتهای لیگ پانزدهم جشن بقا بگیرد!
در ضمن تیم صبا که برای قهرمانی خط و نشان می کشید در سه دیدار پایانی خود شکست خورد، نتایج سه بازی آخر این تیم که دو بازی آن خانگی بود و بدون کسب امتیاز مسلما هشداری بزرگ برای تیم دایی است.
البته تیم سایپا هم در دو بازی آخر خود مقابل استقلال خوزستان و پدیده باخت و از صدر فاصله گرفت.
تیم منسجم استقلال خوزستان که دو شکست متوالی مقابل سرخپوشان تهرانی و اهوازی داشت با برد شیرین این هفته مقابل سایپا همچنان سایه به سایه همنان تهرانی خود می تازد.
انسجام تیمی و دفاع تیمی قدرتمند عامل اصلی موفقیت این تیم بی ادعا و بدون ستاره است.
ضعف اصلی دو تیم استقلال و پرسپولیس در دفاع میانی دوتیم است که براحتی گل می خورند و در مقابل مهاجمان سرعتی حرفی برای گفتن ندارند جالب این که کارشناسان کمتر به این نکته اشاره دارند.
تیم استقلال در روزی که می توانست با عبور از تیم انتهای جدولی استقلال اهواز فاصله اش را با رقبا بیشتر کند در غیاب رحمتی با ضربه سر گل مساوی را خورد! این در حالی بود که در حضور چهار بازیکن بلند قامت استقلال ، خضیراوی کوتاه قامت با ضربه سر موفق به گلزنی می شود...
بدون تردید نقش رحمتی در موفقیت استقلال انکارناپذیر است ، در بازی هفته پیش استقلال نیز مانند سایر بازیهای این تیم رحمتی با درخشش فوق العاده خود ضعف خط دفاعی را پوشش می داد ولی...
تیم پرسپولیس در روزی که در اصفهان مقابل ذوب آهن بازی درخشانی ارائه داد و می توانست با پیروزی بازگردد به تساوی رسید . بدون تردید دفاع میانی این تیم مقصر اصلی ناکامی قرمزها بودند. در صحنه به ثمر رسیدن گل تساوی اصفهانی ها روی ارسال نورمحمدی سرش را پایین آورد و بنگر باتجربه! پشت سر تبریزی مهاجم ذوب قرار داشت تا گل تساوی حریف به همین راحتی به ثمر برسد !؟ البته اگر ماریچ مصدوم نمی شد شاید این اتفاق رخ نمی داد . هر چند برانکوی باتجربه نقطه ضعف تیمش را میداند و به همین دلیل نورمحمدی را نیمکت نشین کرد.
تیم استقلال در سه بازی اخیر خود مقابل حریفان به تساوی رسید. عملکرد استقلال برابر ذوب آهن و استقلال اهواز و ملوان راضی کننده نبوده تا جایی که حتی هواداران استقلالی هم به این موضوع اشاره می کنند. اما مشکل اصلی استقلال در سه بازی اخیر این تیم چه بوده؟
استقلال مقابل ذوب آهن و البته استقلال اهواز زیبا بازی نکرد، این تیم چوب برنامه ریزی غلط در نیم فصل را خورد آنجا که از جام شهدا کنار کشید و در نهایت از شرایط مسابقه دور شد، آنجا که از لیست سرمربی اش هیچکس را جذب نکرد، آنجا که اردو نرفت، آنجا که اعتصاب کرد اما با وجود همه این ضعف‌ها نمی‌توان گفت پرویز مظلومی تیمش را بد ارنج کرد یا کوچینگ در جریان بازی‌اش غلط بود.
تساوی با ذوب آهن آن هم در فولاد شهر اصفهان بهترین نتیجه در میان بالانشینان بود و به نظر می‌رسد پرویز مظلومی اگرچه تیمش به زیبایی پرسپولیس فوتبال بازی نمی‌کند اما به اصطلاح بلد است «بازی را درآورد».
در حالی که سرمربی استقلال تاکید داشت این تیم به یک هافبک بازیساز آماده نیاز دارد، خبری از جذب بازیکن در این پست نشد و استقلال در نیم فصل تنها مهدی مومنی را جذب کرد تا این مسئله با ناراحتی مظلومی همراه باشد. سرمربی استقلال الان هم یکی از ضعف های تیمش را نبود یک هافبک بازیساز آماده می داند.
تیم برانکو که این روزها در لیگ برتر یکی از زیباترین بازی‌ها را به نمایش می‌گذارد از ضعفی رنج می‌برد که همه خوب بودنش را تحت تاثیر قرار داده است.
پرسپولیس علیرغم روند مناسب گلزنی خود در لیگ برتر پاشنه آشیل خود را در دریافت گل ها می بیند. جایی که قرمز ها نمی توانند از گل های زده خود محافظت کنند.
پرسپولیس با تفکرات برانکو که نسبت به حضورش در تیم ملی کاملا متحول شده است زیبا بازی می‌کند، تیم قرمز پایتخت به سادگی به دروازه حریف می‌رسد، تماشاگر جذب می‌شود، امید قهرمانی وجود دارد همه این موارد درست است، همه این حرف‌ها صحیح است اما واقعیت این است که پرسپولیس در خط دفاع میانی دچار ضعف است .
پرسپولیس این روزها اسیر سرنوشت است، سرنوشتی که مدافعان ضعیفش رقم زده‌اند، سرنوشتی که ضعف گل زنی مهاجمانش به نسبت موقعیت‌های گل نوشته‌اند و انگار هیچکس نیست که این سرنوشت را عوض کند؟
پرسپولیس برابر ذوب آهن نیز در اصفهان دو بار موفق شد از حریف خود پیش بیفتد و برانکو با علم استرس بازیکنانش در حفظ گل در لحظات پایانی با اضافه کردن مایکل اومانیا و علیرضا نورمحمدی به عنوان دو بازیکن باتجربه، آنها را به زمین فراخواند. اما این اتفاق هم نتوانست آنها را در ثانیه های پایانی در حفظ گل ارزشمند و سه امتیازی یاری دهد و نتیجه چیزی جز بر باد رفتن آن نبود.
ضمنا تیم فوتبال تراکتورسازی که فصل پانزدهم رقابت های لیگ برتر را با تونی الیویرا شروع کرد، پس از آنکه نتوانست با این پرتغالی به نتایج قابل قبولی دست پیدا کند امیر قلعه نویی را به تبریز کشاند تا شاید وضعیت بحرانی این تیم پرمهره رفع شود اما نه تنها اینکه با قلعه نویی هم اتفاق مثبتی در این تیم رخ نداد، بلکه بر تعداد باخت های سرخپوشان تبریزی نیز اضافه شد.
او حتی به یاد ندارد که خودش نقطه ضعف تیمش شده باشد و دیگرانی چون مدیرعامل هم به خاطر او شعار بشنوند و با هواداران درگیر شوند. این بار اما چنین است، صرف نظر از این که مردم تونی الیویرا را دوست داشتند از امیرقلعه نویی هم در تبریز خوششان نمی‌آمد و حالا نتیجه این دو که در راستای هم هستند کار را برای امیر قلعه نویی سخت کرده است.
نتایج سه بازی آخر این تیم که دو بازی آن خانگی بود و کسب تنها دو امتیاز مسلما ناامید کننده است و همین امر موجب قهر هوتداران پرشمار این تیم تبریزی شده است . ژنرال باید بداند بازی بسته و قدرتی دیگر جایی در فوتبال امروز ندارد .
البته او بازیکنان خوبی گرفته و در واقع بهترین بازیکنان لیگ را در تراکتورسازی جمع کرده و هنوز امیدوار است اما با این وجود پایین و پایین‌تر رفتن امیر قلعه نویی و تراکتور در لیگ برتر حلقه محاصره را تنگ و تنگ تر کرده و می‌رود تا همه چیز را برای قلعه‌نویی به انتها برساند.
فراموش نکنیم تیم امیر قلعه نویی بنابر سنت همیشگی، در فصل نقل و انتقالات تغییرات زیادی داشت چه در کادر بازیکنان و چه در کادر مربیان. آنها دو ستاره مهم به نام های شریفی و نانگ را جذب تیم خود کردند ضمن اینکه مهدی کیانی هم خرید خوبی بود. دیگر موفقیت تراکتور حفظ بختیار رحمانی بود.
همچنین تیم سپاهان در هفته 19 به فولاد قعرنشین باخت تا برای هفتمین هفته متوالی در حسرت برد باقی بماند. در روزهایی که سپاهان پله پله از صدر فاصله می‌گرفت و اختلافش با بالاترین نقطه جدول بیشتر و بیشتر می‌شد بسیاری از هواداران این تیم همچنان امیدوارند بودند که این عقب‌ماندگی در ادامه فصل جبران شود.
با گذشت چهار هفته از آغاز دور برگشت هنوز این اتفاق برای سپاهان نیفتاده و برخلاف پیش‌بینی، تیم اصفهانی از خواب زمستانی بیدار نشده است. شاید نمایش نویدبخش هفته گذشته در ورزشگاه آزادی برابر پرسپولیس امید به بازگشت به روزهای خوب را در دل بسیاری از هواداران زنده کرد اما باخت به فولاد حکم آب سردی را داشت که به رویاپردازی‌های بسیاری از طلایی‌دوستان پایان داد. اکنون نه تنها قهرمانی بیش از هر زمان دیگری دور از دسترس به نظر می‌رسد که کسب سهمیه آسیایی هم به رویایی بعید بدل شده است.
البته تا پایان فصل هنوز راه نسبتاً درازی مانده و جبران عقب‌ماندگی 11 امتیازی با صدر در 11 هفته پیش رو غیرممکن نیست اما آن چه از این پس بیشتر مایه نگرانی است نه اختلاف با صدر که روی دیگر سکه است. اتفاق تلخ و غیرقابل باوری که افتاده این است که جایگاه سپاهان در جدول آن چنان تنزل یافته که در حال حاضر فاصله امتیازی با قعر جدول و منطقه سقوط به مراتب کمتر از اختلاف با صدر است. زرد‌پوشان با همه امیدواری که دارند از این پس به بعد به جای آن که به قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی بیاندیشند باید در تلاش برای فاصله گرفتن از منطقه خطر باشند.
احتمالا برخی این نگاه را بیش از حد بدبینانه ببیند اما با یادآوری این واقعیت که تیم اصفهانی ظرف 14 هفته اخیر تنها یک پیروزی کسب کرده است زنگ خطر برای زرد‌پوشان به شکلی جدی به صدا در خواهد آمد چون اگر قرار باشد شاگردان ایگور استیماچ ظرف 11 هفته باقی مانده به همان اندازه 14 هفته اخیر بد نتیجه بگیرند نه تنها مجالی برای رویاپردازی درباره قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی نخواهند یافت که به کاندیدای جدی سقوط بدل خواهند شد.
به هر روی سپاهان هرچه زودتر از این خواب عمیق بیدار نشود و این وضعیت اسفناک در هفته‌های آتی همچنان ادامه داشته باشد خیلی دور از ذهن نیست تیمی که در پایان لیگ چهاردهم به آن شکل رویایی در ورزشگاه فولادشهر جشن قهرمانی گرفت در انتهای لیگ پانزدهم جشن بقا بگیرد!
در ضمن تیم صبا که برای قهرمانی خط و نشان می کشید در سه دیدار پایانی خود شکست خورد، نتایج سه بازی آخر این تیم که دو بازی آن خانگی بود و بدون کسب امتیاز مسلما هشداری بزرگ برای تیم دایی است.
البته تیم سایپا هم در دو بازی آخر خود مقابل استقلال خوزستان و پدیده باخت و از صدر فاصله گرفت.
تیم منسجم استقلال خوزستان که دو شکست متوالی مقابل سرخپوشان تهرانی و اهوازی داشت با برد شیرین این هفته مقابل سایپا همچنان سایه به سایه همنان تهرانی خود می تازد.
انسجام تیمی و دفاع تیمی قدرتمند عامل اصلی موفقیت این تیم بی ادعا و بدون ستاره است.