به گزارش مشرق، 40 روز از درگذشت رضا نداف احدی، بازیکن بزرگ فوتبال ایران و استقلال گذشت. ستاره‌ای که سال‌ها قبل در مستطیل سبز با توانمندی‌های تکنیکی، به خصوص پای چپ توانمندش در کنار اخلاق و رفتار مثال‌زدنی‌اش، الگوی بزرگ بود و در تیم‌های استقلال تهران و تیم ملی ایران خوش درخشید.
بازیکنی که حتی در فوتبال باشگاهی آلمان نیز با حضور در تیم روت وایس اسن، قابلیت‌های بسیارش را مطرح کرد و باعث شد تا نشریه فوتبال آلمان یعنی کیکر به تعریف از او پرداخته و لژیونر کشورمان را الماسی درخشان و بازیکنی که گل‌‌های مدرسه‌ای می زند، برشمارد.
به بهانه 40 روز از درگذشت چنین ستاره ارزشمندی، تلاش بسیار شد تا با مربی او در تیم آلمانی صحبت کنیم.
کسی که خود در روزگار جوانی بازیکن خط آتش تیم ملی آلمان بوده، در جام ملت‌های 1980 در ایتالیا قهرمان شده و در جام جهانی 1982 اسپانیا زوج خط حمله قدرتمندی را در کنار کلاوس فیشر ساخته بود.
این قهرمان دیروز و مربی 3 دهه اخیر کسی جز «هورست هروبش» کاپیتان دهه 80 تیم هامبورگ نیست که اکنون سکان هدایت تیم ملی جوانان آلمان را در اختیار دارد.
شخصیتی که در مورد احدی اظهارداشت:احدی در تمرینات هر وقت فرصتی به دست می‌آورد، دریبل می‌زد... به راحتی بازیکنان را با دریبل، جا می‌گذاشت. می‌دیدم وقتی این کار را می‌‌کند، چقدر شاد می‌شود...من هم سعی می‌کردم از انرژی که به خاطر این شور و شعف، حاصل می‌شود، به او توصیه کنم توان فردی خارق‌العاده‌اش را برای پیشبرد کار تیم، استفاده کند.
وی در گفت‌وگو با فارس در مورد رودی فولر ایران سخن گفت...
*آقای هروبش،صحبت با شما باعث خرسندی است. اما متاسفم که این مصاحبه در زمانی انجام می‌گیرد که اتفاقی تلخی در فوتبال ایران روی داده است. واقعه‌ای که حتی به نحوی به شما نیز مربوط می شود. زمانی که 30 سال قبل مربیگری را شروع کردید و مربی تیم روت وایس اسن شدید...
برای من هم باعث خوشحالی است که با خبرنگاری ایرانی مصاحبه می‌کنم.اما منظورتان را متوجه نشدم. نمی‌دانم چه اتفاقی تلخی روی داده که هم به فوتبال ایران و هم من مربوط است.
*آنچه مد نظرم است، در مورد عملکرد یا مسائل مربیگری شما در روت وایس نیست. مربوط به بازیکنی می‌شود که لژیونر ایران در فوتبال آلمان بوده و در روت‌وایس اسن، شاگرد شما شده... متوجه شدید منظور کیست؟
اجازه دهید فکر کنم... غافلگیر شدم... حدود 30 سال از حضورم در روت وایس اسن گذشته و باید خوب فکر کنم که چیزهای را به یاد بیاورم...
*در این زمینه به شما کمک می‌کنم... بازیکن مورد نظر ما و شاگرد آن موقع شما، کسی جز رضا نداف احدی نیست... متاسفانه احدی، یکی از بازیکنان بزرگ تاریخ فوتبال کشورمان حدود 40 روز قبل، بعد از چند روز بستری در بیمارستان، در سن 53 سالگی درگذشت...
رضا احدی درگذشت؟!... چقدر ناراحت کننده است... واقعا بازیکنی خوب، علاقمند و تکنیکی بود... از این بابت بسیار متاسف شدم.
*دوست نداشتم ، در مورد موضوعی تلخ و ناگوار با شما صحبت کنیم.. اما به هرحال شما مربی و مسئول فنی او در تیم روت وایس اسن بودید. قطعا در مورد آن زمان و یکی از اسطوره‌های فوتبال ایران که جزو اولین لژیونرهای کشورمان در بوندس‌لیگا بوده، می‌توانید صحبت کنید.
من هم امیدوارم آنچه را که بیاد می‌آورم، به تحقق هدفی که برای مصاحبه دارید، کمک کند.
*اجازه دهید بپرسم رضا احدی چطور بازیکنی بود؟ او را در روت وایس اسن چطور بازیکنی دیدید؟
احدی واقعا فوتبالیست خوبی بود. در زمینه‌های مختلف توانایی بالایی در فوتبال داشت. از نظر تکنیکی با توپ تقریبا هر کاری که می‌خواست، می‌توانست انجام دهد. بسیار با تکنیک بود. مخصوصا با پای چپش خیلی خوب به توپ ضربه می‌زد و باعث خوشحالی هوادار می‌شد.
*و از جنبه‌های دیگر ؟
بازیکن خوش اخلاقی بود. با شور و علاقه به تمرین می‌آمد. دوست داشت هر دفعه چیزهای تازه‌ای، یاد بگیرد. از نظر زبان، علاقه نشان می‌داد آلمانی صحبت کند. تا آنجایی که یادم هست، آلمانی‌اش کامل نبود. اما خوب می‌توانست با اعضای تیم حرف بزند و منظورش را انتقال دهد...
* از نظر تاکتیکی چطور بود؟
تلاش می‌کرد در قالب تیمی فعالیت کند. وقتی نکته‌ای تاکتیکی را در مورد بازی تیم یا حریف در تمرینات می‌گفتم، مشتاقانه گوش می‌داد و تلاش می‌کرد. البته او ذاتا یک بازیکن با مهارت‌های فنی بالا بود و به خاطر آموزش‌های قبلی در فوتبال ایران، علاقمند بود هنر فردی‌اش را هم در زمین نشان دهد.
*این مورد برای شما به عنوان مربی‌اش، ویژگی ارزشمند بود؟
قطعا. از این بابت استقبال می‌کردم. اما به او تاکید داشتم، این هنر باید در شکل تیمی مورد استفاده باشد. و احدی، نیز تلاش می‌کرد در همین شکل تاکتیکی، از مهارت‌های فردی استفاده کند که در مجموع موفق بود.
* به یاد آوردن اتقاقات 3 دهه قبل، آن هم به شکل جزیی و در مورد یک شخص خاص، برای همه سخت است. اما دوستداران فوتبال ایران که مصاحبه شما را می‌خوانند، مایلند بدانند خاطره‌ای ویژه هم از رضا احدی هنوز در ذهن دارید؟
بله... چطور می‌شود ماه‌ها مربی‌اش باشم،اما از او خاطره نداشته باشم... از تقریبا تمام بازیکنانی که در این سال‌ها مربیگری کرده‌ام، چیزهای در ذهن دارم...
*پس خوشحال می‌شویم خاطره شما را از او بشنویم.
کمی به من فرصت دهید که خوب فکر کنم... بله، بیاد می‌آورم در تمرینات هر وقت فرصتی به دست می‌آورد، دریبل می‌زد... به راحتی بازیکنان را با دریبل، جا می‌گذاشت. می‌دیدم وقتی این کار را می‌‌کند، چقدر شاد می‌شود...من هم سعی می‌کردم از انرژی که به خاطر این شور و شعف، حاصل می‌شود، به او توصیه کنم توان فردی خارق‌العاده‌اش را برای پیشبرد کار تیم، استفاده کند.
*قبول می‌کرد؟
بله. پذیرش خوبی داشت. توپ را برمی‌داشت و آماده می‌شد که تمرین بعدی را انجام دهیم... اجازه دهید این را هم بگویم که کلا در زمینه فراگیری نکات فوتبال استعداد خوبی داشت و این، کار مرا مقابل او راحت‌‌تر می‌کرد. به همین دلیل بود که توانستم روی توان بدنی‌اش کار کنم تا در تمرینات و مسابقات، قابلیت بدنی بهتری پیدا کند.
*شما در حدود 3 دهه فعالیت مربیگری، شاگردان بیشماری داشته‌اید. در همین تیم ملی جوانان آلمان بازیکنانی مثل مسعود اوزیل، مانوئل نویر یا سامی خدیرا شاگرد شما بوده‌اند. می‌توانید احدی را با بازیکنان امروزی مقایسه کنید؟
مسلما می‌توان مقایسه کرد. اما شخصا از انجام این کار پرهیز می‌کنم...
*چرا؟
به این دلیل که معتقدم خصوصیات فنی و اخلاقی در فوتبالیست ها، گاه به هم شبیه است. اما دقیقا مثل هم نیست. به باور من خصوصیات فنی و اخلاقی، مختص هر بازیکن است. به این ترتیب هر یک، شرایط خاص خودش را دارد.رضا بازیکنی با شخصیت بالا بود که آمادگی حضور کامل و مطلوب هر جلسه تمرینی را داشت. همانگونه که قبل هم گفتم با شوق فراوان به تمرین می‌آمد و مصمم بود که نظر مربی را برای حضور در بازی، به خود جلب کند. از این رو نمی‌توان به درستی و دقیق او را با بازیکنی دیگر مقایسه کرد.
*چنین بازیکن ارزشمندی اگر به حضورش در فوتبال آلمان ادامه می‌داد، آیا می‌توانست بازی در تیم‌های بهتری را تجربه کند.
بله البته... او چنین قابلیتی داشت. البته در فوتبال سخت و پر رقابت کشوری مثل آلمان، خیلی عوامل در رفتن به تیم‌های برتر، دخالت دارد. مواردی که گاه در اختیار بازیکن نیست. به عنوان مثال این که شما با بدشانسی مواجه نشده و آسیب نبینید. احدی هم براساس شخصیت و خصوصیات اخلاقی و فنی‌اش، قابلیت رسیدن به تیم‌های برتر و به معنای کامل سوپراستارشدن را داشت.
*بعد از آن دوره همکاری مشترک آیا باز فرصتی دست داد که با او برخورد کنید؟
بله. 10، 15 سال بعد از دوره همکاری در روت وایس اسن، او را در آلمان دیدم... به آنجا سفر کرده بود که با هم برای دقایقی حرف زدیم. او بابت هر جلسه تمرینی که در روت وایس اسن داشت، از من تشکر می‌کرد و می گفت خیلی چیزها یادگرفته است... حالا که می‌بینم او فوت کرده، بیش از پیش متاسف می‌شوم. جوان جنتلمنی بود... افسوس که اطلاعی در مورد فوت او نداشتم...
*حالا که در جریان قرارگرفته‌اید، در آستانه مراسم چهلمین روز درگذشت او، چه پیامی برای خانواده‌اش و فوتبال ایران دارید؟
باید عنوان کنم بسیار متاسف هستم. وقتی ابتدا شما نام رضا احدی را بردید، برای یک لحظه روی هر چیزی حساب می‌کردم، جز این که خبر درگذشت او را دریافت کنم... واقعا متاسفم و خطاب به خانواده‌اش و اصولا خانواده فوتبال ایران می‌گویم، او بازیکنی با محبت و ارزشمند بود که برای من اکنون چیزهای خوبی به عنوان خاطره در ذهن باقی گذاشته است.خوشحالم بخشی از دوره مربیگری‌ام در زمانی بوده که امکان همکاری با چنین بازیکنی صادقی داشتم و برای خانواده‌اش همه بهترین‌ها را آرزو می‌کنم.